บท 25
รักษาคนโรคเรื้อนโดยไม่รังเกียจ
มัทธิว 8:1-4 มาระโก 1:40-45 ลูกา 5:12-16
-
พระเยซูรักษาคนโรคเรื้อน
ระหว่างที่พระเยซูกับสาวก 4 คนไปประกาศ “ตามที่ประชุมของชาวยิวทั่วแคว้นกาลิลี” ข่าวเรื่องการอัศจรรย์ที่ท่านทำก็แพร่ไปทั่ว (มาระโก 1:39) ข่าวนี้ไปถึงเมืองหนึ่งที่มีผู้ชายป่วยเป็นโรคเรื้อน ผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิลที่เป็นหมอชื่อลูกาบอกว่า ผู้ชายคนนั้น “เป็นโรคเรื้อนทั่วทั้งตัว” (ลูกา 5:12) เมื่อเป็นขั้นรุนแรง โรคที่น่ากลัวนี้จะกัดกินส่วนต่าง ๆ ของร่างกายให้ผิดรูปร่างไป
คนโรคเรื้อนทุกข์ทรมานมาก โดยปกติแล้ว เขาต้องแยกตัวจากคนทั่วไปและต้องร้องว่า “ไม่สะอาด ไม่สะอาด” เพื่อป้องกันไม่ให้คนรอบข้างเข้ามาใกล้มากเกินไปเพราะอาจติดเชื้อได้ (เลวีนิติ 13:45, 46) แต่ตอนนี้เขาทำสิ่งที่ตรงกันข้าม เขาเดินเข้าไปหาพระเยซูและคุกเข่าลงอ้อนวอนว่า “นายท่าน เพียงแค่ท่านอยากช่วย ท่านก็จะรักษาผมได้”—มัทธิว 8:2
เขามีความเชื่อในพระเยซูมากจริง ๆ! โรคเรื้อนคงทำให้เขาตกอยู่ในสภาพที่น่าเวทนามาก! พระเยซูจะทำอย่างไร? ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร? พระเยซูสงสารเขาจับใจ ท่านไม่รังเกียจแม้แต่น้อยและถึงกับยื่นมือไปสัมผัสตัวเขาพร้อมกับพูดว่า “ผมอยากช่วย หายโรคเถอะ” (มัทธิว 8:3) คนที่ได้เห็นเหตุการณ์แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง แต่มันเป็นเรื่องจริง ผู้ชายคนนั้นหายจากโรคเรื้อนทันที
คุณจะดีใจไหมถ้ามีกษัตริย์ที่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่นและมีความสามารถมากขนาดนี้? วิธีที่พระเยซูปฏิบัติต่อคนโรคเรื้อนทำให้เราแน่ใจว่า เมื่อท่านขึ้นเป็นกษัตริย์ปกครองโลกนี้ ท่านจะทำเหมือนที่คำพยากรณ์บอกไว้ ท่านจะ ‘สงสารคนต่ำต้อยและคนจน จะช่วยชีวิตคนยากไร้’ (สดุดี 72:13) พระเยซูจะรักษาคนป่วยทุกคน ด้วยความห่วงใยจากใจจริง
ก่อนหน้านี้ ผู้คนต่างตื่นเต้นเมื่อเห็นพระเยซูสอนและทำการอัศจรรย์ แล้วตอนนี้ก็จะได้ยินอีกว่าท่านรักษาคนโรคเรื้อน แต่พระเยซูไม่อยากให้ใครเชื่อในตัวท่านแค่เพราะได้ยินคำพูดปากต่อปาก และไม่อยากโด่งดังเพราะการอัศจรรย์ เหมือนที่คำพยากรณ์บอกว่า “เขาจะไม่ส่งเสียงดังให้ผู้คนได้ยินตามถนน” (อิสยาห์ 42:1, 2) ดังนั้น พระเยซูสั่งคนโรคเรื้อนว่า “อย่าไปเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง แต่ไปให้ปุโรหิตตรวจดู และถวายสิ่งของตามที่กฎหมายของโมเสสกำหนดไว้”—มัทธิว 8:4
คุณคิดว่าเขาทำอย่างไร? เขาอดไม่ได้ที่จะเล่าเรื่องนี้ให้คนฟังไปทั่ว ซึ่งทำให้ผู้คนยิ่งสนใจและยิ่งอยากรู้อยากเห็น ข่าวนี้ดังมากจนพระเยซูเข้าเมืองไม่ได้ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ท่านต้องพักในที่ห่างไกลซึ่งไม่มีคนอาศัยอยู่ แต่คนจากทุกหนแห่งก็ยังมาหาพระเยซูเพื่อให้ท่านสอนและรักษาโรค
