اخبار کارهای عیسی در همه جا به گوش مردم رسیده بود.‏ بسیاری حتی به مکان‌های دورافتاده‌ای که عیسی در آنجا فعالیت می‌کرد،‏ می‌رفتند.‏ آنان می‌خواستند از او تعلیم بگیرند و معجزاتش را ببینند.‏ اما عیسی پس از چند روز به کَفَرناحوم که در کنار دریای جلیل و مرکز فعالیتش بود،‏ بازگشت.‏ خبر بازگشت او به‌سرعت در آن شهر پیچید.‏ پس بسیاری از مردم به خانه‌ای که عیسی در آن بود،‏ آمدند.‏ در میان آنان فَریسیان و معلّمان شریعت نیز بودند.‏ آنان از نواحی جلیل و یهودیه و حتی از شهر اورشلیم به آنجا آمده بودند.‏

‏«ازدحام جمعیت به حدّی بود که حتی جلوی درِ خانه هم جایی نبود.‏» عیسی موعظهٔ خود را آغاز کرد.‏ (‏مَرقُس ۲:‏۲‏)‏ رویدادی فوق‌العاده در شرف وقوع بود.‏ آنچه به وقوع می‌پیوست به ما می‌آموزد که عیسی قدرت از میان بردن عامل رنج و عذاب بشر را دارد و قادر است سلامت را به کسانی که بخواهد،‏ بازگرداند.‏

در حالی که عیسی مشغول تعلیم مردم بود،‏ چهار نفر مردی مفلوج را روی تخت به آن خانه آوردند.‏ آنان می‌خواستند عیسی دوستشان را شفا دهد.‏ اما به دلیل ازدحام جمعیت «نتوانستند او را نزد عیسی ببرند.‏» (‏مَرقُس ۲:‏۴‏)‏ آن مردان مأیوس نشدند،‏ بلکه مرد مفلوج را به پشت‌بام خانه بردند،‏ سقف بالای سر عیسی را برداشتند و از آنجا تختی را که دوستشان روی آن خوابیده بود،‏ پایین فرستادند.‏

آیا عیسی از وقفه‌ای که ایجاد شده بود،‏ عصبانی شد؟‏ به هیچ وجه!‏ عیسی از دیدن ایمان آن مردان،‏ بسیار تحت تأثیر قرار گرفت و به مرد فلج گفت:‏ «گناهان تو بخشیده شد.‏» (‏مَتّی ۹:‏۲‏)‏ اما آیا عیسی واقعاً قادر است گناهان را ببخشد؟‏ برای علمای دین و فَریسیان پذیرفتن این سخن عیسی دشوار بود.‏ پس در دل خود چنین استدلال کردند:‏ «چرا این مرد چنین سخنی می‌گوید؟‏ این کفر است.‏ چه کسی غیر از خدا می‌تواند گناهان را ببخشد؟‏»—‏مَرقُس ۲:‏۷‏.‏

عیسی که به افکار آن مردان واقف بود،‏ خطاب به آنان گفت:‏ «چرا در دلتان چنین می‌اندیشید؟‏ کدام آسان‌تر است،‏ گفتن این سخن به مرد فلج که گناهانت بخشیده شد یا گفتن این که برخیز و تختت را بردار و راه برو؟‏» (‏مَرقُس ۲:‏۸،‏ ۹‏)‏ آری،‏ عیسی بر مبنای قربانی‌ای که در آینده می‌گذراند،‏ می‌توانست گناه آن مرد را ببخشد.‏

سپس عیسی به آن جمع،‏ منجمله منتقدان خود نشان داد که بر روی زمین این اختیار را دارد که گناهان انسان‌ها را ببخشد.‏ عیسی به طرف مرد مفلوج برگشت و به او چنین فرمان داد:‏ «به تو می‌گویم،‏ برخیز،‏ تخت خود را بردار و به خانه‌ات برو.‏» با این سخن،‏ مرد برخاست و بی‌درنگ تخت خود را برداشت و در مقابل چشمان همگان از آنجا بیرون رفت.‏ حاضران شگفت‌زده شدند و خدا را تمجید کردند و گفتند:‏ «تا به حال چنین چیزی ندیده بودیم!‏»—‏مَرقُس ۲:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

قابل توجه است که عیسی گناه را با بیماری مرتبط ساخت و بخشش گناهان را با شفای بیماری.‏ کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که نخستین انسان،‏ آدم گناه کرد و همهٔ ما که نوادگان او هستیم،‏ عواقب آن گناه یعنی بیماری و مرگ را به ارث برده‌ایم.‏ اما تحت حکمرانی پادشاهی خدا،‏ عیسی گناهان همهٔ دوستداران خدا را که به او خدمت می‌کنند،‏ خواهد بخشید.‏ در آن زمان،‏ تمام بیماری‌ها از میان خواهد رفت.‏—‏رومیان ۵:‏۱۲،‏ ۱۸،‏ ۱۹‏.‏