Wieść o Jezusie dotarła już do najdalszych stron. Wielu ludzi jest gotowych udać się nawet w bardzo odległe miejsca, żeby słuchać jego nauk i oglądać zdumiewające dzieła, jakich dokonuje. Jednak po kilku dniach Jezus wraca do Kafarnaum, gdzie najczęściej się zatrzymuje podczas swojej służby. Wiadomość o jego powrocie szybko obiega to miasto, leżące nad Jeziorem Galilejskim. W rezultacie do domu, w którym się zatrzymał, schodzi się mnóstwo osób. Wśród nich są faryzeusze i nauczyciele Prawa, którzy przybyli z całej Galilei i Judei, w tym z Jerozolimy.

‛Zbiera się tyle ludzi, że nie ma już miejsca nawet przy drzwiach. A on zaczyna do nich przemawiać’ (Marka 2:2). W takiej scenerii rozgrywa się pewne znamienne wydarzenie. Uświadamia nam ono, że Jezus potrafi usunąć rzeczywistą przyczynę cierpień i przywrócić zdrowie każdemu, komu zechce.

Jezus naucza w zatłoczonym pomieszczeniu, gdy przychodzą czterej mężczyźni ze sparaliżowanym przyjacielem na noszach. Chcą, żeby został on uzdrowiony, jednak z powodu tłumu nie mogą „dostać się do samego Jezusa” (Marka 2:4). Wyobraź sobie, jacy musieli się poczuć rozczarowani! Wchodzą więc na płaski dach i robią w nim otwór. Następnie spuszczają do wnętrza domu nosze ze sparaliżowanym.

Czy Jezus się gniewa, że mu przerywają? Przeciwnie, jest pod ogromnym wrażeniem ich wiary i mówi do sparaliżowanego człowieka: „Twoje grzechy są przebaczone” (Mateusza 9:2). Ale czy Jezus rzeczywiście może przebaczać grzechy? Uczeni w piśmie i faryzeusze się z tym nie zgadzają. Myślą: „Czemu on tak mówi? Bluźni! Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga?” (Marka 2:7).

Jezus wie, nad czym się zastanawiają, i pyta ich: „Dlaczego rozważacie to w swoich sercach? Co łatwiej powiedzieć sparaliżowanemu: ‚Twoje grzechy są przebaczone’ czy ‚Wstań, weź swoje nosze i chodź’?” (Marka 2:8, 9). Jezus może przebaczać grzechy na podstawie ofiary, którą za jakiś czas złoży.

Następnie udowadnia swym oskarżycielom i całej rzeszy obecnych, że ma władzę przebaczania grzechów na ziemi. Zwraca się do sparaliżowanego z poleceniem: „Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do domu”. Mężczyzna natychmiast wstaje, bierze nosze i na oczach wszystkich wychodzi. Ludzie są zdumieni! Wysławiają Boga i wołają: „Nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego”! (Marka 2:11, 12).

Warto zauważyć, że Jezus łączy tu grzech z chorobą i wskazuje na zależność między odzyskaniem zdrowia a przebaczeniem grzechów. Biblia uczy, że nasz praojciec Adam zgrzeszył i wszyscy dziedziczymy tego skutki, czyli choroby i śmierć. Ale pod panowaniem Królestwa Bożego Jezus przebaczy grzechy wszystkim, którzy kochają Boga i Mu służą. Właśnie wtedy raz na zawsze zostaną usunięte choroby (Rzymian 5:12, 18, 19).