Dihang giakusahan sa mga Hudiyo si Jesus sa paglapas sa Igpapahulay tungod sa iyang pagpang-ayo, siya miingon: “Ang akong Amahan nagpadayon sa pagbuhat hangtod karon, ug ako usab nagpadayon sa pagbuhat.”—Juan 5:17.

Ang gihimo ni Jesus wala idili sa balaod sa Diyos bahin sa Igpapahulay. Ang iyang pagsangyaw ug pagpang-ayo maoy pagsundog sa maayong mga buhat sa Diyos. Busa nagpadayon siya sa paghimog maayo kada adlaw. Pero ang iyang tubag mas nakapasuko sa mga Hudiyo, ug gusto nilang patyon si Jesus. Nganong ingon ato ang ilang reaksiyon?

Gawas sa ilang sayop nga gituohan nga si Jesus naglapas sa Igpapahulay tungod sa pag-ayog masakiton, nasuko sab sila sa giingon ni Jesus nga siya Anak sa Diyos. Giisip nila nga pasipala ang pag-angkon nga Anak siya sa Diyos, nga ang pag-ingong si Jehova iyang Amahan sama ra sa pag-angkon nga katupong siya sa Diyos. Pero wala mahadlok si Jesus. Bahin sa iyang espesyal nga relasyon sa Diyos, gisultihan niya silag dugang: “Gimahal sa Amahan ang Anak ug gipakita kaniya ang tanan nga iyang ginabuhat.”—Juan 5:20.

Ang Amahan maoy Maghahatag ug Kinabuhi, ug gipakita niya kini kaniadto pinaagi sa paghatag sa pipila ug gahom sa pagbanhaw. Si Jesus mipadayon: “Sama nga ang Amahan magbanhaw sa mga patay ug maghatag kanilag kinabuhi, ang Anak usab maghatag ug kinabuhi niadtong buot niyang hatagan.” (Juan 5:21) Pagkanindot nga mga pulong, nga nagahatag ug paglaom sa umaabot! Bisan karon, ang Anak nagbanhaw ug mga patay sa espirituwal nga diwa. Busa si Jesus miingon: “Siya nga mamati sa akong pulong ug motuo sa Amahan nga nagpadala kanako makabaton ug kinabuhing walay kataposan. Siya dili hukman, kondili mahisama sa tawong namatay nga karon buhi na.”—Juan 5:24.

Niining panahona, wala pay rekord nga si Jesus nagbanhawg mga patay, pero giingnan niya ang mga Hudiyo nga mahitabo ang pagkabanhaw. Siya miingon: “Moabot ang panahon nga ang tanang anaa sa handomanang mga lubnganan makadungog sa iyang tingog ug mangabanhaw.”—Juan 5:28, 29.

Bisag talagsaon ang papel ni Jesus, iyang giklaro nga ubos siya sa Diyos. Siya miingon: “Dili ko makabuhat ug bisan unsa sa akong kaugalingong pagbuot. . . . Nagtinguha ko sa pagbuhat, dili sa akong kabubut-on, kondili sa kabubut-on sa nagpadala kanako.” (Juan 5:30) Karon lang gisulti ni Jesus sa publiko ang iyang importanteng papel sa katuyoan sa Diyos. Pero dili lang si Jesus ang nagpamatuod niini. Siya nagpahinumdom kanila: “Nagpadala mog mga tawo ngadto kang Juan [nga Tigbawtismo], ug siya nagpamatuod bahin sa kamatuoran.”—Juan 5:33.

Sa milabayng mga duha ka tuig, ang mga nag-akusar kang Jesus lagmit nakadungog sa gisulti ni Juan sa Hudiyong mga lider bahin sa Usa nga moabot sunod niya—ang “gitagna nga propeta” ug “Kristo.” (Juan 1:20-25) Sa pagpahinumdom sa nag-akusar niya bahin sa ilang taas nga respeto kaniadto kang Juan nga napriso karon, si Jesus miingon: “Sa mubong panahon kamo nalipay pag-ayo sa iyang kahayag.” (Juan 5:35) Pero mas bug-at ang ebidensiya nga iyang gihatag kay kang Juan nga Tigbawtismo.

“Duna koy mas labaw nga pamatuod nga ang Amahan nagpadala kanako. Kini mao ang akong pagtuman sa buluhaton nga iyang gipahimo kanako [apil ang pagpang-ayo nga bag-o pa niyang gihimo].” Gawas pa niana, si Jesus mipadayon: “Ang Amahan nga nagpadala kanako nagpamatuod bahin kanako.” (Juan 5:36, 37) Pananglitan, ang Diyos nagpamatuod bahin kang Jesus panahon sa iyang bawtismo.—Mateo 3:17.

Kadtong nag-akusar kang Jesus wala gayoy rason sa pagsalikway niya. Kay ang Kasulatan nga ila kunong ginatun-an nagpamatuod bahin kaniya. Si Jesus miingon: “Kon mituo mo kang Moises, motuo unta mo kanako kay siya misulat bahin kanako. Apan kon wala mo motuo sa iyang mga sinulat, unsaon ninyo pagtuo sa akong gisulti?”—Juan 5:46, 47.