Po wygłoszeniu Kazania na Górze Jezus idzie do Kafarnaum. Przychodzą tu do niego pewni żydowscy starsi. Przysyła ich człowiek innego pochodzenia — rzymski setnik.

Jego ulubiony sługa poważnie zachorował i jest bliski śmierci. Chociaż oficer ten jest poganinem, szuka pomocy u Jezusa. Żydzi przekazują Jezusowi, że sługa tego człowieka „leży w domu sparaliżowany i straszliwie cierpi”, prawdopodobnie z powodu silnego bólu (Mateusza 8:6). Żydowscy starsi przekonują, że setnik zasługuje na pomoc: „Kocha nasz naród i sam zbudował naszą synagogę” (Łukasza 7:4, 5).

Wkrótce Jezus wyrusza z nimi do domu oficera. Gdy są już blisko, gospodarz wysyła przyjaciół z wiadomością: „Panie, nie fatyguj się, bo nie jestem godny, żebyś wszedł pod mój dach. Nie uważałem się też za godnego, żeby samemu przyjść do ciebie” (Łukasza 7:6, 7). Jakiż to przejaw pokory ze strony człowieka przyzwyczajonego do wydawania rozkazów! To pokazuje, jak bardzo różni się on od Rzymian, którzy traktują niewolników surowo (Mateusza 8:9).

Bez wątpienia setnik jest świadomy, że Żydzi unikają kontaktów z poganami (Dzieje 10:28). Być może mając to na względzie, wysyła do Jezusa swoich przyjaciół z prośbą: „Powiedz słowo, a mój sługa zostanie uzdrowiony” (Łukasza 7:7).

Jezus jest pod wielkim wrażeniem tego, co słyszy, i oznajmia: „Zapewniam was, że nawet w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary” (Łukasza 7:9). Po powrocie do domu przyjaciele setnika odkrywają, że niewolnik, który tak ciężko chorował, jest teraz zdrowy.

Jezus wykorzystuje tę sytuację, by potwierdzić, że nie-Żydzi okazujący wiarę dostąpią błogosławieństw. Mówi: „Wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu i zajmie miejsce przy stole z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w Królestwie Niebios”. A co z niewiernymi Żydami? Jezus mówi, że „zostaną wyrzuceni na zewnątrz, w ciemność. Tam będą płakać i zgrzytać zębami” (Mateusza 8:11, 12).

Zatem rodowici Żydzi, którzy mieli możliwość jako pierwsi wejść w skład rządu Królestwa i panować z Chrystusem, a z niej nie skorzystali, będą odrzuceni. Ale poganie zostaną niejako zaproszeni do jego stołu „w Królestwie Niebios”.