Οι άνθρωποι αντιδρούν στα λόγια και στα έργα του Ιησού ανάλογα με την κατάσταση της καρδιάς τους. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε ένα σπίτι στη Γαλιλαία. Κάποιος Φαρισαίος, ο Σίμων, καλεί τον Ιησού σε γεύμα, ίσως για να δει από κοντά αυτόν που εκτελεί τόσο εντυπωσιακά έργα. Ο Ιησούς δέχεται, πιθανότατα βλέποντας την πρόσκληση ως ευκαιρία να δώσει μαρτυρία στους παρόντες. Το ίδιο έχει κάνει και άλλοτε, όταν δέχτηκε προσκλήσεις για να γευματίσει με εισπράκτορες φόρων και αμαρτωλούς.

Ωστόσο, δεν του γίνεται η εγκάρδια υποδοχή που επιφυλάσσεται συνήθως στους επισκέπτες. Στους χωματόδρομους της Παλαιστίνης, τα πόδια ζεσταίνονται και λερώνονται μέσα στα σανδάλια. Γι’ αυτό, είναι εθιμική ένδειξη φιλοξενίας το να πλένουν τα πόδια του επισκέπτη με δροσερό νερό. Αυτό δεν το κάνουν στον Ιησού. Ούτε τον καλωσορίζουν με φιλί, όπως συνηθίζεται. Ένα άλλο έθιμο είναι το να χύνουν λίγο λάδι στα μαλλιά του επισκέπτη ως ένδειξη καλοσύνης και φιλοξενίας. Ούτε αυτό το κάνουν στον Ιησού. Τελικά, πόσο καλοδεχούμενος είναι;

Οι καλεσμένοι πλαγιάζουν μπροστά στο τραπέζι και το γεύμα αρχίζει. Ενώ τρώνε, μια γυναίκα μπαίνει αθόρυβα στον χώρο απρόσκλητη. Είναι «γνωστή στην πόλη ως αμαρτωλή». (Λουκάς 7:37) Όλοι οι ατελείς άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, αλλά αυτή η γυναίκα φαίνεται πως ζει ανήθικη ζωή, ίσως είναι πόρνη. Μπορεί να έχει ακούσει τις διδασκαλίες του Ιησού, όπως την πρόσκλησή του “να έρθουν σε αυτόν για αναζωογόνηση όλοι όσοι είναι καταφορτωμένοι”. (Ματθαίος 11:28, 29) Προφανώς έχει συγκινηθεί από τα λόγια και τις πράξεις του Ιησού, και τώρα ήρθε να τον βρει.

Πλησιάζει στο τραπέζι, έρχεται πίσω από τον Ιησού και γονατίζει μπροστά στα πόδια του. Δάκρυα από τα μάτια της κυλούν στα πόδια του, και εκείνη τα σκουπίζει με τα μαλλιά της. Φιλάει τρυφερά τα πόδια του και χύνει πάνω τους το αρωματικό λάδι που έχει φέρει. Ο Σίμων παρακολουθεί με αποδοκιμασία, λέγοντας μέσα του: «Αν αυτός ο άνθρωπος ήταν όντως προφήτης, θα ήξερε ποια τον αγγίζει και τι είδους γυναίκα είναι​—ότι είναι αμαρτωλή».​—Λουκάς 7:39.

Καταλαβαίνοντας τι σκέφτεται ο Σίμων, ο Ιησούς λέει: «Σίμων, έχω κάτι να σου πω». Εκείνος απαντάει: «Πες μου, Δάσκαλε!» Ο Ιησούς συνεχίζει: «Δύο άνθρωποι χρωστούσαν σε κάποιον δανειστή· ο ένας 500 δηνάρια, ενώ ο άλλος 50. Επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα να ξεπληρώσουν το χρέος, αυτός το χάρισε και στους δύο. Επομένως, ποιος από τους δύο θα τον αγαπάει περισσότερο;» Ο Σίμων απαντάει, ίσως με αδιάφορο ύφος: «Υποθέτω, εκείνος στον οποίο χάρισε τα περισσότερα».​—Λουκάς 7:40-43.

Ο Ιησούς συμφωνεί. Έπειτα, κοιτάζοντας τη γυναίκα, λέει στον Σίμωνα: «Βλέπεις αυτή τη γυναίκα; Μπήκα στο σπίτι σου· εσύ δεν μου έδωσες νερό για τα πόδια μου. Αλλά αυτή έβρεξε τα πόδια μου με τα δάκρυά της και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Εσύ δεν με φίλησες, αλλά αυτή, από την ώρα που μπήκα μέσα, δεν έπαψε να φιλάει τρυφερά τα πόδια μου. Εσύ δεν έχυσες λάδι στο κεφάλι μου, αλλά αυτή έχυσε αρωματικό λάδι στα πόδια μου». Ο Ιησούς διέκρινε ότι αυτή η γυναίκα είχε μετανοήσει από καρδιάς για την ανήθικη ζωή της. Γι’ αυτό, συμπεραίνει: «Σου λέω, της συγχωρούνται οι αμαρτίες, αν και είναι πολλές, επειδή αγάπησε πολύ. Αλλά αυτός στον οποίο συγχωρούνται λίγα αγαπάει λίγο».​—Λουκάς 7:44-47.

Ο Ιησούς Χριστός δεν δικαιολογεί την ανηθικότητα. Κατανοεί, όμως, με συμπόνια τους ανθρώπους που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες αλλά έπειτα δείχνουν ότι λυπούνται πραγματικά και στρέφονται σε αυτόν για ανακούφιση. Φανταζόμαστε πόση ανακούφιση νιώθει αυτή η γυναίκα όταν ο Ιησούς λέει: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες. . . . Η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε με ειρήνη».​—Λουκάς 7:48, 50.