Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, αρνούμενοι ότι ο Ιησούς εκβάλλει δαίμονες με τη δύναμη του Θεού, κινδυνεύουν να βλασφημήσουν το άγιο πνεύμα. Πρέπει επομένως να διαλέξουν τίνος το μέρος θα πάρουν​—του Θεού ή του Σατανά; Ο Ιησούς λέει: «Ή κάντε το δέντρο καλό και τον καρπό του καλό ή κάντε το σάπιο και τον καρπό του σάπιο, διότι το δέντρο φαίνεται από τον καρπό του».​—Ματθαίος 12:33.

Εκβάλλοντας τους δαίμονες, ο Ιησούς παράγει καλό καρπό. Η κατηγορία ότι αυτό το καταφέρνει επειδή υπηρετεί τον Σατανά είναι ανόητη. Όπως ξεκαθάρισε στην Επί του Όρους Ομιλία του, αν ο καρπός είναι καλός, τότε το δέντρο είναι καλό, όχι σάπιο. Τι δείχνει λοιπόν ο καρπός των Φαρισαίων, οι παράλογες κατηγορίες τους εναντίον του Ιησού; Ότι είναι «σάπιοι». Ο Ιησούς τούς λέει: «Παιδιά οχιάς, πώς μπορείτε εσείς να λέτε αγαθά πράγματα ενώ είστε πονηροί; Διότι από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα».​—Ματθαίος 7:16, 17· 12:34.

Πράγματι, τα λόγια μας αντανακλούν την κατάσταση της καρδιάς μας και παρέχουν βάση για κρίση. Γι’ αυτό, ο Ιησούς λέει: «Σας λέω ότι, για κάθε ανώφελο λόγο που θα πουν οι άνθρωποι, θα δώσουν λογαριασμό για αυτόν κατά την Ημέρα της Κρίσης· διότι από τα λόγια σου θα ανακηρυχτείς δίκαιος και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς».​—Ματθαίος 12:36, 37.

Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν μένουν ικανοποιημένοι από τα δυναμικά έργα που εκτελεί ο Ιησούς. Απαιτούν κάτι ακόμη: «Δάσκαλε, θέλουμε να δούμε σημείο από εσένα». Ωστόσο, ακόμη και αν αυτοί οι ίδιοι δεν τον έχουν δει να κάνει θαύματα, υπάρχουν άφθονοι αυτόπτες μάρτυρες που μπορούν να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τα έργα που εκτελεί. Δικαιολογημένα λοιπόν ο Ιησούς λέει σε εκείνους τους Ιουδαίους ηγέτες: «Μια πονηρή και μοιχαλίδα γενιά ζητάει συνεχώς σημείο, αλλά σημείο δεν θα της δοθεί εκτός από το σημείο του Ιωνά του προφήτη».​—Ματθαίος 12:38, 39.

Ο Ιησούς δεν τους αφήνει να διερωτώνται τι εννοεί: «Όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά του τεράστιου ψαριού τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, έτσι και ο Γιος του ανθρώπου θα είναι στην καρδιά της γης τρεις ημέρες και τρεις νύχτες». Τον Ιωνά τον κατάπιε κάποιου είδους τεράστιο ψάρι αλλά μετά βγήκε από αυτό σαν να αναστήθηκε. Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς προλέγει ότι αυτός ο ίδιος θα πεθάνει και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί. Αργότερα, όταν συμβαίνει αυτό, οι Ιουδαίοι ηγέτες απορρίπτουν «το σημείο του Ιωνά», αρνούμενοι να μετανοήσουν και να αλλάξουν. (Ματθαίος 27:63-66· 28:12-15) Αντίθετα, «οι Νινευίτες» μετανόησαν όταν τους κήρυξε ο Ιωνάς. Γι’ αυτό, θα καταδικάσουν αυτή τη γενιά. Επίσης, ο Ιησούς λέει ότι, με το παράδειγμά της, θα τους καταδικάσει και η βασίλισσα της Σεβά. Εκείνη ήθελε να ακούσει τη σοφία του Σολομώντα και έμεινε έκθαμβη με αυτήν. Τώρα, όπως επισημαίνει  ο Ιησούς, «εδώ βρίσκεται κάποιος μεγαλύτερος από τον Σολομώντα».​—Ματθαίος 12:40-42.

Ο Ιησούς παρομοιάζει την κατάσταση αυτής της πονηρής γενιάς με έναν άνθρωπο από τον οποίο βγαίνει ένα ακάθαρτο πνεύμα. (Ματθαίος 12:45) Επειδή αυτός δεν αναπληρώνει το κενό με καλά πράγματα, το πονηρό πνεύμα επιστρέφει με εφτά άλλα πνεύματα, πιο πονηρά από το ίδιο, και τον καταλαμβάνουν όλα μαζί. Αντίστοιχα, το έθνος του Ισραήλ καθαρίστηκε και αναμορφώθηκε​—όπως ο άνθρωπος από τον οποίο βγήκε το ακάθαρτο πνεύμα. Αλλά το έθνος απέρριψε τους προφήτες του Θεού, με αποκορύφωμα την εναντίωσή του προς εκείνον ο οποίος έχει σαφώς το πνεύμα του Θεού, τον Ιησού. Αυτό δείχνει ότι η κατάσταση του έθνους είναι τώρα χειρότερη από ό,τι ήταν στην αρχή.

Ενόσω ο Ιησούς μιλάει, φτάνουν η μητέρα του και οι αδελφοί του και στέκονται στην άκρη του πλήθους. Μερικοί που κάθονται κοντά του λένε: «Η μητέρα σου και οι αδελφοί σου στέκονται έξω και θέλουν να σε δουν». Τότε ο Ιησούς δείχνει πόσο δεμένος νιώθει με τους μαθητές του, που είναι σαν πραγματικοί αδελφοί, αδελφές και μητέρες για αυτόν. Απλώνει το χέρι του προς το μέρος τους και λέει: «Μητέρα μου και αδελφοί μου είναι αυτοί που ακούν τον λόγο του Θεού και τον εκτελούν». (Λουκάς 8:20, 21) Επομένως, δείχνει ότι, όσο ισχυροί και αν είναι οι δεσμοί που τον συνδέουν με τους συγγενείς του, η σχέση του με τους μαθητές του είναι πιο σημαντική για εκείνον. Πόσο αναζωογονούμαστε όταν έχουμε αυτού του είδους τον δεσμό με τους πνευματικούς αδελφούς μας, ιδίως όταν άλλοι μας αμφισβητούν ή περιγελούν εμάς και τα καλά μας έργα!