Дәниздә баш верән дәһшәтли һадисәдән сонра шаҝирдләр саһилә чыхырлар. Орада онлар горхулу мәнзәрәнин шаһиди олурлар. Јахынлыгдакы гәбиристанлыгдан горхунҹ ҝөркәмли ики адам чыхыб Иса пејғәмбәрә сары гачыр. Бу адамлар ҹинә тутулублар. Ҝөрүнүр, онлардан бири чохдандыр ки, ҹинин тәсири алтындадыр вә даһа азғындыр, буна ҝөрә дә әсас диггәт она јөнәлиб.

Јазыг нечә вахтдыр ки, чылпаг ҝәзир. О, «ҝеҹә-ҝүндүз сәрдабәләрин арасында, дағларда дурмадан бағырыр, өзүнү даш-кәсәклә јаралајырды» (Марк 5:5). Бу адам о гәдәр вәһшидир ки, кимсә о јолдан кечмәјә ҹүрәт етмир. Ону зәнҹирләмәјә чалышсалар да, о, һәр дәфә зәнҹирләри гырыб, гандаллары сындырырды. Һеч ким онун өһдәсиндән ҝәлә билмир.

Бу адам јахынлашыб Исанын ајагларына јыхылыр, ичиндәки ҹинләр ону гышгырмаға мәҹбур едирләр: «Еј Аллаһ-Тааланын Оғлу Иса! Мәндән нә истәјирсән? Сәни анд верирәм Аллаһа, мәнә әзаб вермә!» Иса Мәсиһ ҹинләрин үзәриндә һакимијјәтә саһиб олдуғуну ҝөстәрәрәк дејир: «Еј мурдар руһ, бу адамдан чых!» (Марк 5:7, 8).

Әслиндә, бу кишинин ичиндә бир јох, чохлу мурдар руһ вар. Пејғәмбәр ондан сорушур: «Адын нәдир?» О ҹаваб верир: «Адым Леҝиондур, чүнки биз чохуг» (Марк 5:9). Рома ордусунун баш һәрби һиссәси леҝион адланырды вә леҝион минләрлә әсҝәрдән ибарәт иди. Беләҹә, бу адама гаршы чохлу ҹин бирләшиб вә онун әзаб чәкмәсиндән һәзз алырлар. Ҹинләр Иса Мәсиһә јалварырлар ки, «онлары дибсиз гујуја ҝөндәрмәсин». Ҝөрүнүр, ҹинләр онлары вә башчылары Иблиси ҝәләҹәкдә нәләрин ҝөзләдијини билирләр (Лука 8:31).

Јахынлыгдакы отлагда тәхминән 2000 донуздан ибарәт бир сүрү отлајыр. Гануна ҝөрә, бу һејванлар напак сајылыр вә јәһудиләр онлары сахламамалы идиләр. Ҹинләр Иса Мәсиһә јалварырлар: «Бизи донузларын ичинә ҝөндәр, иҹазә вер, онлара ҝирәк» (Марк 5:12). Мәсиһ онлара ҝетмәји дејәндә онлар донузларын ичинә ҝирир вә 2000 донузун һамысы учурумдан атылыб дәниздә боғулур.

 Буну ҝөрән чобанлар гачыб һал-гәзијјәни шәһәрдә вә кәндләрдә данышырлар. Ҹамаат нә баш вердијини ҝөрмәк үчүн ора ахышыр. Адамлар ҝәлиб чатанда ичиндән ҹин чыхмыш кишини мүшаһидә едирләр. О, әјниндә палтар, ағлы башында Иса пејғәмбәрин ајаглары јанында отуруб.

Һадисә барәдә ешидәнләр, бу кишинин дәјишдијини өз ҝөзләри илә ҝөрәнләр бәрк горхурлар. Бунун онлар үчүн нә мәна кәсб етдијини анламадыглары үчүн Иса пејғәмбәрин ел-обаларындан чыхыб ҝетмәсини истәјирләр. О, гајыға миниб ҝетмәк истәјир, амма ҹинләрдән азад олмуш адам ондан хаһиш едир ки, ону да өзү илә ҝөтүрсүн. Лакин Иса пејғәмбәр она дејир: «Евинә, гоһумларынын јанына ҝет вә Јеһованын сәнин үчүн етдији һәр шеји, сәнә неҹә мәрһәмәт ҝөстәрдијини онлара даныш» (Марк 5:19).

Адәтән, Иса пејғәмбәр шәфа вердији адамлары кимәсә бу һагда данышмаға гојмур. О истәмир ки, инсанлар сенсасијалы хәбәрләр әсасында нәтиҹә чыхарсынлар. Амма бу дәфә ҹинләрдән азад едилмиш адам Иса пејғәмбәрин гүдрәтинин ҹанлы сүбутудур вә о, пејғәмбәрин баш чәкә билмәјәҹәји адамлара тәблиғ едә биләр. Бундан әлавә, о адамын шаһидлији донузларын мәһв олмасы илә әлагәдар јајыла биләҹәк хошаҝәлмәз сөз-сөһбәтин гаршысыны алаҹаг. Беләҹә, һәмин адам ҝедир вә Иса пејғәмбәрин онун үчүн нәләр етдијини бүтүн Декапола јајыр.