ជំពូកទី៥៣
អ្នកគ្រប់គ្រងដែលមានអំណាចលើធម្មជាតិ
ម៉ាថាយ ១៤:២២-៣៦ ម៉ាកុស ៦:៤៥-៥៦ យ៉ូហាន ៦:១៤-២៥
-
បណ្ដាជនចង់ឲ្យលោកយេស៊ូធ្វើជាស្តេច
-
លោកយេស៊ូដើរលើទឹក ហើយធ្វើឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់
ពេលលោកយេស៊ូធ្វើអព្ភូតហេតុផ្ដល់អាហារដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ នោះពិតជាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើចិត្តពួកគេ។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេសន្និដ្ឋានថា៖ «អ្នកនេះប្រាកដជាអ្នកប្រកាសទំនាយ» និងជាមេស្ស៊ី«ដែលត្រូវចូលមកក្នុងពិភពលោក» ហើយថាលោកពិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងល្អដែលពួកគេចង់បានមែន។ (យ៉ូហាន ៦:១៤; ចោទិយកថា ១៨:១៨) ដូច្នេះ បណ្ដាជនមានបំណងចាប់លោកយេស៊ូ ដើម្បីឲ្យលោកធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេ។
ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគេបម្រុងនឹងធ្វើ។ ដូច្នេះ លោកក៏ប្រាប់ក្រុមមនុស្សឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ ហើយបង្គាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យចុះទូក។ តើពួកគាត់នឹងចុះទូកទៅកន្លែងណា? ពួកគាត់ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅក្រុងបេតសេដា ហើយបន្ទាប់មកទៅក្រុងកាពើណិម។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនបានទៅជាមួយនឹងពួកគាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកចេញទៅភ្នំតែម្នាក់ឯងដើម្បីអធិដ្ឋានទៅព្រះនៅយប់នោះ។
លុះមុនថ្ងៃរះ នៅមានពន្លឺខែព្រឹមៗនៅឡើយ លោកយេស៊ូបានឃើញទូករបស់ពួកអ្នកកាន់តាមពីចម្ងាយ។ លោកឃើញខ្យល់ព្យុះដ៏ខ្លាំងកំពុងបោកទឹករលកឲ្យកញ្ជ្រោលឡើង ហើយឃើញពួកសាវ័ក«កំពុងអុំទូកទាំងលំបាក ដោយសារអុំបញ្ច្រាសខ្យល់»។ (ម៉ាកុស ៦:៤៨) ដូច្នេះ លោកយេស៊ូក៏ចុះពីភ្នំ ហើយចាប់ផ្ដើមដើរលើទឹកសមុទ្រ ឆ្ពោះទៅរកពួកគាត់។ នៅពេលនោះ«ពួកគាត់បានអុំប្រហែលប្រាំឬប្រាំមួយគីឡូម៉ែត្រ»។ (យ៉ូហាន ៦:១៩) ពួកអ្នកកាន់តាមក្រឡេកទៅឃើញលោកយេស៊ូដើរលើទឹកសមុទ្រ ហាក់ដូចជាដើរហួសពួកគាត់ រួចពួកគាត់គិតថា «ខ្លួនកំពុងយល់សប្ដិ ហើយបានស្រែកឡើង»។—ម៉ាកុស ៦:៤៩
ដើម្បីកុំឲ្យពួកគាត់ខ្លាច លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង គឺខ្ញុំទេ កុំខ្លាចឡើយ»។ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់! បើពិតជាលោកមែន សូមបង្គាប់ខ្ញុំឲ្យដើរលើទឹកទៅឯលោកផង»។ នោះលោកក៏បង្គាប់ថា៖ «ចូរមកចុះ!»។ ឮដូច្នោះពេត្រុសចេញពីទូក ហើយដើរលើទឹកទៅរកលោកយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែដោយក្រឡេកមើលទៅខ្យល់ព្យុះ ពេត្រុសក៏បានភ័យខ្លាច ហើយចាប់ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក។ រួចគាត់ស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមជួយសង្គ្រោះខ្ញុំផង!»។ ភ្លាមនោះ លោកយេស៊ូបានលូកដៃទៅចាប់ពេត្រុស ហើយសួរថា៖ «អ្នកមានជំនឿតិចអើយ! ហេតុអ្វីបានជាចាប់ផ្ដើមសង្ស័យ?»។—ម៉ាថាយ ១៤:២៧-៣១
ក្រោយពីលោកយេស៊ូនិងពេត្រុសបានចូលក្នុងទូកហើយ ខ្យល់ព្យុះក៏ស្ងប់បាត់ទៅ។ ពួកអ្នកកាន់តាមបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ប៉ុន្តែ តើនេះគួរធ្វើឲ្យពួកគាត់នឹកអស្ចារ្យឬទេ? មិនមែនទេ ពីព្រោះប៉ុន្មានម៉ោងមុននោះលោកយេស៊ូទើបតែបានធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីចម្អែតមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ដូច្នេះបើពួកគាត់បានទាញយកមេរៀនពេលដែលឃើញ«ការអស្ចារ្យស្តីអំពីនំប៉័ង» នោះពួកគាត់មិនគួរនឹកអស្ចារ្យដែលលោកយេស៊ូអាចដើរលើទឹកសមុទ្រ ហើយធ្វើឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់នោះឡើយ។ ឥឡូវពួកគាត់លំឱនកាយគោរពលោកថា៖ «លោកពិតជាបុត្ររបស់ព្រះមែន»។—ម៉ាកុស ៦:៥២; ម៉ាថាយ ១៤:៣៣
មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគាត់ក៏បានទៅដល់តំបន់ហ្គេណិសារ៉ែត ដែលនៅភាគខាងត្បូងក្រុងកាពើណិម។ តំបន់ហ្គេណិសារ៉ែតមានទេសភាពដ៏សែនស្អាត ហើយសម្បូរទៅដោយដីមានជីជាតិ។ ពួកគាត់ក៏បោះយុថ្កានៅទីនោះ រួចឡើងមកឯឆ្នេរ។ ពេលដែលបណ្ដាជននៅទីនោះឃើញលោក ក៏ស្គាល់ថាជាលោកយេស៊ូ ហើយពួកគេនិងអ្នកស្រុកដែលនៅជុំវិញតំបន់នោះ ក៏នាំអ្នកដែលឈឺមកជួបលោក។ ពេលអ្នកឈឺទាំងនេះគ្រាន់តែពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់របស់លោកប៉ុណ្ណោះ ពួកគេក៏បានជាសះស្បើយ។
នៅចន្លោះពេលនោះ ក្រុមមនុស្សដែលបានឃើញលោកយេស៊ូធ្វើអព្ភូតហេតុចម្អែតមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ដឹងថាលោកបានចាកចេញហើយ។ ដូច្នេះ ពេលពួកគេឃើញទូកតូចៗដែលមកពីតំបន់ទិបេរៀស នោះពួកគេក៏ចុះទូកទាំងនោះ ហើយចេញដំណើរទៅក្រុងកាពើណិមដើម្បីរកលោកយេស៊ូ។ លុះឃើញលោកហើយ ពួកគេសួរលោកថា៖ «រ៉ាប៊ី តើលោកអញ្ជើញមកទីនេះពីកាលណា?»។ (យ៉ូហាន ៦:២៥) ដោយមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ លោកយេស៊ូបានស្តីបន្ទោសពួកគេ ដូចដែលយើងនឹងឃើញនៅពេលក្រោយមក។
