Στην ανατολική πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας, ο Ιησούς έθρεψε θαυματουργικά χιλιάδες και μετά έφυγε κρυφά επειδή ήθελαν να τον κάνουν βασιλιά. Εκείνη τη νύχτα, περπάτησε πάνω στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και έσωσε τον Πέτρο, ο οποίος επίσης περπάτησε πάνω στο νερό αλλά άρχισε να βουλιάζει όταν η πίστη του κλονίστηκε. Επιπλέον, ο Ιησούς γαλήνεψε τον άνεμο, ίσως σώζοντας τους μαθητές του από ναυάγιο.

Τώρα ο Ιησούς βρίσκεται και πάλι στη δυτική πλευρά της θάλασσας, στα περίχωρα της Καπερναούμ. Εκείνοι τους οποίους έθρεψε θαυματουργικά τον βρίσκουν και τον ρωτούν: «Πότε ήρθες εδώ;» Ο Ιησούς τούς επιπλήττει και τους λέει ότι τον αναζητούν ελπίζοντας ότι θα τους ξαναδώσει να φάνε. Τους παροτρύνει να “εργάζονται, όχι για την τροφή που χάνεται, αλλά για την τροφή που παραμένει για αιώνια ζωή”. Τον ρωτούν λοιπόν: «Τι πρέπει να κάνουμε για να εκτελούμε τα έργα του Θεού;»​—Ιωάννης 6:25-28.

Εκείνοι μπορεί να έχουν κατά νου έργα που απαιτούνται από τον Νόμο, αλλά ο Ιησούς υποδεικνύει το έργο που έχει τη μέγιστη αξία: «Αυτό είναι το έργο του Θεού: Να εκδηλώνετε πίστη σε αυτόν που εκείνος έστειλε». Ο λαός, όμως, δεν εκδηλώνει τέτοια πίστη στον Ιησού, παρ’ όλα όσα έχει κάνει αυτός. Απαιτούν να τους παρουσιάσει ένα σημείο για να πιστέψουν σε αυτόν. «Τι έργο θα κάνεις;» ρωτούν. «Οι προπάτορές μας έφαγαν το μάννα στην έρημο, όπως είναι γραμμένο: “Τους έδωσε να φάνε ψωμί από τον ουρανό”».​—Ιωάννης 6:29-31· Ψαλμός 78:24.

Όσον αφορά το σημείο που του ζητούν, ο Ιησούς τούς κατευθύνει στην πραγματική Πηγή των θαυματουργικών προμηθειών: «Σας λέω: Δεν σας έδωσε ο Μωυσής το ψωμί από τον ουρανό, αλλά ο Πατέρας μου σας δίνει το αληθινό ψωμί από τον ουρανό. Επειδή το ψωμί του Θεού είναι αυτός που κατεβαίνει από τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο». Εκείνοι δεν αντιλαμβάνονται τι θέλει να τους πει και τον παρακαλούν: «Κύριε, δίνε μας πάντοτε αυτό το ψωμί». (Ιωάννης 6:32-34) Ποιο «ψωμί», όμως, εννοεί ο Ιησούς;

Ο ίδιος εξηγεί: «Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής. Όποιος έρχεται σε εμένα δεν θα πεινάσει ποτέ, και όποιος εκδηλώνει πίστη σε εμένα δεν θα διψάσει ποτέ. Όπως σας είπα όμως, αν και με έχετε δει, δεν πιστεύετε. . . . Έχω κατεβεί από τον ουρανό για να κάνω, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με έστειλε. Αυτό είναι το θέλημα εκείνου που με έστειλε, να μη χάσω κανέναν από όλους αυτούς που μου έδωσε αλλά να τους αναστήσω την τελευταία ημέρα. Επειδή αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα μου, να έχει αιώνια ζωή όποιος αναγνωρίζει τον Γιο και εκδηλώνει πίστη σε αυτόν».​—Ιωάννης 6:35-40.

Τα λόγια του προκαλούν αναστάτωση, και οι Ιουδαίοι αρχίζουν να γογγύζουν. Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ο Ιησούς ότι είναι «το ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό»; (Ιωάννης 6:41) Για αυτούς, δεν είναι παρά ο γιος κάποιων συνηθισμένων ανθρώπων από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Ρωτούν λοιπόν: «Δεν είναι αυτός ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου τον πατέρα και τη μητέρα γνωρίζουμε;»​—Ιωάννης 6:42.

Ο Ιησούς αποκρίνεται: «Σταματήστε να γογγύζετε μεταξύ σας. Κανείς δεν μπορεί να έρθει σε εμένα αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με έστειλε· και εγώ θα τον αναστήσω την τελευταία ημέρα. Είναι γραμμένο στους Προφήτες: “Όλοι θα διδάσκονται από τον Ιεχωβά”. Όποιος έχει ακούσει τον Πατέρα και έχει μάθει έρχεται σε εμένα. Όχι ότι έχει δει κανένας άνθρωπος τον Πατέρα· μόνο εκείνος που είναι από τον Θεό, αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αληθινά, αληθινά σας λέω: Όποιος πιστεύει έχει αιώνια ζωή».​—Ιωάννης 6:43-47· Ησαΐας 54:13.

Παλιότερα, συνομιλώντας με τον Νικόδημο, ο Ιησούς έκανε λόγο για την αιώνια ζωή και τη συνέδεσε με την πίστη στον Γιο του ανθρώπου, λέγοντας: “Όποιος εκδηλώνει πίστη στον [μονογενή Γιο του Θεού] δεν θα καταστραφεί, αλλά θα έχει αιώνια ζωή”. (Ιωάννης 3:15, 16) Τώρα όμως, μιλώντας σε  ένα πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο, τους λέει ότι ο ίδιος παίζει κάποιον ρόλο στο να αποκτήσουν αιώνια ζωή, κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει ούτε το μάννα ούτε το ψωμί που υπάρχει στη Γαλιλαία. Πώς μπορεί λοιπόν κάποιος να αποκτήσει αιώνια ζωή; Ο Ιησούς επαναλαμβάνει: «Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής».​—Ιωάννης 6:48.

Αυτή η συζήτηση, σχετικά με το ψωμί από τον ουρανό, συνεχίζεται και αποκορυφώνεται όταν ο Ιησούς διδάσκει σε μια συναγωγή της Καπερναούμ.