Бизим еранын 32-ҹи илидир. Гаршыдан Пасха бајрамы ҝәлир. Иса пејғәмбәр Ҹәлиләдә тәлим вермәклә мәшғулдур. Јәгин, о да Ганунда бујрулдуғу кими, Јерусәлимә Пасха бајрамыны гејд етмәјә ҝедир. Лакин о, еһтијаты әлдән вермир, чүнки јәһудиләрин ону өлдүрмәк истәдијини билир (Јәһја 7:1). Бундан сонра о, Ҹәлиләјә гајыдыр.

Еһтимал ки, Иса пејғәмбәр инди Кәфәрнаһумдадыр. Фәрисиләрлә мирзәләр ону ҝөрмәк үчүн Јерусәлимдән дуруб бура ҝәлирләр. Нәјә ҝөрә онлар бу гәдәр јол гәт едибләр? Онлар ону дини гајдалары позмагда иттиһам етмәк үчүн бәһанә ахтарырлар. «Нијә сәнин шаҝирдләрин дәдә-бабаларымызын гојдуғу адәт-әнәнәни позур? Мисал үчүн, онлар јемәкдән габаг әлләрини јумурлар», — дејә ондан сорушурлар (Мәтта 15:2). Аллаһ дирсәјә гәдәр јујунмағы халгына һеч вахт бујурмајыб, амма фәрисиләр бу ајинә риајәт етмәмәји ҹидди тәгсир сајырлар (Марк 7:3).

Пејғәмбәр онларын иттиһамына ҹаваб вермир, бунун әвәзиндә ҝөстәрир ки, онлар өзләри Аллаһын ганунуну гәсдән позурлар. О дејир: «Бәс сиз нијә өз әнәнәләринизә ҝөрә Аллаһын әмрини позурсунуз? Мисал үчүн, Аллаһ белә дејиб: “Атана вә анана һөрмәт ет” вә “Атасыны ја анасыны тәһгир едән өлдүрүлмәлидир”. Сиз исә дејирсиниз: “Атасына ја анасына: “Сәни сахламаг үчүн нәјим варса, һамысы Аллаһа һәср едилмиш бәхшишдир”, — дејән атасына һөрмәт етмәјә биләр”» (Мәтта 15:3—6; Чыхыш 20:12; 21:17).

Фәрисиләр өјрәдирләр ки, пул, әмлак вә һәр һансы бир шеј бәхшиш кими Аллаһа һәср едиләрсә, бунлар артыг мәбәдә аид олур вә ону башга ҹүр истифадә етмәк олмаз. Әслиндә исә, бәхшиш бундан сонра да ону һәср едән адамын өзүндә галыр. Мисал үчүн, оғул дејә биләр ки, онун пулу вә ја әмлакы «гурбанлыгдыр», јәни Аллаһа, јахуд Аллаһын мәбәдинә һәср едилмиш бәхшишдир; ҝуја бу бәхшиши истифадә етмәјә јалныз мәбәдин ихтијары чатыр. Беләҹә, пул вә ја әмлакы һәлә дә оғланын истифадә етмәк ихтијары чатдығы һалда, о иддиа едир ки, буну еһтијаҹ ичиндә олан гоҹа ата-анасына хәрҹләјә билмәз. Бунунла о, өз мәсулијјәтини јеринә јетирмәкдән бојун гачырыр (Марк 7:11).

Фәрисиләрин Аллаһын ганунуну белә һијләҝәрҹәсинә тәһриф етмәләринә Иса пејғәмбәр һаглы олараг гәзәбләнир. О дејир: «Бунунла сиз өз әнәнәниздән өтрү Аллаһын сөзүнү һечә ендирмисиниз. Еј икиүзлүләр, Әшија сизин һаггынызда јахшы пејғәмбәрлик едиб: “Бу халг Мәнә дилдә һөрмәт едир, үрәкдә исә Мәндән чох узагдырлар. Онлар Мәнә әбәс јерә ибадәт едирләр, чүнки онларын өјрәтдикләри ади инсан әмрләридир”». Пејғәмбәрин бу ҹидди иттиһамы гаршысында фәрисиләр сөз тапа билмир. Беләҹә, о, ҹамааты јанына чағырыб дејир: «Гулаг асын вә сөзләрими дәрк един. Инсаны једији шејләр мурдар етмир, ону ағыздан чыхан шејләр мурдар едир» (Мәтта 15:6—11; Әшија 29:13).

Бир гәдәр сонра Иса пејғәмбәр шаҝирдләри илә бир евә ҝирәндә онлар сорушурлар: «Хәбәрин вар ки, фәрисиләр сәнин сөзләриндән гәзәбләнибләр?» О, белә ҹаваб верир: «Ҝөјдәки Атамын әкмәдији һәр бир битки көкүндән гопарылаҹаг. Гој гәзәбләнсинләр. Онлар кор бәләдчидирләр. Әҝәр кор кора бәләдчилик едәрсә, икиси дә гујуја дүшәр» (Мәтта 15:12—14).

Бутрус о бири шаҝирдләрин адындан хаһиш едир ки, Иса пејғәмбәр адамы нәјин мурдар етдијини ајдынлашдырсын. Пејғәмбәр буна тәәҹҹүбләнир: «Мәҝәр билмирсиниз ки, инсанын једији һәр шеј бағырсаглардан кечиб бајыра чыхыр? Ағыздан чыхан шејләр исә үрәкдән ҝәлир. Бах, бунлар адамы мурдар едир. Мисал үчүн, пис фикирләр, гәтл, зина, әхлагсызлыг, оғурлуг, јалан шаһидлик, күфр үрәкдән чыхыр. Адамы белә шејләр мурдар едир. Јујулмамыш  әллә чөрәк јемәк исә адамы мурдар етмир» (Мәтта 15:17—20).

Иса пејғәмбәр һеч дә ҝиҝијенанын әлејһинә дејил. О демир ки, хөрәк биширәндә вә ја јемәкдән габаг әлләри јумаг лазым дејил. О, бунунла дин хадимләрини ифша едир, чүнки онлар инсан адәт-әнәнәләринин үстүндә дурараг Аллаһын салеһ ганунларындан һијләҝәрҹәсинә бојун гачырырлар. Доғрудан да, инсаны мурдар едән гәлбиндән чыхан пис ишләрдир.