İsa Məsih fərisiləri özlərinə sərf edən adətlərinə görə açıq-aşkar ifşa etdikdən sonra şagirdləri ilə oradan gedir. Bu səfər peyğəmbər neçə-neçə kilometr şimal-qərbdə yerləşən Finikiyanın Sur və Sidon bölgəsinə yol alır.

İsa peyğəmbər qalmağa bir ev tapır, amma istəmir ki, kimsə onun qaldığı yeri bilsin. Lakin burada da, onu tapırlar. Bu ərazidə doğulmuş bir yunan qadın onu tapır və yalvarmağa başlayır: «Ağa, Davud Oğlu, mənə rəhmin gəlsin. Cinlər qızıma zülm edirlər» (Mətta 15:22; Mark 7:26).

Sonra şagirdlər peyğəmbərdən xahiş edirlər: «Ona de çıxıb getsin. Bayaqdan dalımızca düşüb qışqırır». Onda o, qadına nə üçün məhəl qoymadığını izah edir: «Mən yalnız İsrail evinin itmiş qoyunlarının yanına göndərilmişəm». Qadın isə əl çəkmir. O yaxınlaşıb İsa peyğəmbərin ayaqlarına düşür və yalvar-yaxar edir: «Ağa, mənə kömək elə!» (Mətta 15:23—25).

Görünür, İsa peyğəmbər qadının imanını sınamaq məqsədilə yəhudilərin başqa millətlərə yuxarıdan aşağı baxmalarına eyham vuraraq deyir: «Çörəyi uşaqların əlindən alıb küçüklərin qabağına atmaq düzgün deyil» (Mətta 15:26). Peyğəmbər burada «küçük» deməklə qeyri-yəhudilərə rəğbət bəslədiyini təzahür etdirir. Bunu onun üzündən və mərhəmətli səsindən də görmək olar.

Qadın bundan incimir, o, İsa peyğəmbərin yəhudilərin qərəzli baxışları haqda dediyi söhbətə qayıdaraq təvazökarlıqla deyir: «Düz deyirsən, Ağa, amma axı küçüklər də ağalarının süfrəsindən tökülən qırıntıları yeyirlər». Peyğəmbər onun gözəl ürəyini görüb deyir: «Ey qadın, sən böyük iman sahibisən. Qoy istədiyin kimi olsun» (Mətta 15:27, 28). Onun qızı orada olmasa da, dərhal sağalır! Qadın evə qayıtdıqda görür ki, cin uşaqdan çıxıb və o, sapsağlam yatağında uzanıb (Mark 7:30).

İsa Məsih şagirdləri ilə Finikiya bölgəsindən keçərək İordan çayının yuxarılarına tərəf gedir. Görünür, onlar haradasa Cəlilə dənizinin şimal tərəfindən İordan çayını keçirlər və Dekapol bölgəsinə gedirlər. Orada onlar bir dağa qalxırlar, amma izdiham onları tapır. Camaat peyğəmbərin yanına topal, şikəst, kor, lal adamları gətirir. Bu xəstələri İsa peyğəmbərin ayaqları yanına qoyurlar və o, onların hamısını sağaldır. Heyrət içində olan camaat İsrailin Allahını mədh edir.

İsa peyğəmbər kar və pəltək bir adama xüsusi diqqət yetirir. Təsəvvür etmək olar, bu adam o boyda camaatın içində nə hisslər keçirir. Bəlkə də, peyğəmbər bu adamın çəkindiyini hiss edir. Buna görə də onu kənara çəkir. İkisi təklikdə qaldıqda İsa peyğəmbər nə edəcəyini işarələrlə göstərir. O, barmaqlarını həmin adamın qulaqlarına qoyur və tüpürüb onun dilinə toxunur. Sonra göyə baxıb sami dilində «açıl» deyir. Bu zaman kişinin qulaqları açılır və o, normal danışa bilir. İsa peyğəmbər istəmir ki, bu hadisə camaat arasında yayılsın. Əksinə, o, istəyir ki, onlar öz gözləri ilə gördüklərinə və eşitdiklərinə görə ona iman etsinlər (Mark 7:32—36).

İsa peyğəmbərin göstərdiyi bu möcüzələr heyrətlərini gizlədə bilməyən müşahidəçilərə güclü təsir göstərir. Onlar deyirlər: «Onun hər bir işi mükəmməldir. O, hətta karların qulağını, lalların dilini açır» (Mark 7:37).