Иса Мәсиһ фәрисиләри өзләринә сәрф едән адәтләринә ҝөрә ачыг-ашкар ифша етдикдән сонра шаҝирдләри илә орадан ҝедир. Бу сәфәр пејғәмбәр нечә-нечә километр шимал-гәрбдә јерләшән Финикијанын Сур вә Сидон бөлҝәсинә јол алыр.

Иса пејғәмбәр галмаға бир ев тапыр, амма истәмир ки, кимсә онун галдығы јери билсин. Лакин бурада да, ону тапырлар. Бу әразидә доғулмуш бир јунан гадын ону тапыр вә јалвармаға башлајыр: «Аға, Давуд Оғлу, мәнә рәһмин ҝәлсин. Ҹинләр гызыма зүлм едирләр» (Мәтта 15:22; Марк 7:26).

Сонра шаҝирдләр пејғәмбәрдән хаһиш едирләр: «Она де чыхыб ҝетсин. Бајагдан далымызҹа дүшүб гышгырыр». Онда о, гадына нә үчүн мәһәл гојмадығыны изаһ едир: «Мән јалныз Исраил евинин итмиш гојунларынын јанына ҝөндәрилмишәм». Гадын исә әл чәкмир. О јахынлашыб Иса пејғәмбәрин ајагларына дүшүр вә јалвар-јахар едир: «Аға, мәнә көмәк елә!» (Мәтта 15:23—25).

Ҝөрүнүр, Иса пејғәмбәр гадынын иманыны сынамаг мәгсәдилә јәһудиләрин башга милләтләрә јухарыдан ашағы бахмаларына ејһам вурараг дејир: «Чөрәји ушагларын әлиндән алыб күчүкләрин габағына атмаг дүзҝүн дејил» (Мәтта 15:26). Пејғәмбәр бурада «күчүк» демәклә гејри-јәһудиләрә рәғбәт бәсләдијини тәзаһүр етдирир. Буну онун үзүндән вә мәрһәмәтли сәсиндән дә ҝөрмәк олар.

Гадын бундан инҹимир, о, Иса пејғәмбәрин јәһудиләрин гәрәзли бахышлары һагда дедији сөһбәтә гајыдараг тәвазөкарлыгла дејир: «Дүз дејирсән, Аға, амма ахы күчүкләр дә ағаларынын сүфрәсиндән төкүлән гырынтылары јејирләр». Пејғәмбәр онун ҝөзәл үрәјини ҝөрүб дејир: «Еј гадын, сән бөјүк иман саһибисән. Гој истәдијин кими олсун» (Мәтта 15:27, 28). Онун гызы орада олмаса да, дәрһал сағалыр! Гадын евә гајытдыгда ҝөрүр ки, ҹин ушагдан чыхыб вә о, сапсағлам јатағында узаныб (Марк 7:30).

Иса Мәсиһ шаҝирдләри илә Финикија бөлҝәсиндән кечәрәк Иордан чајынын јухарыларына тәрәф ҝедир. Ҝөрүнүр, онлар һарадаса Ҹәлилә дәнизинин шимал тәрәфиндән Иордан чајыны кечирләр вә Декапол бөлҝәсинә ҝедирләр. Орада онлар бир даға галхырлар, амма издиһам онлары тапыр. Ҹамаат пејғәмбәрин јанына топал, шикәст, кор, лал адамлары ҝәтирир. Бу хәстәләри Иса пејғәмбәрин ајаглары јанына гојурлар вә о, онларын һамысыны сағалдыр. Һејрәт ичиндә олан ҹамаат Исраилин Аллаһыны мәдһ едир.

Иса пејғәмбәр кар вә пәлтәк бир адама хүсуси диггәт јетирир. Тәсәввүр етмәк олар, бу адам о бојда ҹамаатын ичиндә нә һиссләр кечирир. Бәлкә дә, пејғәмбәр бу адамын чәкиндијини һисс едир. Буна ҝөрә дә ону кәнара чәкир. Икиси тәкликдә галдыгда Иса пејғәмбәр нә едәҹәјини ишарәләрлә ҝөстәрир. О, бармагларыны һәмин адамын гулагларына гојур вә түпүрүб онун дилинә тохунур. Сонра ҝөјә бахыб сами дилиндә «ачыл» дејир. Бу заман кишинин гулаглары ачылыр вә о, нормал даныша билир. Иса пејғәмбәр истәмир ки, бу һадисә ҹамаат арасында јајылсын. Әксинә, о, истәјир ки, онлар өз ҝөзләри илә ҝөрдүкләринә вә ешитдикләринә ҝөрә она иман етсинләр (Марк 7:32—36).

Иса пејғәмбәрин ҝөстәрдији бу мөҹүзәләр һејрәтләрини ҝизләдә билмәјән мүшаһидәчиләрә ҝүҹлү тәсир ҝөстәрир. Онлар дејирләр: «Онун һәр бир иши мүкәммәлдир. О, һәтта карларын гулағыны, лалларын дилини ачыр» (Марк 7:37).