57-تاراۋ
يسا قىزدى جانە ساڭىراۋ كىسىنى ساۋىقتىردى
ماتاي 15:21—31 مارقا 7:24—37
-
يسا فينيكيالىق ايەلدىڭ قىزىن ساۋىقتىردى
-
ساڭىراۋ ٵرى ٴتىلى مۇكىس كىسىنى ايىقتىردى
يسا پارىزشىلداردى داستۇرلەر ويلاپ شىعارعانى ٷشىن ايىپتاعان سوڭ، شاكىرتتەرىمەن سول جەردەن كەتىپ قالدى. ول سولتۇستىك-باتىسقا قاراي ٴبىرتالاي شاقىرىم جەردەگى فينيكيانىڭ تير مەن سيدون ايماعىنا بەت الدى.
يسا ٴبىر ۇيگە توقتادى، ٴبىراق ٶزىنىڭ سوندا ەكەنىن ەشكىمنىڭ بىلگەنىن قالامادى. سويتسە دە يسا جاسىرىن قالا المادى. جەرگىلىكتى ٴبىر گرەك ايەل ونى تاۋىپ الىپ: «يەم، ٴداۋىتتىڭ ۇلى، راقىم ەتە كورىڭىز! قىزىمدى جىن بۋىپ، قاتتى قينالىپ جاتىر!»— دەپ جالىندى (ماتاي 15:22؛ مارقا 7:26).
شامالى ۋاقىتتان كەيىن شاكىرتتەرى يساعا: «وعان كەت دەپ ايتىڭىزشى، ايتپەسە سوڭىمىزدان قالماي ايقايلاپ كەلەدى»،— دەپ ٶتىندى. سوندا يسا ايەلدى نەگە ەلەمەي جاتقانىن ٴتۇسىندىرىپ: «مەن تەك يسرايل ٷيىنىڭ جوعالعان قويلارىنا عانا جىبەرىلدىم»،— دەدى. ٴبىراق ايەل العان بەتىنەن قايتپادى. ول يسانىڭ قاسىنا كەلىپ، اياعىنا جىعىلدى دا: «يەم، كومەكتەسە كورىڭىز!»— دەپ جالبارىندى (ماتاي 15:23—25).
ايەلدىڭ سەنىمىن سىناۋ ٷشىن بولۋ كەرەك، يسا ياھۋديلەردىڭ باسقا ۇلت ادامدارىنا قاتىستى جاعىمسىز كوزقاراسىنا مەڭزەپ: «بالالاردىڭ نانىن الىپ، كۇشىكتەرگە تاستاۋ دۇرىس بولماس»،— دەدى (ماتاي 15:26). يسانىڭ باسقا ۇلت ادامدارىن «كۇشىكتەر» دەپ جۇمسارتىپ ايتقانىنان ولارعا مەيىرىممەن قارايتىنى سەزىلدى. بۇل سەزىمى ونىڭ جىلى شىرايىنان جانە جۇمساق داۋىسىنان دا بايقالسا كەرەك.
ايەل ياھۋديلەردىڭ ادامدى الالايتىن كوزقاراسىنا داۋ ايتپادى، قايتا، كىشىپەيىلدىلىكپەن يساعا: «راس ايتاسىز، يەم. الايدا كۇشىكتەر دە قوجايىندارىنىڭ داستارقانىنان تۇسكەن قوقىمدى جەيدى عوي»،— دەپ جاۋاپ بەردى. بۇدان يسا ونىڭ قانداي جان ەكەنىن بايقاپ: «سەنىمىڭىز عالامات زور ەكەن! تىلەگەنىڭىز بولسىن!»— دەدى (ماتاي 15:27، 28). ناۋقاس قىز الىستا بولسا دا، يسا ايەلدىڭ تىلەگىن ورىندادى. ايەل ۇيىنە كەلگەندە، قىزىنىڭ «جىننان ارىلىپ»، توسەكتە ساپ-ساۋ جاتقانىن كوردى (مارقا 7:30).
يسا مەن ونىڭ شاكىرتتەرى فينيكيا ولكەسىنەن كەتىپ، عاليلەيا تەڭىزىنىڭ سولتۇستىگىندەگى يوردان وزەنى جاققا بەت الدى. ولار وزەننىڭ ارعى بەتىنە ٶتىپ، دەكاپوليسكە كەلدى. تاۋعا كوتەرىلىپ، سوندا وتىرعاندا، جۇرت بۇل جەردەن دە ولاردى تاۋىپ الدى. ٴسويتىپ، اقساق، كەمتار، سوقىر، مىلقاۋلاردى يسانىڭ الدىنا اكەلىپ جاتتى. يسا بولسا ولاردىڭ ٴبارىن ساۋىقتىردى. بۇعان قايران قالعان جۇرت يسرايلدىڭ قۇدايىن ماداقتاي باستادى.
يسا سول جەردە ساڭىراۋ ٵرى ٴتىلى مۇكىس ٴبىر ادامعا ەرەكشە كوڭىل ٴبولدى. بەيشارانىڭ كوپ ادامنىڭ ىشىندە ٶزىن قالاي سەزىنگەنىن تۇسىنۋگە بولادى. يسا ونىڭ قوبالجىپ تۇرعانىن بايقاسا كەرەك، جۇرتتان بىلايىراق الىپ شىعىپ، وعان نە ىستەگەلى جاتقانىن ٴبىلدىردى. ساۋساقتارىن ونىڭ قۇلاعىنا تىعىپ، تۇكىردى دە، قولىن تىلىنە تيگىزدى. بۇدان كەيىن كوككە قاراپ تۇرىپ «ەففاتا»، ياعني «اشىل»، دەدى. سول زاماتتا الگى كىسىنىڭ قۇلاعى اشىلىپ، انىق سويلەي باستادى. الايدا يسا وعان بۇل جايتتى كوپشىلىككە ايتپاۋدى بۇيىردى. ويتكەنى ٵر ادامنىڭ ٶز كوزىمەن كورىپ، ٶز قۇلاعىمەن ەستىپ بارىپ، سەنگەنىن قالادى (مارقا 7:32—36).
يسانىڭ قۇدىرەتتى ىستەرىن كورگەن ادامدار قاتتى قايران قالدى. سودان ولار: «ونىڭ ىستەگەندەرىنىڭ ٴبارى دە جاقسى! ٴتىپتى ساڭىراۋلاردى ەستيتىن، مىلقاۋلاردى سويلەيتىن ەتەدى!»— دەستى (مارقا 7:37).
