Daghang tawo ang midugok kang Jesus sa rehiyon sa Decapolis, sa sidlakang bahin sa Dagat sa Galilea. Gusto nilang makakat-on kang Jesus ug ayohon niya. Nagdala silag dagkong basket nga gisudlag mga pagkaon.

Pero giingnan ni Jesus ang iyang mga tinun-an: “Naluoy ko sa mga tawo, kay tulo ka adlaw na silang nakig-uban nako ug wala na silay pagkaon. Kon papaulion nako sila nga gigutom, basig panguyapan sila sa dalan, ug ang uban kanila layo pag ulian.” Ang mga tinun-an nangutana: “Asa man ta makakuhag igong tinapay nga ipakaon nila, nga awaaw man ning dapita?”—Marcos 8:2-4.

Si Jesus miingon: “Pila ka buok ang inyong tinapay?” Sila mitubag: “Pito, ug duna poy pipila ka gagmayng isda.” (Mateo 15:34) Dayon gipalingkod ni Jesus ang mga tawo. Iyang gikuha ang tinapay ug isda, miampo sa Diyos, ug gihatag kini sa mga tinun-an aron ilang iapod-apod sa mga tawo. Silang tanan nakakaon ug nangabusog. Gihipos nila ang salin. Napuno ang pito ka dagkong basket, bisag mga 4,000 ka lalaki ang gipakaon, ug diha pa gyoy mga babaye ug bata!

Human papaulia ni Jesus ang mga tawo, siya ug ang mga tinun-an misakayg sakayan paingon sa Magadan, kasadpang baybayon sa Dagat sa Galilea. Gisulayan didto si Jesus sa mga Pariseo ug sa pipila ka Saduseo. Gusto nila nga si Jesus maghimog ilhanan gikan sa langit.

Nasayod si Jesus sa ilang motibo, busa siya miingon: “Inigkilumkilom na, moingon mo, ‘Maayo ang panahon kay daw kalayo ang kapula sa langit,’ ug pagkabuntag moingon mo, ‘Tugnaw ug moulan karong adlawa kay daw kalayo ang kapula sa langit apan nagdag-om.’ Sa pagtan-aw lang sa langit mahibalo na mo kon unsa ang panahon, apan nganong dili mo makasabot kon bahin sa ilhanan sa kapanahonan?” (Mateo 16:2, 3) Dayon, giingnan ni Jesus ang mga Pariseo ug Saduseo nga walay ihatag nga ilhanan gawas sa ilhanan ni Jonas.

Si Jesus ug ang iyang mga tinun-an misakayg sakayan ug miadto sa Betsaida, amihanan-sidlakang baybayon sa Dagat sa Galilea. Samtang naglawig, nadiskobrehan sa mga tinun-an nga usa ra ka tinapay ang ilang nadala. Naa sa hunahuna ni Jesus ang iyang pagpakig-estorya dili pa dugay sa mga Pariseo ug sa mga Saduseo nga nagpaluyo kang Herodes. Busa siya mipasidaan: “Bukha kanunay ang inyong mga mata; pagbantay sa lebadura sa mga Pariseo ug sa lebadura ni Herodes.” Nagtuo ang mga tinun-an nga si Jesus naghisgot ug lebadura kay nakalimot silag dala ug daghang tinapay. Nasayod si Jesus niini, ug siya miingon: “Nganong naglalis man mo tungod sa tinapay?”—Marcos 8:15-17.

Bag-o lang gipakaon ni Jesus ang libolibo ka tawo. Busa nasayod na unta ang mga tinun-an nga dili literal nga tinapay ang iyang gipasabot. Si Jesus miingon: “Wala ba mo mahinumdom sa dihang gipikaspikas nako ang lima ka tinapay para sa 5,000 ka lalaki? Pila man ka basket ang sobrang tinapay nga inyong nahipos?” Sila mitubag: “Dose.” Dayon, si Jesus miingon: “Dihang gipikaspikas  nako ang pito ka tinapay para sa 4,000 ka lalaki, pila ka bukag ang sobrang tinapay nga inyong nahipos?” Sila mitubag: “Pito.”—Marcos 8:18-20.

Si Jesus nangutana: “Naunsa ba nga wala man mo makasabot nga dili tinapay ang akong gustong isulti kondili nga magbantay mo sa lebadura sa mga Pariseo ug mga Saduseo?”—Mateo 16:11.

Nasabtan ra gyod sa mga tinun-an ang punto. Ang lebadura gamiton aron moalsa ang tinapay. Gihisgotan dinhi ni Jesus ang lebadura ingong simbolo sa pagkadaot. Gipasidan-an niya ang mga tinun-an bahin sa “pagtulon-an sa mga Pariseo ug mga Saduseo,” nga makadaot ug epekto.—Mateo 16:12.