عدهٔ کثیری از مردم در منطقهٔ دِکاپولیس،‏ در ساحل شرقی دریای جلیل،‏ به دور عیسی جمع شده بودند.‏ آنان برای شفا یافتن و شنیدن سخنان او به آنجا آمده بودند و با خود سبدهای بزرگی پر از خوراک به همراه داشتند.‏

پس از چند روز،‏ عیسی به شاگردانش گفت:‏ «دلم به حال این جمعیت می‌سوزد؛‏ زیرا اکنون سه روز است که با من هستند و هیچ چیز برای خوردن ندارند.‏ اگر گرسنه راهی خانه‌هایشان کنم،‏ در راه از حال خواهند رفت.‏ در ضمن برخی از آنان از راه دور آمده‌اند.‏» شاگردان از او پرسیدند:‏ «در این منطقهٔ دورافتاده برای سیر کردن این مردم،‏ از کجا می‌توان نان کافی تهیه کرد؟‏»—‏مَرقُس ۸:‏۲-‏۴‏.‏

عیسی در پاسخ گفت:‏ «چند نان دارید؟‏» آنان پاسخ دادند:‏ «هفت نان و چند ماهی کوچک.‏» (‏مَتّی ۱۵:‏۳۴‏)‏ او سپس از مردم خواست که بر روی زمین بنشینند.‏ نان‌ها و ماهی‌ها را گرفت،‏ به خدا دعا کرد و آن‌ها را برای تقسیم بین مردم به شاگردانش داد.‏ در آن روز ۴۰۰۰ مرد،‏ همچنین زنان و کودکان بسیاری خوردند و سیر شدند.‏ وقتی تکه‌های باقی‌مانده را جمع‌آوری کردند،‏ هفت سبد بزرگ پر شد.‏ به‌راستی که چه واقعهٔ شگفت‌انگیزی!‏

پس از آن که عیسی جمعیت را روانه کرد،‏ او و شاگردانش با قایق به مَجدَل رفتند که در ساحل غربی دریای جلیل واقع بود.‏ در آنجا فَریسیان به همراه برخی از فرقهٔ صَدّوقی سعی کردند عیسی را بیازمایند و از او خواستند که نشانه‌ای از آسمان برایشان ظاهر سازد.‏

عیسی که از انگیزهٔ آنان باخبر بود،‏ چنین گفت:‏ «هنگام غروب معمولاً می‌گویید:‏ ‹هوا خوب خواهد بود؛‏ چون آسمان سرخ است› و سحرگاه می‌گویید:‏ ‹امروز هوا سرد و بارانی خواهد بود؛‏ چون آسمان سرخ و گرفته است.‏› شما می‌دانید که چگونه نشانه‌های آسمان را تعبیر کنید،‏ اما نشانه‌های زمان‌ها را نمی‌توانید تعبیر کنید!‏» (‏مَتّی ۱۶:‏۲،‏ ۳‏)‏ سپس عیسی به فَریسیان و صَدّوقیان گفت که هیچ نشانه‌ای جز نشانهٔ یونُس به آنان داده نخواهد شد.‏

عیسی و شاگردانش دوباره سوار بر قایقی شدند و به سوی بیت‌صِیدا در ساحل شمال شرقی دریای جلیل حرکت کردند.‏ در راه رسولان به یاد آوردند که نان کافی به همراه نیاورده‌اند.‏ آنان تنها یک نان داشتند.‏ عیسی که هنوز گفتگویش با صَدّوقیانِ هوادارِ هیرودیس و فَریسیان را در ذهن داشت،‏ می‌خواست در مورد آنان به شاگردان خود هشدار دهد.‏ پس به شاگردانش چنین گفت:‏ «مراقب باشید و از خمیرمایهٔ فَریسیان و خمیرمایهٔ هیرودیس برحذر باشید.‏» شاگردان عیسی سخنان او را در مورد خمیرمایه درست درک نکردند و آن را به کمبود نان ربط دادند.‏ عیسی به این امر پی برد و گفت:‏ «چرا دربارهٔ نداشتن نان با یکدیگر بحث می‌کنید؟‏»—‏مَرقُس ۸:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

عیسی به‌تازگی هزاران نفر را با معجزه‌ای سیر کرده بود.‏ پس شاگردان باید می‌دانستند که عیسی نگران کمبود نان نبود.‏ از این جهت از آنان پرسید:‏ «آیا به یاد نمی‌آورید هنگامی که پنج نان را برای آن ۵۰۰۰ مرد تکه کردم،‏ چند سبد پر از خرده‌های نان جمع کردید؟‏» آنان پاسخ دادند:‏ «دوازده سبد.‏» عیسی به گفته‌هایش ادامه داد:‏ «هنگامی که هفت نان را برای آن  ۴۰۰۰ مرد تکه کردم،‏ چند سبدِ بزرگ پر از خرده‌های نان جمع کردید؟‏» آنان گفتند:‏ «هفت سبد.‏»—‏مَرقُس ۸:‏۱۸-‏۲۰‏.‏

پس عیسی پرسید:‏ «چرا تشخیص نمی‌دهید که در مورد نان با شما صحبت نکردم؟‏» سپس اضافه کرد:‏ «از خمیرمایهٔ فَریسیان و صَدّوقیان دوری کنید.‏»—‏مَتّی ۱۶:‏۱۱‏.‏

شاگردان عاقبت به مفهوم سخنان او پی بردند.‏ خمیرمایه برای تخمیر و ور آمدن خمیر استفاده می‌شد.‏ عیسی در اینجا از خمیرمایه به عنوان سمبل فساد استفاده کرد.‏ در واقع،‏ او به شاگردانش هشدار داد که از «تعالیم» فَریسیان و صَدّوقیان که سبب فساد و تباهی می‌شود،‏ دوری جویند.‏—‏مَتّی ۱۶:‏۱۲‏.‏