Paglugsong ni Jesus, Pedro, Santiago ug Juan gikan sa bukid, nakita nila nga nagkagubot ang mga tawo. Ang mga tinun-an gipalibotan sa mga eskriba nga nakiglalis nila. Nakurat ang mga tawo pagkakita kang Jesus, ug nagdagan silang misugat kaniya. Dayon siya nangutana: “Unsay inyong gilalisan?”—Marcos 9:16.

Usa kanila ang miluhod sa atubangan ni Jesus ug miingon: “Magtutudlo, gidala nako ang akong anak nga lalaki aron ipaayo kanimo. Gisudlan siyag demonyo mao nga siya naamang. Dihang sakiton na gani siya, ilamba siya niini sa yuta. Unya magbulabula ang iyang baba ug mangagot ang iyang mga ngipon ug maluya siya. Gihangyo nako ang imong mga tinun-an nga pagawson kini, apan wala sila makahimo.”—Marcos 9:17, 18.

Lagmit giyagayagaan sa mga eskriba ang mga tinun-an kay bisan pa sa ilang paningkamot, wala nila maayo ang batan-ong lalaki. Imbes tubagon ang amahan sa batan-on, giingnan ni Jesus ang mga tawo: “Oh walay pagtuo ug makasasala nga kaliwatan, hangtod kanus-a ko makig-uban ninyo? Hangtod kanus-a ko magpailob ninyo?” Kining puwersadong mga pulong nagtumong gayod sa mga eskriba nga nakiglalis sa iyang mga tinun-an dihang wala siya. Si Jesus mitan-aw sa naguol nga amahan sa batan-on ug miingon: “Dad-a siya ngari.”—Mateo 17:17.

Pagduol sa batan-on kang Jesus, gitumba ug gipakirig siya sa demonyong misulod niya. Ang batan-on nagligidligid sa yuta ug nagbulabula ang baba. Gipangutana ni Jesus ang amahan: “Unsa ka dugay na siyang naingon niini?” Siya mitubag: “Sukad sa gamay pa siya. Kadaghan na siyang gilabay niini sa kalayo ug sa tubig aron patyon siya.” Nagpakiluoy ang amahan: “Kon duna kay mahimo, kaluy-i intawon mi ug tabangi mi.”—Marcos 9:21, 22.

 Desperado na ang amahan, kay bisag ang mga tinun-an ni Jesus walay mahimo. Pero gipasaligan siya ni Jesus: “Nganong miingon man ka, ‘kon duna kay mahimo’? Ang tanang butang posible kon ang usa may pagtuo.” Dihadiha ang amahan sa batan-on miingon: “Naa koy pagtuo! Tabangi ko nga molig-on pa ang akong pagtuo!”—Marcos 9:23, 24.

Namatikdan ni Jesus nga nanagan ang mga tawo padulong niya. Samtang nagtan-aw silang tanan, gibadlong ni Jesus ang demonyo: “Ikaw nga espiritu nga naghimo kaniyang amang ug bungol, ako magsugo kanimo, gula ug ayaw na pagsulod kaniya!” Paggawas sa demonyo, gipasinggit ug gipakirig niini ang batan-on. Dayon wala na molihok ang batan-on. Dihang nakita kini sa mga tawo, sila miingon: “Patay na siya!” (Marcos 9:25, 26) Dihang gigunitan ni Jesus ang kamot sa batan-on, siya mibarog ug dihadiha naayo. (Mateo 17:18) Nahingangha gayod ang mga tawo sa gihimo ni Jesus.

Sa miagi, dihang gisugo ni Jesus ang mga tinun-an sa pagsangyaw, nakapalayas silag mga demonyo. Karon, dihang silasila na lang sa balay, ang mga tinun-an nangutana: “Nganong wala man namo kadto mapalayas?” Gipatin-aw ni Jesus nga tungod kadto sa ilang kakulang ug pagtuo. Siya miingon: “Kadtong matanga sa demonyo mapagula lang pinaagi sa pag-ampo.” (Marcos 9:28, 29) Gikinahanglan ang lig-ong pagtuo ug pag-ampo para sa tabang sa Diyos aron mapagawas ang gamhanang demonyo.

Si Jesus miingon: “Sa pagkatinuod, kon ang inyong pagtuo samag gidak-on sa liso sa mustasa, sultihan ninyo kining bukira, ‘Balhin didto,’ ug kini mobalhin, ug walay imposible alang kaninyo.” (Mateo 17:20) Dako gyod ang mahimo sa pagtuo!

Sa atong pag-alagad kang Jehova, makasinati tag mga problema nga lisod kaayong sagubangon. Pero kon palig-onon nato ang atong pagtuo, atong mabuntog kining morag bukid nga mga problema.