عیسی با تشبیهی طرز فکری را که پیروانش باید نسبت به خود داشته باشند،‏ توضیح داده بود.‏ او برای شاگردانش روشن ساخته بود که باید همچون کودکان فروتن باشند و خود را بزرگ نپندارند.‏ عیسی همچنین گفته بود:‏ «هر که چنین کودکی را به نام من بپذیرد،‏ مرا نیز پذیرفته است.‏»—‏مَتّی ۱۸:‏۵‏.‏

رسولان عیسی که چندی پیش بر سر این بحث می‌کردند که کدام یک از آنان بزرگ‌تر است،‏ این سخنان عیسی را باید نصیحتی برای خود می‌دانستند.‏ در این میان،‏ یوحنای رسول به واقعه‌ای اشاره کرد که اندکی پیش رخ داده بود و گفت:‏ «ما مردی را دیدیم که دیوها را با استفاده از نام تو بیرون می‌راند و سعی کردیم مانع او شویم؛‏ زیرا تو را همراه ما پیروی نمی‌کند.‏»—‏لوقا ۹:‏۴۹‏.‏

از سخنان یوحنا چنین استنباط می‌شود که آن مرد نباید معجزه می‌کرد؛‏ زیرا عیسی و رسولان را همراهی نمی‌کرد.‏ اما آیا یوحنا تصوّر می‌کرد که فقط رسولان اجازه دارند بیماران را شفا دهند و دیوها را بیرون رانند؟‏ اگر چنین بود یوحنا چگونه می‌توانست قدرت آن مرد را توجیه کند؟‏

آنچه عیسی در برابر سخنان یوحنا گفت احتمالاً این رسولش را متعجب ساخت.‏ عیسی گفت:‏ «مانع او مشوید؛‏ چون کسی نیست که بتواند به نام من معجزه‌ای انجام دهد و بلافاصله برگردد و در مورد من بد بگوید؛‏ زیرا هر که بر ضدّ ما نیست،‏ با ماست.‏ هر کس به شما چون به مسیح تعلّق دارید،‏ پیاله‌ای آب برای نوشیدن دهد،‏ به‌راستی به شما می‌گویم،‏ هرگز بی‌پاداش نخواهد ماند.‏»—‏مَرقُس ۹:‏۳۹-‏۴۱‏.‏

در آن زمان نیازی نبود که آن مرد،‏ عیسی را همراهی کند تا حامی و طرفدار عیسی محسوب شود.‏ جماعت مسیحی هنوز شکل نگرفته بود.‏ پس،‏ این که آن مرد در سفرهای عیسی او را همراهی نمی‌کرد،‏ لزوماً به این مفهوم نبود که مخالف عیساست یا مذهبی کاذب را ترویج می‌دهد.‏ واضح بود که آن مرد به نام عیسی ایمان دارد.‏ از سخن عیسی نیز پیدا بود که آن مرد بی‌پاداش نخواهد ماند.‏

اما آنچه خطایی جدّی محسوب می‌شد،‏ این بود که رسولان چنین کسی را لغزش دهند.‏ عیسی گفت:‏ «هر کس یکی از این کوچکان را که ایمان دارد،‏ لغزش دهد،‏ بهتر آن است که سنگ آسیابی به گردنش بسته و به دریا انداخته می‌شد.‏» (‏مَرقُس ۹:‏۴۲‏)‏ عیسی سپس اشاره کرد که پیروانش باید چیزهایی را که باعث لغزششان می‌شود از زندگی خود دور کنند،‏ حتی اگر به ارزش دست،‏ پا یا چشم باشد.‏ آری،‏ بهتر است شخص بدون این چیزهای پرارزش وارد پادشاهی آسمانی شود تا این که آن‌ها را نگاه داشته،‏ نهایتاً به درّهٔ هِنّوم افکنده شود.‏ رسولان به احتمال قوی این درّه را که نزدیک شهر اورشلیم بود و در آن زباله می‌سوزاندند،‏ دیده بودند و یقیناً درک می‌کردند که منظور عیسی نابودی ابدیست.‏

عیسی همچنین هشدار داد:‏ «مراقب باشید که یکی از این کوچکان را تحقیر مکنید؛‏ زیرا به شما می‌گویم،‏ فرشتگانِ آنان در آسمان همواره روی پدر مرا .‏ .‏ .‏ می‌بینند.‏» یَهُوَه برای این «کوچکان» تا چه حد ارزش قائل است؟‏ عیسی برای توضیح این امر مردی را مثال آورد که ۱۰۰ گوسفند داشت و یکی از آن‌ها را گم کرد.‏ او آن ۹۹ گوسفند را گذاشت و در پی آن گوسفند  گم‌شده روانه شد و وقتی آن را یافت،‏ از یافتن آن یک گوسفند بیش از داشتن آن ۹۹ گوسفند شادی کرد.‏ عیسی سپس اضافه نمود:‏ «پدر من که در آسمان است نیز نمی‌خواهد حتی یکی از این کوچکان از دست برود.‏»—‏مَتّی ۱۸:‏۱۰،‏ ۱۴‏.‏

عیسی احتمالاً با نظر به بحث و گفتگوی رسولان در مورد این که کدام یک بزرگ‌تر است،‏ چنین گفت:‏ «در خود نمک داشته باشید و صلح را میان یکدیگر حفظ کنید.‏» (‏مَرقُس ۹:‏۵۰‏)‏ نمک،‏ غذا را برای ما دلپذیرتر می‌کند.‏ به همین صورت اگر سخنان ما به اصطلاح نمک داشته باشد،‏ پذیرفتن آن آسان‌تر است و باعث صلح و آرامش می‌شود؛‏ چیزی که هرگز با بحث و مجادله به دست نمی‌آید.‏—‏کولُسیان ۴:‏۶‏.‏

عیسی می‌دانست که گاه میان پیروانش مسائلی جدّی بروز می‌کند.‏ او نشان داد که چگونه باید چنین مسائلی را حل و فصل کرد و گفت:‏ «اگر برادرت گناهی کند،‏ برو و بین خودت و او،‏ خصوصی خطایش را به او آشکار کن.‏ اگر به تو گوش کند،‏ برادرت را باز یافته‌ای.‏» حال اگر شخص سخن برادر خود را گوش نکرد،‏ چطور؟‏ عیسی چنین پند داد:‏ «یک یا دو نفر دیگر را با خود ببر تا به گواهی دو یا سه شاهد،‏ درستی هر گفته‌ای اثبات شود.‏» اما اگر این نیز نتیجه نداد،‏ لازم است که شخص موضوع را با «جماعت» یعنی پیران مسیحی در میان گذارد؛‏ کسانی که صلاحیت دارند در مورد آن موضوع تصمیم‌گیری کنند.‏ حال اگر شخصِ خطاکار به سخن پیران نیز گوش نکرد،‏ چطور؟‏ عیسی گفت آنگاه او «برای تو همچون شخصی از اقوام دیگر و خراجگیر باشد؛‏» کسانی که یهودیان با آنان معاشرتی نداشتند.‏—‏مَتّی ۱۸:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

سرپرستان جماعت باید به‌دقت بر طبق کلام خدا عمل کنند.‏ اگر شخصی را گناهکار و محق تأدیب بخوانند،‏ تصمیمی که گرفته‌اند «در آسمان بسته شده است.‏» حال اگر شخص را بی‌تقصیر بخوانند،‏ تصمیمی که گرفته‌اند «در آسمان باز کرده شده است.‏» این دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌ها برای زمانی که جماعت مسیحی تشکیل می‌شد،‏ بسیار مفید بود.‏ عیسی اشاره کرد «هر جا که دو یا سه نفر» برای بررسی چنین امور مهمی «به نام من گرد هم آیند،‏ من آنجا در میان آنان هستم.‏»—‏مَتّی ۱۸:‏۱۸-‏۲۰‏.‏