ជំពូកទី៧៤
មេរៀនអំពីការទទួលអ្នកឯទៀតយ៉ាងរាក់ទាក់និងការអធិដ្ឋាន
-
លោកយេស៊ូទៅលេងម៉ារៀនិងម៉ាថា
-
ការអធិដ្ឋានឥតឈប់ឈរគឺសំខាន់ណាស់
ភូមិបេថានីដែលស្ថិតនៅខាងកើតភ្នំដើមអូលីវ មានចម្ងាយប្រហែលជាបីគីឡូម៉ែត្រពីក្រុងយេរូសាឡិម។ (យ៉ូហាន ១១:១៨) លោកយេស៊ូធ្វើដំណើរទៅភូមិនោះ ហើយក៏ចូលទៅលេងផ្ទះរបស់បងប្អូនស្រីពីរនាក់ ឈ្មោះម៉ាថានិងម៉ារៀ។ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់មានប្អូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះឡាសា។ ពួកគាត់ជាសម្លាញ់របស់លោកយេស៊ូ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានទទួលស្វាគមន៍លោកយ៉ាងកក់ក្ដៅ។
នេះពិតជាកិត្ដិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មែនដែលមេស្ស៊ីមកលេងផ្ទះរបស់ពួកគាត់។ ម៉ាថាចង់រៀបចំពិធីទទួលលោកយេស៊ូឲ្យបានល្អ ដូច្នេះនាងមមាញឹកណាស់ក្នុងការធ្វើអាហារពិសេសៗជូនលោក។ កាលដែលម៉ាថាកំពុងរវល់ធ្វើកិច្ចការជាច្រើន ម៉ារៀដែលជាប្អូនស្រីរបស់នាងបែរជាអង្គុយក្បែរជើងលោកយេស៊ូដើម្បីស្ដាប់លោកទៅវិញ។ ឃើញដូច្នេះ ម៉ាថាបានចូលទៅជិត ក៏ជម្រាបលោកយេស៊ូថា៖ «តើលោកមិនឃើញថា ប្អូនខ្ញុំបានទុកឲ្យខ្ញុំធ្វើកិច្ចការតែម្នាក់ឯងទេឬ? ដូច្នេះ សូមប្រាប់គាត់ឲ្យជួយខ្ញុំផង»។—លូកា ១០:៤០
លោកយេស៊ូមិនបានបន្ទោសម៉ារៀទេ ផ្ទុយទៅវិញលោកប្រាប់ម៉ាថាកុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុពេកអំពីការរៀបចំពិធីនោះ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ម៉ាថា ម៉ាថា នាងកំពុងខ្វល់ចិត្តណាស់អំពីកិច្ចការជាច្រើន។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលត្រូវការមានតែពីរបីមុខទេ ឬតែមួយមុខប៉ុណ្ណោះ។ ឯម៉ារៀ នាងបានរើសយកចំណែកល្អវិញ ហើយចំណែកនោះនឹងមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ»។ (លូកា ១០:៤១, ៤២) លោកយេស៊ូចង់បញ្ជាក់ថា មិនចាំបាច់ចំណាយពេលច្រើនដើម្បីរៀបចំអាហារច្រើនមុខនោះទេ គ្រាន់តែមួយមុខគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។
ទោះជាម៉ាថាមានបំណងចិត្តល្អ ហើយចង់ទទួលភ្ញៀវយ៉ាងរាក់ទាក់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែដោយសារនាងខ្វល់ខ្វាយតែអំពីការរៀបចំអាហារ នោះនាងបានបាត់បង់ឱកាសទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនដ៏មានប្រយោជន៍ពីបុត្ររបស់ព្រះ! លោកយេស៊ូលើកបញ្ជាក់ថាម៉ារៀបានជ្រើសរើសដោយប្រាជ្ញានូវអ្វីដែលនឹងផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់នាងជារៀងរហូត។ នេះជាគំរូដ៏ល្អសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។
នៅពេលមួយទៀត លោកយេស៊ូបានប្រាប់នូវមេរៀនមួយទៀតដែលសំខាន់ដូចគ្នា។ មានអ្នកកាន់តាមម្នាក់បានសួរលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមបង្រៀនយើងឲ្យចេះអធិដ្ឋាន ដូចយ៉ូហានក៏បានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមគាត់ឲ្យចេះអធិដ្ឋានដែរ»។ (លូកា ១១:១) តាមពិត ប្រហែលជាមួយឆ្នាំកន្លះមុន លោកយេស៊ូបានបង្រៀនអំពីរបៀបអធិដ្ឋានរួចហើយពេលលោកថ្លែងសុន្ទរកថានៅលើភ្នំ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣) ក៏ប៉ុន្តែ ពេលនោះអ្នកកាន់តាមនេះទំនងជាមិនបាននៅទីនោះទេ ដូច្នេះលោកយេស៊ូក៏មានប្រសាសន៍ឡើងវិញអំពីចំណុចសំខាន់នៃការអធិដ្ឋាន។ លោកបានលើកឧទាហរណ៍មួយដើម្បីបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការអធិដ្ឋានឥតឈប់ឈរ។
លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឧបមាថា អ្នកមានមិត្តភក្ដិម្នាក់ ហើយអ្នកទៅរកគាត់កណ្ដាលអធ្រាត្រ រួចនិយាយថា៖ ‹សម្លាញ់អើយ! សូមឲ្យខ្ញុំខ្ចីនំប៉័ងបីដុំសិន ព្រោះខ្ញុំមានមិត្តភក្ដិម្នាក់ទើបតែមកដល់ គាត់ធ្វើដំណើរពីឆ្ងាយមក ហើយខ្ញុំគ្មានអ្វីទទួលគាត់សោះ›។ រួចមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកតបពីក្នុងផ្ទះថា៖ ‹ឈប់រំខានខ្ញុំ ព្រោះទ្វារចាក់សោហើយ ឯកូនតូចៗរបស់ខ្ញុំកំពុងដេកនៅគ្រែជាមួយនឹងខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំមិនអាចក្រោកឡើងយកអ្វីទៅឲ្យអ្នកបានទេ›។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គាត់ប្រាកដជានឹងក្រោកឡើង ហើយឲ្យអ្វីដែលមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ត្រូវការ មិនមែនដោយសារអ្នកនោះជាមិត្តភក្ដិទេ តែដោយសារអ្នកនោះទទូចសុំឥតខ្លាចចិត្ត»។—លូកា ១១:៥-៨
លោកយេស៊ូមិនបានមានន័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនព្រមធ្វើតាមការអង្វរសុំ ដូចមិត្តភក្ដិក្នុងឧទាហរណ៍នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូបង្ហាញថាបើមិត្តភក្ដិដែលមិនចង់ធ្វើតាម សុខចិត្តធ្វើតាមការទទូចអង្វរសុំរបស់មិត្តភក្ដិគាត់ នោះទម្រាំតែបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់យើង នឹងធ្វើតាមការអង្វរសុំដ៏អស់ពីចិត្តរបស់អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកយ៉ាងណាទៅ! រួចមក លោកយេស៊ូបន្តមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរសុំឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងទទួល ចូររកឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញ ចូរគោះទ្វារឥតឈប់ នោះទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ។ ព្រោះអស់អ្នកដែលសុំនឹងទទួល ហើយអស់អ្នកដែលរក នឹងរកឃើញ ហើយចំពោះអស់អ្នកដែលគោះ ទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ»។—លូកា ១១:៩, ១០
បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ចំណុចសំខាន់នៃរឿងនោះ ដោយលើកឧទាហរណ៍អំពីឪពុកដែលជាមនុស្ស។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាជាឪពុក បើកូនសុំត្រី តើមានអ្នកណាម្នាក់នឹងឲ្យសត្វពស់មួយទៅកូន ជាជាងឲ្យត្រីមួយទេ? ឬបើកូនសុំស៊ុតមួយ តើនឹងឲ្យខ្ទួយមួយទៅកូនទេ? ដូច្នេះ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សទុច្ចរិត ចេះឲ្យរបស់ល្អដល់កូន ទម្រាំតែបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ លោកប្រាកដជានឹងផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដល់អ្នកដែលសុំពីលោកយ៉ាងណាទៅ!»។ (លូកា ១១:១១-១៣) នេះពិតជាលើកទឹកចិត្តយើងមែនដោយដឹងថា បិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌សុខចិត្តស្ដាប់យើង ហើយផ្ដល់នូវអ្វីដែលយើងត្រូវការ!
