Καθώς ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει στην Ιουδαία, χρησιμοποιεί μια εικόνα η οποία είναι οικεία στους ακροατές του​—πρόβατα και μάντρες προβάτων. Μιλάει, όμως, παραβολικά. Οι Ιουδαίοι ίσως θυμούνται τα λόγια του Δαβίδ: «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου. Δεν θα μου λείψει τίποτα. Σε χλοερά βοσκοτόπια με βάζει να ξαπλώσω». (Ψαλμός 23:1, 2) Σε έναν άλλον ψαλμό, ο Δαβίδ απηύθυνε στο έθνος την πρόσκληση: «Ας γονατίσουμε ενώπιον του Ιεχωβά του Δημιουργού μας. Διότι αυτός είναι ο Θεός μας και εμείς είμαστε ο λαός της βοσκής του». (Ψαλμός 95:6, 7) Πράγματι, οι Ιουδαίοι υπό τον Νόμο παρομοιάζονταν από παλιά με ποίμνιο προβάτων.

Αυτά τα «πρόβατα» βρίσκονται σε μια «μάντρα» με την έννοια ότι έχουν γεννηθεί υπό τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου. Ο Νόμος χρησίμευε ως φράχτης, διαχωρίζοντάς τους από τις φθοροποιές συνήθειες ανθρώπων που δεν υπάγονταν σε αυτή τη διευθέτηση. Μερικοί Ισραηλίτες, όμως, δεν μεταχειρίζονταν σωστά το ποίμνιο του Θεού. Ο Ιησούς δηλώνει: «Αληθινά, αληθινά σας λέω: Αυτός που δεν μπαίνει στη μάντρα των προβάτων από την πόρτα, αλλά σκαρφαλώνει από αλλού, είναι κλέφτης και λεηλατητής. Αλλά αυτός που μπαίνει από την πόρτα είναι ο ποιμένας των προβάτων».​—Ιωάννης 10:1, 2.

Στο μυαλό των ανθρώπων μπορεί να έρχονται κάποιοι που ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο Μεσσίας, ή αλλιώς ο Χριστός. Αυτοί μοιάζουν με κλέφτες και λεηλατητές. Ο λαός δεν πρέπει να ακολουθεί τέτοιους απατεώνες, αλλά “τον ποιμένα των προβάτων”, για τον οποίο ο Ιησούς λέει:

«Σε αυτόν ανοίγει ο θυρωρός, και τα πρόβατα ακούν τη φωνή του. Και φωνάζει τα δικά του πρόβατα με το όνομά τους και τα οδηγεί έξω. Αφού βγάλει έξω όλα τα δικά του, πηγαίνει μπροστά από αυτά και τα πρόβατα τον ακολουθούν, επειδή γνωρίζουν τη φωνή του. Δεν πρόκειται να ακολουθήσουν ξένο, αλλά θα φύγουν από αυτόν, επειδή δεν γνωρίζουν τη φωνή των ξένων».​—Ιωάννης 10:3-5.

Στο παρελθόν, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, σε ρόλο θυρωρού, υπέδειξε τον Ιησού ως εκείνον τον οποίο έπρεπε να ακολουθήσουν τα συμβολικά πρόβατα που βρίσκονταν υπό τον Νόμο. Και μερικά πρόβατα, στη Γαλιλαία αλλά και εδώ στην Ιουδαία, αναγνώρισαν τη φωνή του Ιησού. Πού τα πηγαίνει ο Ιησούς όταν «τα οδηγεί έξω»; Και ποιο είναι το αποτέλεσμα επειδή τον ακολουθούν; Ορισμένοι που ακούν αυτή την παραβολή ίσως αναρωτιούνται, επειδή “δεν καταλαβαίνουν τι τους λέει”.​—Ιωάννης 10:6.

Ο Ιησούς εξηγεί: «Αληθινά, αληθινά σας λέω: Εγώ είμαι η πόρτα για τα πρόβατα. Όλοι όσοι ήρθαν αντί για εμένα είναι κλέφτες και λεηλατητές· αλλά τα πρόβατα δεν τους άκουσαν. Εγώ είμαι η πόρτα· όποιος μπει από εμένα θα σωθεί, και θα μπαίνει και θα βγαίνει και θα βρίσκει βοσκή».​—Ιωάννης 10:7-9.

Είναι σαφές ότι ο Ιησούς παρουσιάζει κάτι νέο. Οι ακροατές του ξέρουν ότι εκείνος δεν είναι η πόρτα για τη διαθήκη του Νόμου, η οποία υπάρχει εδώ και αιώνες. Λογικά λοιπόν εννοεί ότι τα πρόβατα που «οδηγεί έξω» πρόκειται να μπουν σε άλλη μάντρα. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;

Ο Ιησούς εξηγεί περαιτέρω τον ρόλο του ως εξής: «Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή και να την έχουν με αφθονία. Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας· ο καλός ποιμένας παραδίδει τη ζωή του για χάρη των προβάτων». (Ιωάννης 10:10, 11) Πρωτύτερα, ο Ιησούς είχε παρηγορήσει τους μαθητές του λέγοντας: «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο, επειδή ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να σας δώσει τη Βασιλεία». (Λουκάς 12:32) Πράγματι, εκείνοι που απαρτίζουν το «μικρό ποίμνιο» θα οδηγηθούν από τον Ιησού σε μια νέα μάντρα, ώστε «να έχουν ζωή και να την έχουν με αφθονία». Πόσο ευλογούνται όσοι ανήκουν σε αυτό το ποίμνιο!

 Ο Ιησούς, όμως, δεν σταματάει εκεί, αλλά συνεχίζει: «Και άλλα πρόβατα έχω, που δεν είναι από αυτή τη μάντρα· και εκείνα πρέπει να τα βάλω μέσα, και θα ακούσουν τη φωνή μου και θα γίνουν ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας». (Ιωάννης 10:16) Αυτά τα «άλλα πρόβατα» δεν είναι «από αυτή τη μάντρα». Επομένως, πρέπει να είναι από άλλη μάντρα, να διαφέρουν από το «μικρό ποίμνιο» που θα κληρονομήσει τη Βασιλεία. Τα πρόβατα που είναι σε αυτές τις δύο μάντρες έχουν διαφορετικούς προορισμούς. Ωστόσο, θα ωφεληθούν όλα από τον ρόλο του Ιησού, όπως λέει ο ίδιος: «Γι’ αυτό με αγαπάει ο Πατέρας, επειδή παραδίδω τη ζωή μου».​—Ιωάννης 10:17.

Πολλοί από το πλήθος λένε: «Έχει δαίμονα και είναι τρελός». Άλλοι, όμως, δείχνουν ότι ακούν με ενδιαφέρον και ότι έχουν τη διάθεση να ακολουθήσουν τον Καλό Ποιμένα, λέγοντας: «Αυτά δεν είναι λόγια δαιμονισμένου. Μπορεί δαίμονας να ανοίξει μάτια τυφλών;» (Ιωάννης 10:20, 21) Προφανώς, αναφέρονται στον εκ γενετής τυφλό που θεράπευσε ο Ιησούς πρωτύτερα.