Sa ministeryo ni Jesus, kadaghan niya gipasiugda ang kaimportante sa pagpaubos. (Lucas 14:8-11) Nangita siyag mapaubsanong mga tawo nga gustong moalagad sa Diyos. Tingali ang pipila kanila nailhan gihapong makasasala.

Namatikdan sa mga Pariseo ug eskriba nga ang maong mga tawo nga ilang gipakamenos midawat kang Jesus ug sa iyang mensahe. Nagbagutbot sila: “Kining tawhana mahigalaon sa mga makasasala ug mikaon uban kanila.” (Lucas 15:2) Gibati sa mga Pariseo ug eskriba nga labaw sila ug giisip ang ordinaryong mga tawo ingong abog. Gigamit sa mga lider ang Hebreohanong ekspresyong ‛am ha·’aʹrets, o “katawhan sa yuta” aron tamayon ang ubos nga mga tawo.

Pero si Jesus naluoy ug gitratar sila nga may dignidad. Busa daghang ordinaryong tawo, lakip kadtong nailhang makasasala, ang gustong maminaw kang Jesus. Pero unsay gibati ug reaksiyon ni Jesus sa mga nanaway niya tungod sa iyang pagtabang sa ordinaryong mga tawo?

Klaro ang tubag ni Jesus dihang mihatag siyag makapatandog nga ilustrasyon, sama sa iyang gihatag nga ilustrasyon didto sa Capernaum. (Mateo 18:12-14) Sa ilustrasyon ni Jesus, ang mga Pariseo kunohay ang mga matarong ug naa sa panon sa Diyos. Pero ang ubos nga mga tawo mao ang nahisalaag. Si Jesus miingon:

“Kon duna moy 100 ka karnero ug mawala ang usa niini, kinsa kaninyo ang dili mobiya sa 99 didto sa kamingawan ug pangitaon ang usa nga nawala hangtod nga makit-an kini? Dihang makit-an niya kini, siya malipay pag-ayo ug iya kining pas-anon. Ug sa makauli na siya, tawgon niya ang iyang mga higala ug mga silingan, ug ingnon sila, ‘Maglipay ta kay nakit-an nako ang akong karnero nga nawala.’”—Lucas 15:4-6.

Unsay punto? Si Jesus nagpatin-aw: “Sultihan ko kamo, adunay labaw nga kalipay sa langit tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol kay sa 99 ka matarong nga wala magkinahanglan sa paghinulsol.”—Lucas 15:7.

Seguradong naigo ang mga Pariseo sa gisulti ni Jesus bahin sa paghinulsol. Para nila, dili sila kinahanglang maghinulsol kay matarong sila. Sa miagi, dihang gisaway nila si Jesus tungod kay mikaon siya uban sa mga tigkolektag buhis ug sa mga makasasala, siya miingon: “Mianhi ko sa pagdapit, dili sa mga tawong matarong, kondili sa mga makasasala.” (Marcos 2:15-17) Para sa nagpakamatarong nga mga Pariseo, dili na sila kinahanglang maghinulsol. Tungod niana, wala  sila makahatag ug kalipay sa langit. Pero kon dunay maghinulsol, ang langit maglipay.

Aron ipasiugda ang iyang punto nga dunay dakong kalipay sa langit kon maghinulsol ang makasasala, mihatag si Jesus ug lain pang ilustrasyon: “Kinsang bayhana nga may napulo ka sensilyong drakma, nga kon mawad-an siyag usa ka drakma dili modagkot ug lampara ug manilhig sa iyang balay ug pangitaon kinig maayo hangtod nga makit-an kini? Ug sa makit-an na niya kini, tawgon niya ang iyang mga higala ug mga silingan, ug moingon, ‘Maglipay ta kay nakit-an nako ang akong drakma nga nawala.’”—Lucas 15:8, 9.

Kini nga ilustrasyon ni Jesus susamag leksiyon sa iyang ilustrasyon bahin sa nawalang karnero. Siya miingon: “Sa susama sultihan ko kamo, dako ang kalipay sa mga anghel sa Diyos tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol.”—Lucas 15:10.

Tiaw mo na! Ang mga anghel sa Diyos malipay kon ang makasasala maghinulsol. Importante kaayo kana kay ang mga makasasala nga maghinulsol ug makapanunod sa Gingharian sa Diyos makabaton ug mas taas nga posisyon kay sa mga anghel. (1 Corinto 6:2, 3) Pero wala masina ang mga anghel. Busa unsa poy atong bation kon ang makasasala sinserong maghinulsol ug mobalik sa Diyos?