ជំពូកទី៨៥
ចូរមានអំណរចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលប្រែចិត្ត
-
ឧទាហរណ៍អំពីការបាត់ចៀមនិងការបាត់កាក់ប្រាក់
-
ទេវតានៅស្ថានសួគ៌មានអំណរ
នៅពេលផ្សេងៗក្នុងកិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូ លោកបានបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការមានចិត្តរាបទាប។ (លូកា ១៤:៨-១១) លោកព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីស្វែងរកបុរសនិងស្ត្រីដែលមានបំណងចង់បម្រើព្រះដោយចិត្តរាបទាប។ រហូតមកដល់ពេលនេះ ពួកគេខ្លះប្រហែលជាមិនទាន់ប្រែចិត្តទេ ហើយនៅតែជាមនុស្សដែលគេស្គាល់ជាទូទៅថាជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។
ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីចាត់ទុកមនុស្សបែបនោះថាគ្មានតម្លៃឡើយ។ ពួកគេសង្កេតឃើញថាមនុស្សបែបនោះកំពុងចូលមកឯលោកយេស៊ូ ហើយស្ដាប់ការបង្រៀនរបស់លោក។ ហេតុនេះ ពួកគេរអ៊ូរទាំថា៖ «បុរសនេះទទួលពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ក៏បរិភោគជាមួយនឹងពួកគេទៀតផង»។ (លូកា ១៥:២) ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត ហើយពួកគេប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សសាមញ្ញដូចជាធូលីដែលនៅក្រោមជើងពួកគេ។ អ្នកដឹកនាំពួកគេបង្ហាញការមើលងាយចំពោះមនុស្សបែបនោះ ដោយប្រើពាក្យភាសាហេប្រឺថាអាមហាអារិត (‛am ha·’aʹrets) ដែលមានន័យថា«ពួកអ្នកស្រុក»។
ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដោយថ្លៃថ្នូរ សប្បុរស និងមេត្ដាករុណា។ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សទន់ទាបជាច្រើនដែលរួមបញ្ចូលពួកអ្នកដែលគេស្គាល់ថាជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ច្បាស់ជាចង់ស្ដាប់សេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលលោកយេស៊ូទទួលការរិះគន់ ដោយសារលោកកំពុងជួយមនុស្សទន់ទាបទាំងនោះ តើលោកយេស៊ូមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ហើយតើលោកឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច?
យើងដឹងចម្លើយយ៉ាងច្បាស់ ពេលលោកយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍មួយដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំង ដែលស្រដៀងនឹងឧទាហរណ៍ដែលលោកបានលើកឡើងនៅក្រុងកាពើណិម។ (ម៉ាថាយ ១៨:១២-១៤) ក្នុងឧទាហរណ៍នោះលោកយេស៊ូរៀបរាប់តាមរបៀបមួយដែលហាក់ដូចជាបង្ហាញថាពួកផារិស៊ីជាមនុស្សសុចរិត និងមានសុវត្ថិភាពក្នុងក្រោលរបស់ព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោករៀបរាប់ថាមនុស្សទន់ទាបគឺដូចជាអ្នកដែលវង្វេងបាត់។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាម្នាក់មានចៀមមួយរយក្បាល តែបាត់ចៀមមួយ តើមិនទុកចៀមកៅសិបប្រាំបួនក្បាលទៀតនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ រួចទៅរកចៀមដែលបាត់នោះទាល់តែឃើញទេឬ? លុះរកឃើញហើយ អ្នកនោះក៏ត្រេកអរ ហើយលើកចៀម នោះដាក់នៅលើ ក។ ក្រោយពីបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញហើយ អ្នកនោះក៏ហៅមិត្តភក្ដិនិងអ្នកជិតខាងមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ថា៖ ‹សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ពីព្រោះចៀមរបស់ខ្ញុំដែលបាត់នោះ ខ្ញុំបានរកឃើញហើយ›»។—លូកា ១៥:៤-៦
តើលោកយេស៊ូកំពុងបង្រៀនមេរៀនអ្វី? លោកពន្យល់ថា៖ «ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅស្ថានសួគ៌នឹងមានអំណរចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងម្នាក់ដែលប្រែចិត្ត ខ្លាំងជាងចំពោះមនុស្សសុចរិតកៅសិបប្រាំបួននាក់ដែលមិនត្រូវការការប្រែចិត្តនោះទេ»។—លូកា ១៥:៧
ប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូអំពីការប្រែចិត្តច្បាស់ជាធ្វើឲ្យពួកផារិស៊ីភ្ញាក់ផ្អើល ពីព្រោះពួកគេចាត់ទុកខ្លួនថាជាមនុស្សសុចរិត ហើយមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមិនត្រូវការការប្រែចិត្តឡើយ។ ប្រហែលជាពីរឆ្នាំមុន ពួកផារិស៊ីខ្លះបានរិះគន់លោកយេស៊ូ ដោយសារលោកកំពុងបរិភោគអាហារជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ នៅពេលនោះ លោកឆ្លើយតបទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតឡើយ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងវិញ»។ (ម៉ាកុស ២:១៥-១៧) ដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីដែលចាត់ទុកខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត មិនបានទទួលស្គាល់ថាពួកគេត្រូវការការប្រែចិត្តឡើយ។ ហេតុនេះ ពួកគេមិនបាននាំឲ្យស្ថានសួគ៌មានអំណរទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ នោះស្ថានសួគ៌ពិតជាមានអំណរមែន។
ដើម្បីបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលបានប្រែចិត្តគឺជាហេតុដែលនាំឲ្យមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងនៅស្ថានសួគ៌ លោកយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតដែលទាក់ទងនឹងស្ថានភាពក្នុងផ្ទះ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចុះបើមានស្ត្រីម្នាក់ដែលមានកាក់ប្រាក់ដប់ តែបាត់កាក់ប្រាក់មួយ តើនាងមិនអុជចង្កៀង បោសផ្ទះ រកយ៉ាងហ្មត់ចត់ទាល់តែឃើញទេឬ? លុះរកឃើញហើយ នាងហៅពួកស្ត្រីជាមិត្តភក្ដិនិងអ្នកជិតខាងរបស់នាងមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ពីព្រោះខ្ញុំបានរកឃើញកាក់ប្រាក់ដែលខ្ញុំបាត់ហើយ›»។—លូកា ១៥:៨, ៩
មេរៀនដែលលោកយេស៊ូកំពុងបង្រៀនក្នុងឧទាហរណ៍នេះគឺស្រដៀងនឹងមេរៀនក្នុងឧទាហរណ៍អំពីចៀមដែលវង្វេងបាត់។ ឥឡូវ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បណ្ដាទេវតារបស់ព្រះមានអំណរ ពេលដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងសូម្បីតែម្នាក់ប្រែចិត្ត»។—លូកា ១៥:១០
សូមគិតទៅមើល! ទេវតារបស់ព្រះមានចំណាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់ ចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលបានប្រែចិត្ត! នេះគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន ដោយសារអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង តែបានប្រែចិត្ត ហើយបានត្រូវរើសតាំងឲ្យទទួលរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ នឹងមានឋានៈខ្ពស់ជាងបណ្ដាទេវតាទៅទៀត! (កូរិនថូសទី១ ៦:២, ៣) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកទេវតាមិនច្រណែនឡើយ។ ដូច្នេះ តើយើងគួរមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងណាម្នាក់ដែលបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ ហើយត្រឡប់មកបម្រើព្រះវិញ?
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
តើយើងអាចទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់យើងបានទេ?
តើព្រះអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរឬទេ? បើយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?
សៀវភៅផ្សេងៗ
តើអ្វីនឹងធ្វើឲ្យពិភពលោកល្អជាង?
ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានបង្ហាញឲ្យឃើញទុកជាមុននូវអ្វីដែលរាជាណាចក្រនោះនឹងធ្វើដើម្បីមនុស្សជាតិ។
ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា
ព្រះមួយអង្គដែល«បំរុងតែនឹងអត់ទោស»
បើព្រះនៅចាំអ្វីៗទាំងអស់ តើតាមរបៀបណាទ្រង់អាចអត់ទោសឲ្យយើង ហើយភ្លេចអំពើបាបរបស់យើងបាន?
