ယေရှုဟာ နှိမ့်ချမှု​အရေးကြီးကြောင်း အမှုဆောင်ချိန်အတွင်း အကြိမ်ကြိမ် အလေးပေး​ပြောတယ်။ (လုကာ ၁၄:၈-၁၁) ဘုရား​အမှုတော်ကို နှိမ့်ချ​စွာ ထမ်းဆောင်​ချင်တဲ့ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးတွေကို ထက်ထက်သန်သန် ရှာဖွေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့​ထဲ​က တချို့ဟာ အခုထိ နာမည်ပျက်​နေတဲ့ အပြစ်သားတွေ ဖြစ်နေကြ​တုန်း​ပဲ။

အဲဒီ​လူတွေကို ဖာရိရှဲနဲ့ ကျမ်းတတ်​တွေ​က  အောက်​တန်း​ကျ​တယ်​လို့  သတ်မှတ်တယ်။  သူတို့တွေ ယေရှု​ဆီ​လာပြီး  သတင်း​စကား  နားထောင်တာ တွေ့​တဲ့အခါ “ဒီ​လူဟာ အပြစ်သားတွေကို ကြိုဆိုလက်ခံ​တဲ့​အပြင် သူတို့နဲ့အတူ စားသောက်​နေပါ​လား” ဆိုပြီး မကျေမနပ် ပြော​ကြတယ်။ (လုကာ ၁၅:၂) ဖာရိရှဲနဲ့ ကျမ်းတတ်​တွေ​က သူတို့ကိုယ်သူတို့ အဆင့်အတန်း မြင့်​သူတွေ​လို့ ယူမှတ်​ပြီး သာမန်​လူတွေကို ခြေဖဝါး​အောက်​က ဖုန်မှုန့်သဖွယ် ဆက်ဆံ​ကြတယ်။ အဲဒီ​လူတွေကို အထင်သေး​တဲ့သဘော​နဲ့ “မြေကြီးသား” လို့​အဓိပ္ပာယ်​ရှိတဲ့ ဟီဘရူး​စကားလုံး “အမ်ဟာ​အရက်​စ်” လို့ ခေါ်​ကြတယ်။

ယေရှု​ကတော့ သူတို့ကို သိက္ခာ​ရှိ​ရှိ၊ ကြင်ကြင်နာနာ ဆက်ဆံ​ပြီး ကရုဏာ​ပြတယ်။ ဒါကြောင့် အပြစ်​ကျူးလွန်​သူတွေ​လို့ လူသိ​များတဲ့​လူတချို့ အပါအဝင် နိမ့်ကျ​သူများစွာ​ဟာ ယေရှုရဲ့​စကားတွေကို လိုလိုလားလား နားထောင်ကြ​တယ်။ ဒီလို​နိမ့်ကျ​သူတွေကို ကြိုဆို​လက်ခံ​ပြီး ကူညီပေး​လို့ ပြစ်တင်​ဝေဖန်ခံ​ရတဲ့အခါ ယေရှု ဘယ်လို တုံ့ပြန်သလဲ။

စိတ်ထိမိ​စေတဲ့ ပုံဥပမာမှာ အဖြေ​တွေ့​နိုင်ပါတယ်။ အဲဒီ​ပုံဥပမာ​ကို အစောပိုင်း​တုန်း​က ကပေရနောင်​မြို့​မှာလည်း ပြောခဲ့တယ်။ (မဿဲ ၁၈:၁၂-၁၄) ပုံဥပမာမှာ ယေရှု​က ဖာရိရှဲတွေ​ဟာ ဖြောင့်မတ်တယ်၊ ဘုရားရဲ့ သိုးခြံ​ထဲမှာ လုံခြုံ​နေတယ်​ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြော​ထားတယ်။ နိမ့်ကျ​သူတွေကတော့ လမ်းလွဲ​ပြီး လမ်းပျောက်​နေတယ်​ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြော​ထားတယ်။ ယေရှု အခုလို ပြောတယ်–

“ခင်ဗျားတို့​ထဲ​က တစ်ယောက်ယောက်​ဆီမှာ သိုး​အကောင် ၁၀၀ ရှိပြီး တစ်ကောင်​ပျောက်​သွားတယ် ဆိုပါစို့။ ကျန်တဲ့​သိုး ၉၉ ကောင်​ကို တော​မှာ ထားခဲ့ပြီး ပျောက်သွားတဲ့​သိုးကို မတွေ့မချင်း လိုက်ရှာ​မယ် မဟုတ်လား။ ရှာတွေ့​တဲ့အခါ ဝမ်းမြောက်​ဝမ်းသာ​ဖြစ်ပြီး ပခုံး​ပေါ် ထမ်း​လာတာ​ပဲ။ အိမ်​ရောက်တော့ မိတ်ဆွေ​တွေ၊ အိမ်နီးချင်းတွေကို ခေါ်ပြီး ‘ပျောက်​တဲ့​သိုးကို ပြန်တွေ့ပြီ။ ကျွန်တော်​နဲ့​အတူ ဝမ်းမြောက်​ကြပါ’ လို့ ပြောတတ်​တယ်။”—လုကာ ၁၅:၄-၆။

ယေရှု ဘာကို ပြောချင်တာ​လဲ။ “အလားတူပဲ။ ကျွန်တော်​ပြောမယ်။ ဖြောင့်မတ်​ပြီး နောင်တရ​စ​ရာ အကြောင်း​မရှိတဲ့​လူ ၉၉ ယောက်​အတွက် ဝမ်းမြောက်​တာ​ထက် နောင်တ​ရတဲ့ အပြစ်သား​တစ်ယောက်​အတွက် ကောင်းကင်မှာ ပိုလို့တောင် ဝမ်းမြောက်​ကြ​လိမ့်မယ်” လို့​ရှင်းပြတယ်။—လုကာ ၁၅:၇။

နောင်တ​အကြောင်း ယေရှု​ပြောတဲ့အခါ ဖာရိရှဲတွေ အထိ​နာ​သွားမှာပဲ။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဖြောင့်မတ်သူတွေ​လို့ ယူဆ​ပြီး နောင်တ​ယူဖို့ မလိုဘူးလို့ ထင်နေ​ကြ​တာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်​လောက်​က အခွန်ခံ​တွေ၊ အပြစ်သားတွေ​နဲ့​အတူ ယေရှု​စားသောက်​နေတာကို မြင်​တော့ သူတို့​ထဲ​က​တချို့ အပြစ်တင်​ခဲ့​ကြတယ်။ ဒါကြောင့်  ယေရှုက​ “ကျွန်တော်​လာတာ ဖြောင့်မတ်​သူတွေကို ခေါ်​ဖို့ မဟုတ်ဘူး။ အပြစ်သားတွေကို ခေါ်​ဖို့​ပဲ” ဆိုပြီး ပြန်​ပြောတယ်။ (မာကု ၂:၁၅-၁၇) ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သူတော်ကောင်းလို့ ယူမှတ်​တဲ့ ဖာရိရှဲတွေ​ဟာ နောင်တ​ယူဖို့​လို​မှန်း အသိအမှတ် မပြု​ကြဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့​အတွက် ကောင်းကင်မှာ ဝမ်းမြောက်​မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အပြစ်သားတွေ​ကတော့ နောင်တ​စစ် တင်ပြ​တယ်။

လမ်းပျောက်​သွားတဲ့ အပြစ်သားတွေ ပြန်​လှည့်လာ​တဲ့​အတွက် ကောင်းကင်မှာ ဝမ်းမြောက်တယ်​ဆိုတာ အလေးပေး​ချင်​လို့ နောက်​ပုံဥပမာ​တစ်ခုကို ဆက်ပြောတယ်– “အမျိုးသမီး​တစ်ယောက်မှာ ဒ​ရက်​မာ ဆယ်​ပြား​ရှိတာ တစ်ပြား​ပျောက်​သွားတယ် ဆိုပါစို့။ အဲဒီအခါ မီးခွက်​ကို​ထွန်း၊ အိမ်ကို လှည်းကျင်း​ပြီး မတွေ့မချင်း စေ့စေ့စပ်စပ်​ရှာ​မယ် မဟုတ်လား။ ရှာတွေ့​တဲ့အခါ မိတ်ဆွေ​တွေ၊ အိမ်နီးချင်းတွေကို ခေါ်ပြီး ‘ပျောက်သွားတဲ့ ဒ​ရက်​မာ​ တစ်ပြား​ကို ပြန်တွေ့ပြီ။ ကျွန်မ​နဲ့​အတူ ဝမ်းမြောက်​ကြပါ’ လို့​ပြောတတ်​တယ်။”​—လုကာ ၁၅:၈၊ ၉။

ယေရှု​ပြော​ချင်တဲ့ အချက်​က ပျောက်​တဲ့​သိုး ပုံဥပမာမှာ ပြောခဲ့တာ​နဲ့ အတူတူပဲ။ “အလားတူပဲ။ ကျွန်တော်​ပြောမယ်။ အပြစ်သား​တစ်ယောက် နောင်တ​ရတဲ့အခါ ဘုရားသခင့် ကောင်းကင်တမန်တွေ ဝမ်းမြောက်​ကြတယ်” လို့​ပြောတယ်။—လုကာ ၁၅:၁၀။

ဘုရားသခင့် ကောင်းကင်တမန်တွေဟာ လမ်းပျောက်​သွားတဲ့ အပြစ်သားတွေ ပြန်​လှည့်လာ​ဖို့ သိပ်​လိုလားတယ်​ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ အဲဒါက သိပ်​ထူးခြားတယ်။ အကြောင်းကတော့ နောင်တ​ရပြီး ကောင်းကင်​နိုင်ငံတော် ဝင်ခွင့်​ရမယ့် အပြစ်သားတွေ​ဟာ ကောင်းကင်တမန်တွေ​ထက် ရာထူး​ကြီးကြီး ရမှာဖြစ်​လို့​ပဲ။ (၁ ကောရိန္သု ၆:၂၊ ၃) ကောင်းကင်တမန်တွေ​မှာ မနာလိုစိတ်​မရှိဘူး။ ကျွန်တော်တို့လည်း အပြစ်သား​တစ်ယောက် ဘုရားဆီ ပြန်လှည့်​လာပြီး နောင်တ​စစ်​တင်ပြ​မယ်​ဆိုရင် ဘယ်လို သဘောထားသင့်သလဲ။