Ο Ιησούς βρίσκεται για κάποιο διάστημα «στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη», στην περιοχή που ονομάζεται Περαία. (Ιωάννης 10:40) Τώρα κατευθύνεται νότια, προς την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιησούς δεν είναι μόνος. Μαζί του ταξιδεύουν οι μαθητές του, καθώς και «πολύς κόσμος», ανάμεσά τους εισπράκτορες φόρων και αμαρτωλοί. (Λουκάς 14:25· 15:1) Παρόντες είναι επίσης Φαρισαίοι και γραμματείς, οι οποίοι επικρίνουν τα όσα λέει και κάνει ο Ιησούς. Οι παραβολές του Ιησού για το χαμένο πρόβατο, τον χαμένο γιο και τον πλούσιο και τον Λάζαρο τους έχουν δώσει πολλή τροφή για σκέψη.​—Λουκάς 15:2· 16:14.

Ο Ιησούς ίσως έχει νωπές στη διάνοιά του τις επικρίσεις και την περιφρόνηση των εναντίων του. Τώρα λοιπόν στρέφει την προσοχή του στους μαθητές του, επαναλαμβάνοντας κάποια πράγματα που είχε διδάξει προηγουμένως στη Γαλιλαία.

Για παράδειγμα, λέει: «Είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξουν αφορμές για να σκανδαλίζονται κάποιοι. Ωστόσο, αλίμονο σε εκείνον μέσω του οποίου έρχονται! . . . Προσέχετε τον εαυτό σας. Αν ο αδελφός σου διαπράξει αμαρτία, επίπληξέ τον, και αν μετανοήσει, συγχώρησέ τον. Ακόμη και αν αμαρτήσει εναντίον σου εφτά φορές την ίδια ημέρα και γυρίσει σε εσένα εφτά φορές, λέγοντας: “Μετανοώ”, πρέπει να τον συγχωρήσεις». (Λουκάς 17:1-4) Αυτό το τελευταίο σχόλιο ίσως θυμίζει στον Πέτρο την ερώτηση που είχε κάνει για το αν θα αρκούσε να συγχωρήσει μέχρι 7 φορές.​—Ματθαίος 18:21.

Θα μπορέσουν οι μαθητές να ενεργήσουν σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού; Όταν του λένε: «Δώσε μας περισσότερη πίστη», εκείνος τους διαβεβαιώνει: «Αν είχατε πίστη στο μέγεθος ενός κόκκου σιναπιού, θα λέγατε σε αυτή τη μαύρη μουριά: “Ξεριζώσου και φυτέψου στη θάλασσα!” και αυτή θα σας υπάκουε». (Λουκάς 17:5, 6) Πράγματι, η εκδήλωση πίστης, έστω και μέχρις ενός βαθμού, μπορεί να επιτελέσει μεγάλα πράγματα.

Κατόπιν ο Ιησούς διδάσκει πόσο σημαντικό είναι να έχουμε ταπεινή, ισορροπημένη άποψη για τον εαυτό μας, λέγοντας στους αποστόλους: «Ποιος από εσάς που έχει έναν δούλο ο οποίος οργώνει ή βόσκει τα ζώα θα του πει όταν αυτός γυρίσει από τον αγρό: “Έλα αμέσως στο τραπέζι να φας”; Απεναντίας, δεν θα του πει: “Ετοίμασέ μου κάτι για να δειπνήσω, και βάλε μια ποδιά και υπηρέτησέ με ώσπου να φάω και να πιω, και κατόπιν μπορείς να φας και να πιεις εσύ”; Μήπως θα αισθανθεί ευγνωμοσύνη για τον δούλο επειδή έκανε ό,τι του είχε ανατεθεί; Έτσι και εσείς, αφού κάνετε όλα όσα σας έχουν ανατεθεί, να λέτε: “Άχρηστοι δούλοι είμαστε. Κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε”».​—Λουκάς 17:7-10.

Κάθε υπηρέτης του Θεού πρέπει να καταλαβαίνει ότι είναι σημαντικό να βάζει πρώτα τα συμφέροντα του Θεού. Επιπλέον, ο καθένας πρέπει να θυμάται ότι είναι προνόμιο το να λατρεύει τον Θεό ως μέλος του σπιτικού του.

Προφανώς λίγο αργότερα, φτάνει κάποιος με ένα μήνυμα από τη Μαρία και τη Μάρθα, τις αδελφές του Λαζάρου που ζουν στη Βηθανία της Ιουδαίας. Ο άνθρωπος λέει: «Κύριε, αυτός για τον οποίο νιώθεις στοργή είναι άρρωστος».​—Ιωάννης 11:1-3.

Παρότι ο Ιησούς μαθαίνει ότι ο φίλος του ο Λάζαρος είναι σε άσχημη κατάσταση, δεν παραλύει από τη λύπη, αλλά λέει: «Αυτή η αρρώστια δεν είναι για να φέρει θάνατο, αλλά είναι για τη δόξα του Θεού, ώστε να δοξαστεί ο Γιος του Θεού μέσω αυτής». Αφού μένει άλλες δύο ημέρες εκεί όπου βρίσκεται, λέει στους μαθητές του: «Ας πάμε ξανά στην Ιουδαία». Οι μαθητές διαμαρτύρονται: «Ραββί, πρόσφατα οι Ιουδαίοι έψαχναν ευκαιρία να σε λιθοβολήσουν, και εσύ πηγαίνεις ξανά εκεί;»​—Ιωάννης 11:4, 7, 8.

Ο Ιησούς απαντάει: «Δεν διαρκεί 12 ώρες το φως της ημέρας; Αν κανείς περπατάει στο φως της ημέρας, δεν σκοντάφτει, επειδή βλέπει το φως αυτού του κόσμου. Αλλά αν κανείς περπατάει τη νύχτα, σκοντάφτει, επειδή το φως δεν είναι σε αυτόν». (Ιωάννης 11:9, 10) Προφανώς εννοεί ότι ο χρόνος  τον οποίο έχει ορίσει ο Θεός για τη διακονία του δεν έχει τελειώσει ακόμη. Μέχρι να συμβεί αυτό, ο Ιησούς πρέπει να αξιοποιήσει πλήρως τον λίγο χρόνο που του απομένει.

Ο Ιησούς προσθέτει: «Ο Λάζαρος, ο φίλος μας, έχει κοιμηθεί, αλλά πηγαίνω εκεί για να τον ξυπνήσω». Από ό,τι φαίνεται, οι μαθητές νομίζουν πως ο Λάζαρος απλώς αναπαύεται και θα αναρρώσει. Γι’ αυτό λένε: «Κύριε, αν κοιμάται, θα γίνει καλά». Ο Ιησούς τούς λέει ξεκάθαρα: «Ο Λάζαρος πέθανε . . . Αλλά ας πάμε σε αυτόν».​—Ιωάννης 11:11-15.

Ο Θωμάς ξέρει ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να θανατωθεί στην Ιουδαία. Επειδή όμως θέλει να του συμπαρασταθεί, παροτρύνει τους άλλους μαθητές: «Ας πάμε και εμείς για να πεθάνουμε μαζί του».​—Ιωάννης 11:16.