Kiedy Jezus jeszcze przebywa w Samarii lub w Galilei, faryzeusze pytają go o przyjście Królestwa. Spodziewają się, że będzie ono huczne i bardzo uroczyste. Tymczasem Jezus mówi: „Królestwo Boże nie przychodzi w sposób rzucający się w oczy. Ludzie nie będą mówić: ‚Patrzcie, jest tu!’ lub ‚Patrzcie, jest tam!’. W gruncie rzeczy Królestwo Boże jest pośród was” (Łukasza 17:20, 21).

Niektórzy mogą dojść do wniosku, że zgodnie ze słowami Jezusa Królestwo Boże to po prostu stan serca sług Bożych. Ale nie mogło tak być, bo przecież Jezus zwraca się tu do faryzeuszy, a w ich sercach nie ma Królestwa Bożego. Jednak znajduje się ono pośród nich, ponieważ przebywa wśród nich Jezus Chrystus, który został wyznaczony na Króla w Królestwie Bożym (Mateusza 21:5).

Prawdopodobnie po odejściu faryzeuszy Jezus podaje uczniom dodatkowe informacje na temat nadejścia Królestwa. W związku ze swoją obecnością jako Władcy Królestwa najpierw ostrzega: „Przyjdzie czas, gdy będziecie chcieli zobaczyć jeden z dni Syna Człowieczego, ale nie zobaczycie” (Łukasza 17:22). Jezus wskazuje, że panowanie Syna Człowieczego w Królestwie jest kwestią przyszłości. Zanim ten czas nadejdzie, niektórzy uczniowie być może będą z niecierpliwością go wyczekiwać, ale będą musieli poczekać, aż dobiegnie końca wyznaczony przez Boga czas na przyjście Syna Człowieczego.

Jezus kontynuuje: „Ludzie będą do was mówić: ‚Patrzcie, jest tam!’ lub ‚Patrzcie, jest tu!’. Nie wychodźcie ani nie podążajcie za nimi. Bo jak błyskawica rozbłyska od jednej strony nieba aż do drugiej, tak będzie z Synem Człowieczym w jego dniu” (Łukasza 17:23, 24). Co ochroni uczniów przed podążaniem za fałszywymi mesjaszami? Jezus mówi, że przyjście prawdziwego Mesjasza będzie jak błyskawica widziana na otwartej przestrzeni. Dowody jego obecności w charakterze Króla będą wyraźnie widoczne dla czujnych obserwatorów.

Następnie Jezus porównuje wydarzenia z czasów starożytnych z postawą, jaką będą przejawiać ludzie w tym nadchodzącym okresie: „A za dni Syna Człowieczego będzie tak, jak było za dni Noego (...). Podobnie było za dni Lota: ludzie jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili, budowali. Ale w dniu, w którym Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i zgładził ich wszystkich. Tak samo będzie w dniu, w którym objawi się Syn Człowieczy” (Łukasza 17:26-30).

Jezus nie ma na myśli tego, że za czasów Noego i Lota ludzie zginęli za to, że zajmowali się codziennymi sprawami: jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili i budowali. Noe i Lot z rodzinami też robili przynajmniej część z tych rzeczy. Ale  ludzie z ich otoczenia nie zwracali przy tym najmniejszej uwagi na spełnianie woli Bożej i zlekceważyli to, w jakim okresie czasu żyli. A zatem Jezus przestrzega swoich uczniów, żeby zwracali uwagę na to, co jest wolą Bożą, i byli osobiście zaangażowani w jej spełnianie. W ten sposób pokazuje im, co mają robić, żeby zachować życie, kiedy w przyszłości Bóg ześle zagładę.

Uczniowie nie mogą dać się rozproszyć rzeczami z otaczającego ich świata — tym, ‛co zostawili’. Jezus mówi: „Kto w tym dniu będzie na dachu, a swoje rzeczy będzie miał w domu, niech nie wchodzi do domu, żeby je zabrać. Podobnie jeśli ktoś będzie w polu, nie wolno mu wracać po to, co zostawił. Pamiętajcie, co spotkało żonę Lota” (Łukasza 17:31, 32). Zamieniła się w słup soli.

Opisując dalej sytuację panującą podczas przyszłego królowania Syna Człowieczego, Jezus mówi do uczniów: „W tę noc dwie osoby będą w jednym łóżku i jedna będzie wzięta, a druga pozostawiona” (Łukasza 17:34). A zatem niektórzy zostaną zbawieni, ale reszta będzie pozostawiona, czyli straci życie.

Uczniowie pytają: „Gdzie, Panie?”. On im odpowiada: „Gdzie jest ciało, tam też zlecą się orły” (Łukasza 17:37). Niektórzy będą jak dalekowzroczne orły. Tacy uczniowie zgromadzą się przy prawdziwym Chrystusie, Synu Człowieczym. W tym nadchodzącym okresie Jezus przekaże swoim uczniom życiodajną prawdę dla osób przejawiających wiarę.