ယေရှု​က ဂျေရုဆလင်​မြို့ကို သွားမှာ​ဖြစ်ပေမဲ့ ဇက်ခဲ​အိမ်မှာ တပည့်​တွေ​နဲ့​အတူ ရှိနေတုန်းပဲ။ သူတို့​စိတ်ထဲမှာ ဘုရင်အဖြစ် ယေရှု​အုပ်ချုပ်မယ့် “ဘုရားသခင့် နိုင်ငံတော်” လာတော့​မယ်​လို့ ထင်နေ​ကြတယ်။ (လုကာ ၁၉:၁၁) ယေရှု​သေရ​မယ်​ဆိုတာ သူတို့​နားမလည်သလို ဒီ​ကိစ္စ​နဲ့​ပတ်သက်ပြီး​တော့​လည်း နားလည်မှု လွဲ​နေကြ​တယ်။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံတော်​လာဖို့ အဝေးကြီး လိုသေးတယ်​ဆိုတာ သူတို့​နားလည်အောင် ပုံဥပမာ​တစ်ခုကို ယေရှု​ပြောပြတယ်။

“မင်းညီမင်းသား​တစ်ယောက်က ထီးနန်း​ဆက်ခံ​ပြီးမှ ပြန်လာမယ်​ဆိုပြီး တိုင်းတစ်ပါး​ကို ခရီးထွက်​သွားတယ်” လို့ ယေရှု​ပြောတယ်။ (လုကာ ၁၉:၁၂) တိုင်းတစ်ပါး​ကို ခရီးထွက်​တာ​ဆိုတော့ တော်​တော်​ကြာ​မှာ​ပဲ။ “မင်းညီမင်းသား” ကတော့ ယေရှု​ဖြစ်ပြီး “တိုင်းတစ်ပါး” နဲ့​တူတဲ့ ကောင်းကင်ကို ထွက်သွား​တယ်။ အဲဒီမှာ သူ့​ဖခင်​က သူ့ကို ထီးနန်း​အပ်နှင်း​မှာ​ဖြစ်တယ်။

ပုံဥပမာမှာ “မင်းညီမင်းသား” က ခရီး​မသွား​ခင် ကျွန်​ဆယ်ယောက်​ကို​ခေါ်ပြီး ငွေ​မိုင်​နာ အပ်ပေး​တယ်။ ပြီးတော့ “ငါ​ပြန်လာ​ချိန်​အထိ ဒီ​ငွေနဲ့ အရောင်းအဝယ် လုပ်ထား​ကြပါ” လို့​မှာတယ်။ (လုကာ ၁၉:၁၃) အဲဒီ​ငွေ​မိုင်​နာ​တွေဟာ တော်​တော်​တန်ဖိုးရှိတဲ့​ငွေ​ပဲ။ တစ်မိုင်နာဟာ လယ်သမား​တစ်ယောက်ရဲ့ သုံးလ​စာ လုပ်အားခ​နဲ့ ညီမျှ​တယ်။

ပုံဥပမာ​ထဲ​က ကျွန်​ဆယ်ယောက်​ဟာ သူတို့ကို ရည်ညွှန်း​မှန်း တပည့်​တွေ သိ​ကြမှာပဲ။ ယေရှု​က သူတို့ကို စပါး​ရိတ်​တဲ့ လုပ်သားတွေ​နဲ့ ခိုင်းနှိုင်း​ခဲ့လို့​ပါ။ (မဿဲ ၉:၃၅-၃၈) တပည့်တွေဟာ စပါး​ရိတ်​ပြီး ယူလာ​ရမယ်လို့ ယေရှု ပြော​နေတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီအစား ဘုရား​နိုင်ငံတော် ဝင်ခွင့်​ရနိုင်တဲ့ တခြား​တပည့်​တွေကို စုသိမ်း​ဖို့ ပြော​နေတာ။ တပည့်တွေဟာ သူတို့ရဲ့ အချိန်၊ ခွန်အား၊ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို အသုံးပြုပြီး နိုင်ငံတော်​အမွေခံတွေ တိုးများလာ​အောင် လုပ်​ရမှာဖြစ်​တယ်။

ပုံဥပမာ​ကို ယေရှု အခုလို ဆက်ပြောတယ်– “ပြည်သားတွေက​တော့ သူ့ [မင်းညီမင်းသား] ကို မကြိုက်​တဲ့​အတွက် သံတမန်​အဖွဲ့ကို စေလွှတ်​ပြီး ‘ဒီ​လူ အုပ်ချုပ်မှာကို ငါ​တို့ မလိုလား​ဘူး’ လို့​ပြော​ခိုင်းတယ်။” (လုကာ ၁၉:၁၄) ဂျူးတွေဟာ ယေရှုကို လက်မခံ​မှန်း၊ တချို့က သတ်ပစ်ချင်​မှန်း တပည့်​တွေ သိတယ်။ ယေရှု​သေဆုံး​ပြီး ကောင်းကင်​တက်​သွားပြီး​နောက် ယေရှုကို​မုန်းတဲ့ ဂျူးတွေဟာ တပည့်​တွေကို နှိပ်စက်​ညှဉ်းပန်း​ကြတယ်။ အဲဒီ​ဆန့်ကျင်သူတွေ​ဟာ ယေရှုကို ဘုရင်အဖြစ် မလိုလား​ကြောင်း ထင်ထင်ရှားရှား ပြလိုက်​တာပဲ။—ယောဟန် ၁၉:၁၅၊ ၁၆။ တမန်တော် ၄:၁၃-၁၈။ ၅:၄၀။

ကျွန်​ဆယ်ယောက်​က​ကော၊ “မင်းညီမင်းသား” “ထီးနန်း​ဆက်ခံ​ပြီး” ပြန်မလာ​ခင်မှာ သူတို့ ရထားတဲ့ မိုင်​နာ​တွေကို ဘယ်လို အသုံးပြု​ကြသလဲ။ ယေရှု ဒီလို​ပြောတယ်– “သူ ထီးနန်း​ဆက်ခံ​ပြီးနောက် ပြန်လာတဲ့​အခါ အရောင်းအဝယ်​လုပ်လို့ အမြတ်​ငွေ ဘယ်လောက်​ရသလဲ​ဆိုတာ သိဖို့ ငွေ​အပ်​ခဲ့​တဲ့ ကျွန်တွေကို ခေါ်​လိုက်တယ်။ ပထမ​ကျွန်​က ရှေ့​ထွက်လာပြီး ‘သခင်​အပ်​ထားတဲ့​ငွေနဲ့ ကျွန်တော် ဆယ်​မိုင်​နာ အမြတ်ရ​ပါတယ်’ လို့​ပြောတော့ သခင်​က ‘တော်​လိုက်တာ။ မင်းဟာ ကျွန်ကောင်း​ပဲ။ အသေးအမွှား​ကိစ္စမှာ​တောင် သစ္စာ​ရှိတယ်​ဆိုတော့ မြို့​ဆယ်​မြို့ကို အပိုင်​စား​စေ’ လို့​ပြောတယ်။ ဒုတိယ​ကျွန်​က လာပြီး ‘သခင်​အပ်​ထားတဲ့​ငွေနဲ့ ကျွန်တော် ငါး​မိုင်​နာ အမြတ်ရ​ပါပြီ’ လို့​ပြောတော့ သခင်​က ‘မင်းလည်း မြို့​ငါး​မြို့ကို အပိုင်​စား​စေ’ လို့​ပြောတယ်။”—လုကာ ၁၉:၁၅-၁၉။

တပည့်တွေဟာ အဲဒီ​ကျွန်တွေ​လို​ပဲ သူတို့ရဲ့ အချိန်၊ ခွန်အား၊ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို ကောင်းကောင်း​အသုံးပြုပြီး တပည့်​တွေ တိုးများလာ​အောင် လုပ်မယ်ဆိုရင် သူတို့ကို ယေရှု နှစ်သက်​မယ်​ဆိုတာ စိတ်ချ​နိုင်တယ်။ ဒီလို ကြိုးစား​အားထုတ်မှုကို ယေရှု ဆုချ​မယ်​ဆိုတာလည်း ယုံကြည်​စိတ်ချ​နိုင်တယ်။ တပည့်​အားလုံး​ကတော့ ဘဝ​ပေး အခြေအနေ​ချင်း၊ စွမ်းရည်ချင်း၊ အခွင့်အရေး​ချင်း တူ​မှာ​မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ “ထီးနန်း​ဆက်ခံ” ထားတဲ့ ယေရှု​က အဲဒါကို အသိအမှတ်ပြု​ပြီး တပည့်ဖြစ်စေခြင်း​မှာ သူတို့သစ္စာရှိ​ရှိ ကြိုးစားလုပ်​ဆောင်​နေတာကို ကောင်းချီး​ပေးပါလိမ့်မယ်။—မဿဲ ၂၈:၁၉၊ ၂၀။

အဲဒီ ကျွန်​နှစ်ယောက်​နဲ့​မတူတဲ့ ကျွန်​နောက်​တစ်ယောက်​အကြောင်း​ပြောပြီး ပုံဥပမာ​ကို ယေရှု နိဂုံးချုပ်​တယ်– “ကျွန်​နောက်​တစ်ယောက်က ‘ဒီမှာ၊ သခင့်ရဲ့​ငွေပါ။ အဝတ်​နဲ့​ထုပ်​ပြီး သိမ်းထား​ပါတယ်။ သခင်ဟာ ခက်ထန်သူ၊ ကိုယ်​မ​အပ်​ထားတဲ့​ငွေကို သိမ်းယူ​တတ်​ပြီး ကိုယ်​မစိုက်​တဲ့​အရာကို ရိတ်သိမ်း​တတ်​သူ​ဖြစ်မှန်း  သိလို့ ကျွန်တော်​ကြောက်နေ​တာ’ ဆိုပြီး လာ​ပြောတယ်။ သခင်​က ‘ကျွန်ဆိုး၊ မင်းရဲ့​စကားအတိုင်း မင်းကို ငါ​စီရင်​မယ်။ ငါဟာ ခက်ထန်​တဲ့​သူ၊ ကိုယ်​မ​အပ်​ထားတဲ့​ငွေကို သိမ်းယူ​တတ်​ပြီး ကိုယ်​မစိုက်​တဲ့​အရာကို ရိတ်သိမ်း​တတ်​သူ​ဖြစ်မှန်း မင်း​သိတယ်​ဆိုရင်၊ ငါ့​ငွေကို အတိုး​ချထားသင့်တာပေါ့။ ဒါဆိုရင် ငါ​ပြန်လာတဲ့​အခါ အရင်းရော အတိုးပါ ရဦး​မှာ’ လို့​ပြောတယ်။ အဲဒီနောက် အနားမှာ​ရပ်နေသူတွေကို ‘သူ့​ဆီက​ငွေကို ယူပြီး ဆယ်​မိုင်​နာ​ရှိသူ​ကို ပေးလိုက်’ လို့​ပြောတယ်။”—လုကာ ၁၉:၂၀-၂၄။

သခင့်​တိုင်းပြည်ရဲ့ အကျိုး​စီးပွား တိုးတက်အောင် မ​လုပ်တဲ့​ကျွန်ဟာ နစ်နာ​ဆုံးရှုံး​ခဲ့​ရတယ်။ တမန်တော်တွေ​ဟာ ယေရှု​အုပ်ချုပ်တဲ့ ဘုရားသခင့်​နိုင်ငံတော်ကို မျှော်လင့်​နေကြ​တယ်။ နောက်ဆုံး​ကျွန်​လို​ပဲ သူတို့လည်း ဝီရိယ​ရှိ​ရှိ ကြိုးစား​မလုပ်ဆောင်​ဘူးဆိုရင် နိုင်ငံတော်​ဝင်​ရမှာ မဟုတ်ဘူး။

ယေရှုရဲ့​စကားတွေက သစ္စာရှိ​တပည့်​တွေကို ပို​ကြိုးစား​အားထုတ်​ပြီး လုပ်ဆောင်ဖို့ လှုံ့ဆော်​ပေးတယ်။ ယေရှု ဒီလို​ကောက်ချက်ချ​တယ်– “ငါ​ပြောမယ်။ ရှိ​ထားတဲ့​သူက ထပ်​ပြီး​ရလိမ့်မယ်။ မရှိတဲ့​သူကတော့ ရှိ​ထားတာ​တောင် အသိ​မ်း​ခံရလိမ့်မယ်။” “ငါ​အုပ်ချုပ်​တာ​ကို မကြိုက်​တဲ့” ရန်သူတွေ ကွပ်မျက်ခံ​ရလိမ့်မယ်လို့​လည်း ဆက်ပြောတယ်။ အဲဒီနောက် ယေရှု​က ဂျေရုဆလင်​မြို့ကို ခရီးဆက်​တယ်။—လုကာ ၁၉:၂၆-၂၈။