ယေရှုဟာ ယေရိခေါမြို့​ကနေ ခရီးလမ်း​ကြမ်း​ပြီး ၁၂ မိုင် အတက်​ခရီး​ဖြစ်တဲ့ ဗေသနိ​ရွာ​ကို ထွက်လာ​တယ်။ ယေရိခေါမြို့​က ပင်လယ်​ရေ​မျက်နှာပြင်​အောက် ပေ ၈၂၀ လောက်​မှာ​ရှိပြီး ဗေသနိ​ရွာ​က ပင်လယ်ရေ​မျက်နှာပြင်​အထက် ပေ ၂,​၀၀၀ လောက်​မှာ​ရှိတယ်။ ဗေသနိ​ရွာ​လေးမှာ လာဇရု​နဲ့ သူ့​အစ်မ​နှစ်ယောက် နေထိုင်​တယ်။ ဒီရွာ​က ဂျေရုဆလင်​မြို့​နဲ့ နှစ်​မိုင်​လောက်​ဝေး​ပြီး သံလွင်တောင် အရှေ့ဘက် တောင်စောင်း​မှာ တည်ရှိ​တယ်။

ပသခါပွဲ​တက်ဖို့ ဂျေရုဆလင်​မြို့ကို ဂျူး​အတော်များများ ရောက်နေ​ကြပြီ။ လူသေကောင်​ကို ကိုင်​မိ​သူ၊ မသန့်​မ​ရှင်း​ဖြစ်စေတဲ့ အရာတစ်ခု​ခု လုပ်မိ​သူတွေဟာ “မောရှေ​ပညတ်​မှာပါတဲ့​အတိုင်း ကိုယ်ကို သန့်စင်​စေဖို့” ပွဲတော်​မတိုင်ခင် ကတည်းက ဂျေရုဆလင်​မြို့ကို ရောက်နေ​ကြ​တာ။ (ယောဟန် ၁၁:၅၅။ တောလည်ရာ ၉:၆-၁၀) အဲဒီ​လူတွေ ဗိမာန်တော်မှာ စုရုံး​မိ​တဲ့အခါ ပသခါပွဲ​ကို ယေရှု လာ​မလား​ဆိုပြီး အချင်းချင်း မေး​နေကြ​တယ်။—ယောဟန် ၁၁:၅၆။

ယေရှုနဲ့​ပတ်သက်ပြီး ထင်ကြေး အမျိုးမျိုး ပေးနေ​ကြတယ်။ ဘာသာရေး​ခေါင်းဆောင်​တချို့ကတော့ ယေရှုကို​ဖမ်း​ပြီး သတ်ပစ်ချင်​နေတယ်။ ယေရှုကို “ဖမ်း​ချင်​တော့” သူ​ရှိတဲ့​နေရာကို သိ​ရင် အကြောင်းကြား​ရမယ်ဆိုပြီး အမိန့်ထုတ်​ထားတယ်။ (ယောဟန် ၁၁:၅၇) လာဇရု​ကို ထမြောက်​ပေး​တုန်း​က​လည်း ယေရှုကို သတ်ဖို့ ကြိုးစား​ခဲ့​ကြသေးတယ်။ (ယောဟန် ၁၁:၄၉-၅၃) ဒါကြောင့် လူ​မြင်ကွင်း​ကို ယေရှု ထွက်လာ​ပါဦးမလား​ဆိုပြီး လူတချို့ သံသယ​ဖြစ်နေတယ်။

“ပသခါပွဲ​မတိုင်ခင် ခြောက်ရက်​အလို” သောကြာ​နေ့မှာ ယေရှု ဗေသနိ​ရွာ​ကို ရောက်လာတယ်။ (ယောဟန် ၁၂:၁) နေဝင်​တာ​နဲ့ နောက်​တစ်နေ့ (နိသန် ၈ ရက်၊ ဥပုသ်​နေ့) စ​တော့​မယ်။ ဥပုသ်​နေ့​မစ​ခင်မှာ သူ့​ခရီးစဉ် ပြီး​နေရမယ်။ ဥပုသ်​နေ့ (သောကြာ​နေ့ နေဝင်ချိန်​ကနေ စနေနေ့ နေဝင်ချိန်​အထိ) မှာ ယေရိခေါမြို့​ကနေ ထွက်​လာဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဂျူး​ပညတ်​က ဥပုသ်​နေ့မှာ ခရီး​မသွားဖို့ တားမြစ်​ထားတယ်။ ဒါကြောင့် အရင်ကလို လာဇရုရဲ့​အိမ်မှာ တည်းခို​တာ​ဖြစ်နိုင်တယ်။

ဗေသနိ​ရွာမှာ​နေတဲ့ ရှိမုန်​က လာဇရု​အပါအဝင် ယေရှုနဲ့ သူ့​အဖော်​တွေကို စနေနေ့​ညစာ​စားဖို့ ဖိ​တ်​တယ်။ အနာကြီး​ရောဂါ​ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ရှိမုန်​ကို ယေရှု ကုသ​ပေးခဲ့တာ ဖြစ်မယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို “အနာကြီး​ရောဂါသည်” လို့​ခေါ်တာ။ မာသ​ကတော့ သူ့​ထုံးစံ​အတိုင်း ဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ဝတ်ပြု​နေတယ်။ မာရိ​ကတော့ ယေရှုကို​ပဲ ဂရုတစိုက် ဧည့်ခံ​နေရင်း အပြစ်​ပြောစရာ လုပ်ရပ်​တစ်ခုကို လုပ်လိုက်တယ်။

မာရိ​က “နာဒု​ဆီမွှေး​စစ်စစ် တစ်ပေါင်” ထည့်​ထားတဲ့ ကျောက်ဖြူ​ဘူး​ကို ဖွင့်လိုက်​တယ်။ (ယောဟန် ၁၂:၃) အဲဒီ​ဆီမွှေး​ဟာ တစ်နှစ်​စာ​လုပ်ခ (ဒေနာရိ ၃၀၀) နဲ့ ညီမျှ​လို့ ဈေးကြီး​တယ်။ မာရိ​က ယေရှုရဲ့​ခေါင်း​ပေါ် ဆီမွှေးလောင်း​လိုက်တယ်။ ခြေထောက်​ပေါ်​လည်း လောင်း​ပြီး သူ့​ဆံပင်​နဲ့ သုတ်​ပေးလိုက်​တော့ တစ်အိမ်​လုံး ဆီမွှေး​ရနံ့ သင်း​ပျံ့သွား​တယ်။

အဲဒီအခါ တပည့်​တွေ​က စိတ်​ဆိုးဆိုး​နဲ့ “ဆီမွှေး​ကို ဖြုန်းတီး​နေတာ” လို့​ပြော​ကြတယ်။ (မာကု ၁၄:၄) ယုဒရှကာရုတ်​က​လည်း “အဲဒီ​ဆီမွှေး​ကို ဒေနာရိ ၃၀၀ နဲ့​ရောင်းပြီး ဆင်းရဲသားတွေကို ဘာလို့​မပေး​တာလဲ” ဆိုပြီး အပြစ်တင်​တယ်။ (ယောဟန် ၁၂:၅) တကယ်တော့ ဆင်းရဲသားတွေ​အကျိုးအတွက် ပြော​နေတာ​ မဟုတ်ဘူး။ သူက ငွေ​သေတ္တာ​ကိုင်​ရတဲ့​သူ​ဆိုတော့ ငွေတွေကို ခိုး​နေတာ။

 ယေရှု​က “ဒီ​အမျိုးသမီးကို ဘာလို့ နှောင့်ယှက်​နေတာလဲ။ သူက ကျွန်တော့်ကို ကောင်းမှုပြု​နေတာ။ ဆင်းရဲသားတွေ​ဟာ ခင်ဗျားတို့နဲ့​အတူ အမြဲ​ရှိနေမှာ​ပဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ အမြဲ​ရှိနေမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီ​အမျိုးသမီး ကျွန်တော့်​အပေါ် ဆီမွှေးလောင်း​တာ​ဟာ ကျွန်တော့်ကို သင်္ဂြိုဟ်​ဖို့ ပြင်ဆင်​နေတာ။ ကျွန်တော် မှန်တာကို​ပြောမယ်။ သတင်းကောင်း​ဟော​လေ​ရာ မြေတစ်ပြင်လုံးမှာ ဒီ​အမျိုးသမီးကို အမှတ်​ရတဲ့​အနေနဲ့ သူ​လုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြော​ကြ​လိမ့်မယ်” ဆိုပြီး မာရိ​ဘက်က​နေ ဝင်​ပြောတယ်။—မဿဲ ၂၆:၁၀-၁၃။

ဗေသနိ​ရွာမှာ ယေရှု​ရောက်နေ​တာ တစ်ရက်​ကျော်ကျော် ရှိနေပြီ။ ယေရှု​ရောက်နေတဲ့သတင်း ပျံ့သွား​တော့ ရှိမုန်ရဲ့​အိမ်ကို ဂျူးတွေ​အများကြီး ရောက်လာတယ်။ ယေရှုကို​ရော “သေ​ရာ​က အသက်ပြန်ရှင်​လာ​အောင် သူ​လုပ်​ပေးခဲ့တဲ့ လာဇရု​ကို​ပါ” တွေ့ချင်​လို့ ရောက်​လာကြတာ။ (ယောဟန် ၁၂:၉) ဒါကြောင့် ပုရောဟိတ်ကြီးတွေက ယေရှုနဲ့ လာဇရု နှစ်ယောက်စလုံး​ကို သတ်ပစ်ဖို့ ကြံစည်​တော့​တယ်။ လာဇရု အသက်ပြန်ရှင်​လာတာ​ကြောင့် ဂျူး​အများကြီး ယေရှုကို ယုံကြည်သက်ဝင်​လာတာ​ဆိုပြီး ဘာသာရေး​ခေါင်းဆောင်​တွေ ယူဆကြလို့ပဲ။ ဘယ်လောက်တောင် ဆိုးညစ်​လိုက်သလဲ။