บท 102
กษัตริย์นั่งลูกลาเข้าไปในกรุงเยรูซาเล็ม
มัทธิว 21:1-11, 14-17 มาระโก 11:1-11 ลูกา 19:29-44 ยอห์น 12:12-19
-
พระเยซูเข้ากรุงเยรูซาเล็มอย่างผู้มีชัย
-
คำพยากรณ์ที่บอกว่ากรุงเยรูซาเล็มจะถูกทำลาย
วันต่อมาเป็นวันอาทิตย์ที่ 9 เดือนนิสาน พระเยซูออกจากหมู่บ้านเบธานีพร้อมกับสาวก พอใกล้จะถึงหมู่บ้านเบธฟายีบนภูเขามะกอก พระเยซูบอกสาวก 2 คนว่า
“เข้าไปในหมู่บ้านที่เห็นอยู่ข้างหน้านี้ แล้วพวกคุณจะเจอลาตัวหนึ่งกับลูกของมันถูกล่ามไว้ แก้เชือกพวกมันออกแล้วจูงมาให้ผม ถ้ามีใครถามก็ให้ตอบว่า ‘นายท่านต้องการใช้มัน’ แล้วเขาจะให้พวกคุณทันที”—มัทธิว 21:2, 3
พวกสาวกไม่คิดว่าคำสั่งของพระเยซูเกี่ยวข้องกับคำพยากรณ์ในคัมภีร์ไบเบิลด้วย แต่ต่อมาพวกเขาก็เข้าใจว่าคำพยากรณ์ของเศคาริยาห์เกิดขึ้นจริงในวันนั้น เศคาริยาห์พยากรณ์ว่ากษัตริย์ที่พระเจ้าสัญญาไว้จะเข้ามาในเยรูซาเล็มอย่าง “ถ่อมตนและขี่ลาเข้ามา เขานั่งบนหลังลูกลา”—เศคาริยาห์ 9:9
เมื่อสาวกของพระเยซูมาถึงเบธฟายีและแก้เชือกผูกลูกลากับแม่ของมัน คนแถวนั้นก็ถามว่า “แก้เชือกมันทำไม?” (มาระโก 11:5) แต่พอพวกเขาได้ยินว่า “นายท่านต้องการใช้มัน” พวกเขาก็ยอมให้สาวกเอาลาทั้ง 2 ตัวไปให้พระเยซู สาวกเอาเสื้อชั้นนอกปูบนหลังลาและลูกลา แต่พระเยซูนั่งบนลูกลา
ยิ่งใกล้จะถึงเยรูซาเล็ม ก็ยิ่งมีคนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ หลายคนเอาเสื้อชั้นนอกมาปูตามทางและคนอื่น ๆ ก็ตัด “กิ่งไม้ในทุ่ง” มาปูด้วย พวกเขาพูดว่า “ขอให้ท่านอายุยืนยาว ขอให้ท่านผู้มาในนามพระยะโฮวาได้รับพร ขอพระเจ้าอวยพรรัฐบาลที่จะมาปกครอง ซึ่งเป็นรัฐบาลของดาวิดพ่อของเรา” (มาระโก 11:8-10) พวกฟาริสีที่อยู่ในฝูงชนไม่พอใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น พวกเขาบอกพระเยซูว่า “อาจารย์ ห้ามสาวกของท่านหน่อย อย่าให้พวกเขาพูดอย่างนั้น” พระเยซูตอบว่า “ถึงพวกเขาจะไม่พูด หินพวกนี้ก็จะพูดออกมา”—ลูกา 19:39, 40
เมื่อพระเยซูเห็นเยรูซาเล็ม ท่านก็ร้องไห้และพูดว่า “ชาวเยรูซาเล็ม ป่านนี้ พวกคุณน่าจะรู้แล้วว่าอะไรจะทำให้พวกคุณมีสันติสุข แต่ตอนนี้สิ่งนั้นถูกซ่อนไว้จากพวกคุณแล้ว” เยรูซาเล็มต้องชดใช้สำหรับการจงใจไม่เชื่อฟัง พระเยซูพยากรณ์ว่า “ศัตรูของพวกคุณจะสร้างรั้วเสาแหลมล้อมรอบพวกคุณ พวกเขาจะล้อมพวกคุณไว้และโจมตีจากทุกด้าน พวกเขาจะทำลายพวกคุณกับกรุงนี้จนราบลงกับพื้น และจะไม่เหลือหินซ้อนทับกันแม้แต่ก้อนเดียว” (ลูกา 19:42-44) แล้วสิ่งที่พระเยซูพูดก็เกิดขึ้นจริง กรุงเยรูซาเล็มถูกทำลายในปี ค.ศ. 70
เมื่อพระเยซูเข้าไปในเยรูซาเล็ม คนทั้งเมืองพากันแตกตื่นและถามว่า “นั่นใครน่ะ?” ฝูงชนจึงพูดว่า “ก็ผู้พยากรณ์เยซูไงล่ะ ท่านมาจากเมืองนาซาเร็ธแคว้นกาลิลี” (มัทธิว 21:10, 11) หลายคนที่เห็นพระเยซูปลุกลาซารัสให้ฟื้นขึ้นจากตายเล่าเรื่องการอัศจรรย์นั้นให้คนอื่น ๆ ฟังด้วย พอพวกฟาริสีเห็นอย่างนั้นก็บ่นว่าแผนการของพวกเขาไปไม่ถึงไหนและพากันพูดว่า “คนทั้งโลกตามเขาไปหมดแล้ว”—ยอห์น 12:18, 19
พระเยซูเข้าไปสอนในวิหารเหมือนที่เคยทำเป็นประจำเมื่อไปเยรูซาเล็ม ท่านรักษาคนตาบอดและคนพิการด้วย เมื่อได้เห็นสิ่งที่พระเยซูทำและได้ยินเด็กที่วิหารร้องว่า “ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิด ขอให้ท่านอายุยืนยาว” พวกปุโรหิตใหญ่และพวกครูสอนศาสนาก็โกรธมากและถามพระเยซูว่า “คุณไม่ได้ยินที่เด็กพวกนั้นพูดหรือ?” ท่านตอบว่า “พวกคุณไม่เคยอ่านข้อนี้หรือที่ว่า ‘พระองค์ทำให้มีคำสรรเสริญออกจากปากของเด็กและทารก’?”—มัทธิว 21:15, 16
พระเยซูสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบ ๆ วิหาร ตอนนี้เย็นมากแล้ว ก่อนวันที่ 10 เดือนนิสานจะเริ่มต้น พระเยซูกับอัครสาวกกลับไปที่เบธานี และค้างที่นั่นคืนวันอาทิตย์
