Дүшәмбе көнне кич белән Иерусалимнан киткәч, Гайсә Зәйтүн тавының көнчыгыш битендә урнашкан Битаниягә кайта. Ул, күрәсең, дуслары Лазар, Мәрьям һәм Мартаның өйләрендә куна.

Хәзер 11 нисан көненең иртәсе. Гайсә үз шәкертләре белән кабат юлга чыга. Ул Иерусалимга юл тота, соңгы мәртәбә гыйбадәтханәгә бара. Бу көнне ул Пасах бәйрәмен уздырыр алдыннан, үз үлемен искә алу кичәсен урнаштырыр, хөкем ителер һәм үтерелер алдыннан соңгы тапкыр кешеләргә вәгазьли.

Битаниядән Зәйтүн тавы аша Иерусалимга барышлый, Петер юлда Гайсә узган көнне иртән каргаган инҗир агачын күреп ала. «Остаз, кара! — дип әйтә Петер.— Син каргаган инҗир агачы корып төшкән» (Марк 11:21).

Ләкин ни өчен Гайсә бу агачны корыткан? Моны ул болай дип аңлата: «Сезгә хак сүз әйтәм: иман итсәгез һәм шикләнмәсәгез, мин инҗир агачы белән эшләгәнне дә эшләрсез һәм бу тауга: „Күтәрелеп, диңгезгә ташлан“,— дисәгез, бу сүзләрегез дә үтәлер. Догада иман белән сораган бар нәрсәне алырсыз» (Маттай 21:21, 22). Шулай итеп ул тауны күчерә алырлык иман турындагы сүзләрен кабатлый (Маттай 17:20).

Инҗир агачын корытып, Гайсә үзенең шәкертләренә Аллаһыга иман итүнең мөһимлеген күрсәтә. Ул болай ди: «Сез нәрсә турында гына дога кылсагыз да, нәрсә турында гына сорасагыз да, моны инде алгансыз дип ышаныгыз, һәм ул сездә булачак» (Марк 11:24). Гайсәнең бар шәкертләре өчен нинди мөһим сабак, аеруча аларның тиздән куркыныч сынауларга дучар булачагын исәпкә алсак! Әмма инҗир агачының коруы белән иманның сыйфаты арасында башка бәйләнеш тә бар.

Исраил халкы, бу инҗир агачы кебек, тыштан караганда гына җимешле булып күренә. Бу халык Аллаһы белән килешүдә тора һәм, тыштан караганда, аның Канунын үти кебек. Ләкин, тулаем алганда, ул имансыз һәм җимешсез. Исраил хәтта Аллаһының Улын кире кага! Шуңа күрә, җимешсез инҗир агачын корытып, Гайсә шул җимешсез, имансыз халыкны нинди ахыр көткәнен күрсәтә.

Тиздән Гайсә үз шәкертләре белән Иерусалимга керә. Ул, гадәттәгечә, гыйбадәтханәгә барып шунда өйрәтә башлый. Өлкән руханилар һәм халык өлкәннәре, күрәсең, Гайсәнең үткән көнне акча алмаштыручылар белән нәрсә эшләгәнен күздә тотып, аңардан: «Синең боларны эшләргә ни хакың бар? Сиңа боларны эшләргә вәкаләтне кем бирде?» — дип сорый (Марк 11:28).

Гайсә аларга болай дип җавап кайтара: «Минем дә сезгә бер соравым бар. Җавап бирсәгез, мин дә боларны нинди вәкаләт белән эшләвемне әйтермен. Яхъяга суга чумдырырга вәкаләт күктән яки кешеләрдән бирелгән булганмы?» Хәзер алар үзләре кыен хәлдә кала. Руханилар һәм өлкәннәр үзара фикер алыша башлый: «Әгәр: „Күктән“,— дисәк, ул: „Алайса, ни өчен сез аңа ышанмадыгыз?“ — дип сорар. Ә, бәлки: „Кешеләрдән“,— дияргәдер?» Алар алай дип тә әйтергә курка, «чөнки бар кеше дә Яхъяны чын пәйгамбәр дип саный» (Марк 11:29—32).

Гайсәнең дошманнары тиешле җавап кайтара алмый. Шуңа күрә алар Гайсәгә: «Белмибез»,— ди. Гайсә исә аларга: «Мин дә сезгә боларны эшләргә ни хакым барлыгын әйтмим»,— дип җавап бирә (Марк 11:33).