លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

ជំពូក​ទី​១១៣

មេរៀនអំពីចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងឧទាហរណ៍អំពីថាលិន

មេរៀនអំពីចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងឧទាហរណ៍អំពីថាលិន

ម៉ាថាយ ២៥:១៤​-​៣០

  • លោក​យេស៊ូ​លើក​ឧទាហរណ៍​អំពី​ថាលិន

កាល​ដែល​លោក​យេស៊ូ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ដើម​អូលីវ​ជា​មួយ​នឹង​សាវ័ក​បួន​នាក់​នៅ​ឡើយ លោក​ប្រាប់​ពួក​គាត់​អំពី​ឧទាហរណ៍​មួយ​ទៀត។ ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​មុន ពេល​លោក​នៅ​ក្រុង​យេរីខូ លោក​បាន​លើក​ឧទាហរណ៍​អំពី​មិណា​ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា​រាជាណាចក្រ​ព្រះ​នឹង​ចាប់​ផ្ដើម​គ្រប់​គ្រង​នៅ​អនាគត។ ឥឡូវ ឧទាហរណ៍​ដែល​លោក​កំពុង​រៀប​រាប់ មាន​លក្ខណៈ​ខ្លះ​ស្រដៀង​គ្នា​នឹង​ឧទាហរណ៍​អំពី​មិណា។ លោក​យេស៊ូ​លើក​ឧទាហរណ៍​អំពី​ថាលិន ដើម្បី​ឆ្លើយ​សំណួរ​របស់​សាវ័ក​ស្តី​អំពី​វត្តមាន​របស់​លោក និង​អំពី​គ្រា​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​របៀប​របប​ពិភព​លោក​នេះ។ ក្នុង​ឧទាហរណ៍​នេះ លោក​បញ្ជាក់​ថា​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​ខ្នះ​ខ្នែង​ក្នុង​ការ​បំពេញ​ភារកិច្ច​ដែល​លោក​ប្រគល់​ឲ្យ។

លោក​យេស៊ូ​ផ្ដើម​ឧទាហរណ៍​ដោយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ​«​រាជាណាចក្រ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ពេល​បុរស​ម្នាក់​បម្រុង​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ក៏​ហៅ​ពួក​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​លោក ហើយ​ផ្ដាំ​ពួក​គេ​ឲ្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​លោក​»។ (​ម៉ាថាយ ២៥:១៤​) ដោយ​សារ​លោក​យេស៊ូ​ធ្លាប់​ប្រៀប​ប្រដូច​ខ្លួន​លោក​ទៅ​នឹង​បុរស​ម្នាក់​ដែល​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ប្រទេស​ឆ្ងាយ​«​ដើម្បី​ទទួល​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​ជា​ស្តេច​»​ នោះ​ពួក​សាវ័ក​ងាយ​យល់​ថា​លោក​យេស៊ូ​គឺ​ជា​«​បុរស​»​ក្នុង​ឧទាហរណ៍​នេះ។—លូកា ១៩:១២

ប៉ុន្តែ មុន​ពេល​ដែល​បុរស​ក្នុង​ឧទាហរណ៍​នេះ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស គាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បម្រើ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​របស់​គាត់។ ក្នុង​អំឡុង​បី​ឆ្នាំ​កន្លះ​នៃ​កិច្ច​បម្រើ​របស់​លោក​យេស៊ូ លោក​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ទៅ​លើ​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​នៃ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ ហើយ​លោក​ក៏​បង្ហាត់​បង្រៀន​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​លោក​ឲ្យ​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​នេះ​ដែរ។ ឥឡូវ លោក​ហៀបនឹង​ចាក​ចេញ​ពី​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម តែ​លោក​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ថា​ពួក​គេ​នឹង​បន្ត​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​ដែល​លោក​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ។—ម៉ាថាយ ១០:៧; លូកា ១០:១, ៨, ៩; សូម​ពិនិត្យ​បន្ថែម យ៉ូហាន ៤:៣៨; ១៤:១២

ក្នុង​ឧទាហរណ៍​អំពី​ថាលិន តើ​បុរស​នោះ​ចាត់​ខ្ញុំ​បម្រើ​ឲ្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​គាត់​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? លោក​យេស៊ូ​ប្រាប់​ថា​៖ ​«​លោក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទី​មួយ ប្រាំ​ថាលិន ខ្ញុំ​បម្រើ​ទី​ពីរ ពីរ​ថាលិន ហើយ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទី​បី មួយ​ថាលិន តាម​សមត្ថភាព​របស់​ពួក​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន។ រួច​លោក​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​»។ (​ម៉ាថាយ ២៥:១៥​) តើ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទាំង​នេះ​នឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ដែល​ម្ចាស់​ប្រគល់​ឲ្យ? តើ​ពួក​គេ​នឹង​ប្រើ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ដោយ​ចិត្ត​ខ្នះ​ខ្នែង ដើម្បី​បង្កើន​ទ្រព្យ​របស់​ម្ចាស់​ឬ​ទេ?

លោក​យេស៊ូ​ប្រាប់​ពួក​សាវ័ក​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​បាន​ទទួល​ប្រាំ​ថាលិន បាន​យក​ថាលិន​នោះ​ទៅ​ធ្វើ​ដើម​ទុន​រក​ស៊ី​ភ្លាម ហើយ​បាន​ចំណេញ​ប្រាំ​ថាលិន​ទៀត។ ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​បាន​ទទួល​ពីរ​ថាលិន​ក៏​បាន​ធ្វើ​ដូច​គ្នា ហើយ​បាន​ចំណេញ​ពីរ​ថាលិន​ទៀត។ ក៏​ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​បាន​ទទួល​តែ​មួយ​ថាលិន បាន​ចេញ​ទៅ​ជីក​ដី​លាក់​ប្រាក់​របស់​ម្ចាស់​គាត់​ទុក​»។ (​ម៉ាថាយ ២៥:១៦​-​១៨​) តើ​នឹង​មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ពេល​ម្ចាស់​ត្រឡប់​មក​វិញ?

លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ត​ថា​៖ ​«​លុះ​យូរ​ក្រោយ​មក ម្ចាស់​របស់​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទាំង​នោះ​បាន​មក​ដល់ ហើយ​គិត​បញ្ជី​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ​»។ (​ម៉ាថាយ ២៥:១៩​) ខ្ញុំ​បម្រើ​ទី១​និង​ទី២​បាន​ព្យាយាម​យ៉ាង​ខ្លាំង​ស្រប​«​តាម​សមត្ថភាព​របស់​ពួក​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន​»។ ពួក​គេ​ទាំង​ពីរ​នាក់​មាន​ចិត្ត​ខ្នះ​ខ្នែង ហើយ​ឧស្សាហ៍​ក្នុង​ការ​ងារ ថែម​ទាំង​បង្កើន​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ដែល​ម្ចាស់​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​ទៀត​ផង។ ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​ទទួល​បាន​ប្រាំ​ថាលិន​បាន​ចំណេញ​មួយ​ជា​ពីរ។ ចំណែក​ឯ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​ទទួល​បាន​ពីរ​ថាលិន​បាន​ចំណេញ​ពីរ​ថាលិន​ទៀត (​នៅ​សម័យ​នោះ កម្មករ​ម្នាក់​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ការ​យ៉ាងនឿយ​ហត់​អស់​ប្រហែល​ជា​១៩​ឆ្នាំ​ទើប​មាន​ប្រាក់​ដែល​ស្មើ​នឹង​មួយ​ថាលិន​)។ ហេតុ​នេះ ម្ចាស់​សរសើរ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទាំង​ពីរ​នាក់​នោះ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​បម្រើ​ដ៏​ល្អ​ហើយ​ស្មោះ​ត្រង់​អើយ! អ្នក​ធ្វើ​ការ​បាន​ល្អ​ណាស់! អ្នក​បាន​ស្មោះ​ត្រង់​ក្នុង​ការ​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​របស់​បន្ដិច​បន្តួច។ ខ្ញុំ​នឹង​តែង​តាំង​អ្នក​ឲ្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​របស់​ជា​ច្រើន​វិញ។ ចូរ​មក​អរ​សប្បាយ​ជា​មួយ​នឹង​ម្ចាស់​របស់​អ្នក​ចុះ​»។—ម៉ាថាយ ២៥:២១

ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​ទទួល​បាន​មួយ​ថាលិន​មិន​បាន​ធ្វើ​ដូច​ខ្ញុំ​បម្រើ​ពីរ​នាក់​នោះ​ទេ។ ហេតុ​អ្វី? ពី​ព្រោះ​គាត់​ជម្រាប​ម្ចាស់​ថា​៖ ​«​លោក​ម្ចាស់ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​លោក​ជា​មនុស្ស​តឹងរ៉ឹង​ណាស់។ លោក​ច្រូត​នៅ​កន្លែង​ដែល​លោក​មិន​បាន​សាប​ព្រោះ ក៏​ប្រមូល​ផល​ដំណាំ​ដោយ​មិន​បាន​ធ្វើ​ការ​អ្វី​សោះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ភ័យ​ខ្លាច ក៏​បាន​ចេញ​ទៅ​លាក់​ថាលិន​របស់​លោក​ក្នុង​ដី។ នេះ​ជា​ថាលិន​របស់​លោក សូម​លោក​យក​ទៅ​វិញ​ចុះ​»។ (​ម៉ាថាយ ២៥:២៤, ២៥​) បើ​ខ្ញុំ​បម្រើ​នោះ​យក​ប្រាក់​ទៅ​ផ្ញើ​អ្នក​ចង​ការ​ឬ​ដាក់​ធនាគារ នោះ​យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ម្ចាស់​គាត់​អាច​ទទួល​បាន​ការ​ប្រាក់​ខ្លះ។ ប៉ុន្តែ គាត់​មិន​បាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទេ។ តាម​ពិត ខ្ញុំ​បម្រើ​នោះ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ផ្ទុយ​ពី​គោល​បំណង​របស់​ម្ចាស់​គាត់​ទាំង​ស្រុង។

ដូច្នេះ ពិត​ជា​សម​ត្រឹម​ត្រូវ​មែន​ដែល​ម្ចាស់​គាត់​ហៅ​គាត់​ថា​ជា​«​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទុច្ចរិត​និង​ខ្ជិល​ច្រអូស​»។ ម្ល៉ោះ​ហើយ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បម្រើ​នោះ​មាន បាន​ត្រូវ​ដក​ហូត ហើយ​ប្រគល់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ដែល​ខ្នះ​ខ្នែង​ក្នុង​កិច្ច​ការ​របស់​ខ្លួន។ ហេតុ​អ្វី? ពី​ព្រោះ​ម្ចាស់​ប្រាប់​ពី​គោល​ការណ៍​របស់​គាត់​ថា​៖ ​«​អ្នក​ណា​ដែល​មាន នឹង​ទទួល​ថែម​ទៀត ហើយ​អ្នក​នោះ​នឹង​មាន​ជា​បរិបូរ។ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ណា​ដែល​គ្មាន សូម្បី​តែ​អ្វី​ដែល​អ្នក​នោះ​មាន​ក៏​នឹង​ត្រូវ​ដក​ហូត​ផង​»។—ម៉ាថាយ ២៥:២៦, ២៩

ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​លោក​យេស៊ូ​មាន​អ្វី​ៗ​ជា​ច្រើន​ដែល​ពួក​គាត់​ត្រូវ​គិត​ពិចារណា រួម​ទាំង​អ្វី​ៗ​ដែល​ពួក​គាត់​បាន​ឮ​ក្នុង​ឧទាហរណ៍​នេះ។ ពួក​គាត់​អាច​យល់​ថា​អ្វី​ដែល​លោក​យេស៊ូ​ផ្ដល់​ឲ្យ​ពួក​គាត់​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ គឺ​មាន​តម្លៃ​ខ្លាំង​ណាស់ ពោល​គឺ​ភារកិច្ច​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ការ​បង្រៀន​មនុស្ស​ឲ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​លោក។ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត លោក​យេស៊ូ​តម្រូវ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​នេះ​ដោយ​ចិត្ត​ខ្នះ​ខ្នែង។ ក្នុង​ឧទាហរណ៍​នេះ អ្នក​កាន់​តាម​ម្នាក់​ៗ​គួរ​ព្យាយាម​បំពេញ​ភារកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ស្រប​«​តាម​សមត្ថភាព​របស់​ពួក​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន​»។ ដូច្នេះ លោក​យេស៊ូ​មិន​គិត​ថា​ពួក​គាត់​ទាំង​អស់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​បំពេញ​កិច្ច​ផ្សព្វ​ផ្សាយ ដល់​កម្រិត​ស្មើ​ៗ​គ្នា​នោះ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ នេះ​មិន​មាន​ន័យ​ថា​លោក​យេស៊ូ​នឹង​ពេញ​ចិត្ត បើ​អ្នក​កាន់​តាម​ម្នាក់​«​ខ្ជិល​ច្រអូស​»​ ហើយ​មិន​ព្យាយាម​អស់​ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​បង្កើន​ទ្រព្យ​របស់​ម្ចាស់​នោះ​ឡើយ។

ពួក​សាវ័ក​នឹង​ពេញ​ចិត្ត​យ៉ាង​ណា​ទៅ ជា​ពិសេស​នៅ​ពេល​ពួក​គាត់​ឮ​ថា ​«​អ្នក​ណា​ដែល​មាន នឹង​ទទួល​ថែម​ទៀត​»​!