Ο Πέτρος και ο Ιωάννης βρίσκονται ήδη στην Ιερουσαλήμ όπου τους έστειλε ο Ιησούς για να κάνουν τις ετοιμασίες του Πάσχα. Αργότερα, παίρνουν τον δρόμο για εκεί ο Ιησούς και οι άλλοι δέκα απόστολοι. Την ώρα που βραδιάζει και ο ήλιος χαμηλώνει στα δυτικά, ο Ιησούς και η συντροφιά του κατεβαίνουν από το Όρος των Ελαιών. Αυτή είναι η τελευταία φορά πριν από την ανάστασή του που βλέπει τη θέα από εδώ με το φως της ημέρας.

Σε λίγο, φτάνουν στην πόλη και κατευθύνονται προς το σπίτι όπου θα φάνε το Πάσχα. Ανεβαίνουν τη σκάλα που οδηγεί στο μεγάλο ανώγειο και τα βρίσκουν όλα έτοιμα. Εκεί θα φάνε μόνοι τους. Ο Ιησούς περίμενε με αδημονία αυτή τη στιγμή, διότι λέει: «Πολύ επιθύμησα να φάω αυτό το Πάσχα μαζί σας προτού υποφέρω».​—Λουκάς 22:15.

Ένα έθιμο του Πάσχα, που καθιερώθηκε εδώ και πολλά χρόνια, είναι να περνούν μερικά ποτήρια κρασί από τον έναν συνδαιτυμόνα στον άλλον. Τώρα, αφού δίνουν στον Ιησού ένα από αυτά τα ποτήρια, εκείνος κάνει μια ευχαριστήρια προσευχή και λέει: «Πάρτε το και δώστε το ο ένας στον άλλον, διότι σας λέω: Από τώρα και στο εξής δεν θα ξαναπιώ από το γέννημα του κλήματος ώσπου να έρθει η Βασιλεία του Θεού». (Λουκάς 22:17, 18) Είναι σαφές ότι πλησιάζει ο θάνατός του.

Κάποια στιγμή στη διάρκεια του πασχαλινού γεύματος, συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο. Ο Ιησούς σηκώνεται, βάζει στην άκρη τα εξωτερικά του ρούχα και παίρνει μια πετσέτα. Μετά χύνει νερό σε μια λεκάνη που βρίσκεται εκεί. Κανονικά, ο οικοδεσπότης θα φρόντιζε να πλύνει κάποιος τα πόδια των καλεσμένων, ίσως ένας υπηρέτης. (Λουκάς 7:44) Εφόσον τώρα ο οικοδεσπότης δεν είναι παρών, αναλαμβάνει αυτή την προσωπική υπηρεσία ο Ιησούς. Οποιοσδήποτε απόστολος θα μπορούσε να έχει εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να το κάνει αυτό, αλλά δεν το κάνει κανένας τους. Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ τους κάποια αντιπαλότητα; Όπως και να έχει, ντρέπονται που τους πλένει τα πόδια ο Ιησούς.

Όταν φτάνει στον Πέτρο, εκείνος διαμαρτύρεται: «Δεν θα πλύνεις ποτέ τα πόδια μου». Ο Ιησούς αποκρίνεται: «Αν δεν σε πλύνω, δεν μπορείς να είσαι μαζί μου». Ο Πέτρος απαντάει με αίσθημα: «Κύριε, πλύνε όχι μόνο τα πόδια μου αλλά και τα χέρια μου και το κεφάλι μου». Πόσο πρέπει να εκπλήσσεται με τα λόγια του Ιησού: «Όποιος έχει λούσει το σώμα του έχει ανάγκη να του πλύνουν μόνο τα πόδια, εφόσον είναι ολόκληρος καθαρός. Και εσείς είστε καθαροί, αλλά όχι όλοι σας».​—Ιωάννης 13:8-10.

Ο Ιησούς πλένει τα πόδια και των 12, μεταξύ αυτών και του Ιούδα του Ισκαριώτη. Αφού φοράει τα εξωτερικά του ρούχα και πλαγιάζει ξανά μπροστά στο τραπέζι, ρωτάει: «Καταλαβαίνετε τι έκανα σε εσάς; Εσείς  με αποκαλείτε “Δάσκαλο” και “Κύριο”, και μιλάτε σωστά, γιατί είμαι. Αν λοιπόν εγώ, ο Κύριος και ο Δάσκαλος, έπλυνα τα πόδια σας, και εσείς οφείλετε να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Διότι έθεσα το υπόδειγμα για εσάς ώστε, όπως έκανα εγώ σε εσάς, έτσι να κάνετε και εσείς. Αληθινά, αληθινά σας λέω: Ο δούλος δεν είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του ούτε ο απεσταλμένος μεγαλύτερος από εκείνον που τον έστειλε. Αν γνωρίζετε αυτά τα πράγματα, ευτυχισμένοι θα είστε αν τα εκτελείτε».​—Ιωάννης 13:12-17.

Τι θαυμάσιο δίδαγμα όσον αφορά την ταπεινή υπηρεσία! Οι ακόλουθοι του Ιησού δεν πρέπει να επιζητούν την πρώτη θέση, νομίζοντας ότι είναι σπουδαίοι και αναμένοντας από τους άλλους να τους υπηρετούν. Απεναντίας, πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού, όχι πλένοντας τελετουργικά τα πόδια κάποιων, αλλά όντας διατεθειμένοι να υπηρετούν ταπεινά και αμερόληπτα.