Είναι πλέον «η έκτη ώρα», δηλαδή δώδεκα το μεσημέρι. Ένα παράξενο σκοτάδι πέφτει «πάνω σε όλη τη γη μέχρι την ένατη ώρα», τις τρεις το απόγευμα. (Μάρκος 15:33) Το απόκοσμο αυτό σκοτάδι δεν προκαλείται από κάποια έκλειψη ηλίου. Οι εκλείψεις ηλίου λαβαίνουν χώρα κατά τη νέα σελήνη αλλά τώρα, το Πάσχα, είναι πανσέληνος. Επίσης, αυτό το σκοτάδι διαρκεί πολύ περισσότερο από λίγα λεπτά, όπως συμβαίνει στις εκλείψεις. Άρα το προκάλεσε ο Θεός!

Φανταστείτε ποια επίδραση έχει αυτό πάνω σε εκείνους που περιγελούν τον Ιησού. Ενόσω επικρατεί σκοτάδι, πλησιάζουν το ξύλο του βασανισμού τέσσερις γυναίκες. Είναι η μητέρα του Ιησού, η Σαλώμη, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του αποστόλου Ιακώβου του Μικρού.

Ο απόστολος Ιωάννης είναι μαζί με τη μητέρα του Ιησού που θρηνεί «κοντά στο ξύλο του βασανισμού». Η Μαρία βλέπει τον γιο που γέννησε και ανέθρεψε να βασανίζεται κρεμασμένος εκεί. Νιώθει σαν να τη διαπερνά «μακρύ σπαθί». (Ιωάννης 19:25· Λουκάς 2:35) Παρά τον αφόρητο πόνο του, όμως, ο Ιησούς σκέφτεται το δικό της καλό. Με μεγάλη προσπάθεια, δείχνει με νεύμα τον Ιωάννη και λέει στη μητέρα του: «Γυναίκα, να ο γιος σου!» Μετά δείχνει με νεύμα τη Μαρία και λέει στον Ιωάννη: «Να η μητέρα σου!»​—Ιωάννης 19:26, 27.

Ο Ιησούς εμπιστεύεται τη φροντίδα της μητέρας του, η οποία προφανώς είναι πλέον χήρα, στον απόστολο που αγαπάει ιδιαίτερα. Ξέρει ότι οι ετεροθαλείς αδελφοί του, οι άλλοι γιοι της Μαρίας, δεν έχουν πιστέψει ακόμη σε αυτόν. Προνοεί λοιπόν, όχι μόνο για την υλική φροντίδα της μητέρας του, αλλά και για τις πνευματικές της ανάγκες. Τι θαυμάσιο παράδειγμα!

Όταν τελειώνει το σκοτάδι, ο Ιησούς λέει: «Διψώ». Εκπληρώνει έτσι τα λόγια της Γραφής. (Ιωάννης 19:28· Ψαλμός 22:15) Νιώθει σαν να έχει αποσύρει ο Πατέρας του την προστασία του ώστε να δοκιμαστεί η ακεραιότητά του στο έπακρο. Ο Ιησούς φωνάζει, ίσως σε μια αραμαϊκή διάλεκτο της Γαλιλαίας: «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;» που σημαίνει: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» Μερικοί που στέκονται εκεί κοντά δεν τον καταλαβαίνουν καλά και λένε: «Δείτε! Φωνάζει τον Ηλία». Ένας από αυτούς τρέχει, παίρνει ένα σφουγγάρι μουσκεμένο σε ξινό κρασί, το βάζει στην άκρη ενός καλαμιού και δίνει στον Ιησού να πιει. Άλλοι όμως λένε: «Αφήστε να δούμε αν θα έρθει ο Ηλίας να τον κατεβάσει».​—Μάρκος 15:34-36.

Μετά ο Ιησούς λέει δυνατά: «Έχει επιτελεστεί!» (Ιωάννης 19:30) Πράγματι, έχει επιτελέσει όλα όσα τον έστειλε ο Πατέρας του να κάνει στη γη. Τελικά, ο Ιησούς λέει: «Πατέρα, στα χέρια σου εμπιστεύομαι το πνεύμα μου». (Λουκάς 23:46) Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παραδίδει τη δύναμη της ζωής του στον Ιεχωβά, βέβαιος ότι ο Θεός θα του την επιστρέψει. Με αμείωτη την εμπιστοσύνη του στον Θεό, ο Χριστός γέρνει το κεφάλι του και πεθαίνει.

Τότε γίνεται ένας βίαιος σεισμός από τον οποίο σκίζονται βράχοι. Είναι τόσο έντονος ώστε κάποια μνήματα έξω από την Ιερουσαλήμ ανοίγουν και τα πτώματα πετιούνται έξω. Περαστικοί που βλέπουν εκτεθειμένα τα νεκρά σώματα μπαίνουν «στην  άγια πόλη» και λένε τα όσα είδαν.​—Ματθαίος 27:51-53.

Όταν ο Ιησούς πεθαίνει, η μακριά, βαριά κουρτίνα που χωρίζει τα Άγια από τα Άγια των Αγίων στον ναό του Θεού σκίζεται στα δύο, από πάνω ως κάτω. Με αυτό το εκπληκτικό γεγονός, ο Θεός εκδηλώνει την οργή του εναντίον εκείνων που σκότωσαν τον Γιο του και δείχνει ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για τον ουρανό, ο οποίος συμβολίζεται από τα Άγια των Αγίων.​—Εβραίους 9:2, 3· 10:19, 20.

Όπως είναι ευνόητο, ο κόσμος φοβάται πολύ. Ο εκατόνταρχος που επιβλέπει την εκτέλεση λέει: «Σίγουρα αυτός ο άνθρωπος ήταν Γιος του Θεού». (Μάρκος 15:39) Ίσως ήταν παρών κατά τη δίκη του Ιησού ενώπιον του Πιλάτου, όταν είχε τεθεί το ζήτημα αν ήταν Γιος του Θεού. Τώρα πείθεται ότι ο Ιησούς είναι δίκαιος και ότι είναι όντως ο Γιος του Θεού.

Οι άλλοι που είναι εκεί συγκλονίζονται και αυτοί από τα ασυνήθιστα γεγονότα που έχουν συμβεί. Παίρνουν τον δρόμο για τα σπίτια τους «χτυπώντας τα στήθη τους», κάτι που δείχνει τη μεγάλη τους λύπη και ντροπή. (Λουκάς 23:48) Ανάμεσα στα άτομα που παρακολουθούν από απόσταση είναι πολλές μαθήτριες του Ιησού οι οποίες κατά καιρούς ταξίδευαν μαζί του. Και αυτές είναι συγκλονισμένες από όλα εκείνα τα μνημειώδη γεγονότα.