यो नीसान १६, आइतबारको दिन हो। चेलाहरू निराश छन्‌ किनकि तिनीहरूले रित्तो चिहानको अर्थ बुझ्न सकेका छैनन्‌। (मत्ति २८:९, १०; लुका २४:११) त्यसै दिन क्लेओपा र अर्को चेला यरुसलेमबाट निस्केर झन्डै ११ किलोमिटर टाढा पर्ने इम्माउसतिर लाग्छन्‌।

बाटोमा हिँड्‌दै गर्दा तिनीहरू हालै भएका घटनाहरूबारे कुरा गर्दै छन्‌। त्यतिकैमा एक जना अपरिचित मानिस पनि तिनीहरूसँगै हिँड्‌न थाल्छन्‌। तिनी सोध्छन्‌: “तिमीहरू बाटोमा हिँड्‌दै आपसमा के बहस गर्दै छौ?” क्लेओपा यस्तो जवाफ दिन्छन्‌: “के तपाईँ यरुसलेममा एक्लै बस्ने परदेशी हुनुहुन्छ? आजकल त्यहाँ के भइरहेको छ, त्यसबारे तपाईँलाई केही थाह छैन?” ती अपरिचित मानिस तिनीहरूलाई यस्तो सोध्छन्‌: “के कुरा?”—लुका २४:१७-१९.

तिनीहरू भन्छन्‌: “नासरी येसुलाई जे-जे भयो, त्यही कुरा। . . . इस्राएललाई छुटकारा दिने मानिस उहाँ नै हुनुपर्छ भनेर हामीले आशा गरिरहेका थियौँ।”—लुका २४:१९-२१.

क्लेओपा र तिनका साथीले त्यस दिन भएका घटनाहरूको बेलीबिस्तार लगाउँछन्‌। तिनीहरू ती अपरिचित मानिसलाई केही स्त्रीहरू येसुको शव राखिएको चिहानमा जाँदा चिहान रित्तो भेट्टाएको, ती स्त्रीहरूले एउटा अलौकिक कुरा अर्थात्‌ स्वर्गदूतहरू देखेको र ती स्वर्गदूतहरूले येसु जीवित हुनुभएको छ भनेर बताएको कुरा सुनाउँछन्‌। अरू कोही-कोही चिहानमा जाँदा ‘उनीहरूले पनि ती स्त्रीहरूले भनेजस्तै पाएको’ कुरा तिनीहरू बताउँछन्‌।—लुका २४:२४.

स्पष्ट छ, ती दुई जना चेला यी सबै घटनाले गर्दा आश्‍चर्यचकित भएका छन्‌। येसु जीवित हुनुभएको छ भनेर विश्‍वास गर्नदेखि रोकिरहेको तिनीहरूको गलत सोचाइलाई ती अपरिचित मानिस सच्याउँछन्‌। तिनी यसो भन्छन्‌: “ए अबुझ अनि भविष्यवक्‍ताहरूले बताएका कुराहरू पत्याउन गाह्रो लाग्ने मानिसहरू हो! आफूले पाउनुपर्ने गौरव हासिल गर्न के ख्रिष्टले यी सब कष्ट भोग्नु आवश्‍यक थिएन र?” (लुका २४:२५, २६) त्यसपछि ती मानिस ख्रिष्टसम्बन्धी धर्मशास्त्रमा भएका थुप्रै विवरणको अर्थ खुलाइदिन्छन्‌।

अन्तमा तिनीहरू तीनै जना इम्माउसनजिकै आइपुग्छन्‌। ती दुई जना चेला अझ धेरै सुन्‍न चाहन्छन्‌, त्यसैले तिनीहरू ती अपरिचित मानिसलाई यसो भन्दै कर गर्छन्‌: “हामीसँगै बस्नुहोस्‌ न किनकि दिन ढलेर रात पर्न लागिसक्यो।” ती मानिस तिनीहरूसँगै बस्न मान्छन्‌ र तिनीहरूसँगै खाना खान बस्छन्‌। अनि तिनले प्रार्थना चढाउँछन्‌ र रोटी भाँचेर तिनीहरूलाई दिन्छन्‌। तब तिनीहरूले ती मानिस येसु हुनुहुँदो रहेछ भनेर थाह पाउँछन्‌ तर उहाँ त्यतिखेरै अलप हुनुहुन्छ। (लुका २४:२९-३१) अब भने तिनीहरू येसु जीवित हुनुभएको कुरामा पक्का हुन्छन्‌!

आफूले भर्खरै अनुभव गरेको कुराबारे ती दुई चेला उत्साहित हुँदै यसो भन्छन्‌: “उहाँले बाटोमा हामीसित कुरा गर्दै धर्मशास्त्रको पूरै अर्थ खोलिदिनुहुँदा के हाम्रो हृदय बलिरहेको थिएन र?” (लुका २४:३२) त्यसपछि तिनीहरू तुरुन्तै यरुसलेम फर्कन्छन्‌ अनि प्रेषितहरू र अरू चेलाहरू एकसाथ भेला भएको भेट्टाउँछन्‌। क्लेओपा र तिनको साथीले केही भन्‍नुअघि नै अरूले यसो भन्दै गरेको तिनीहरू सुन्छन्‌: “यो साँचो हो, प्रभु ब्युँताइनुभयो र सिमोनकहाँ देखा पर्नुभयो!” (लुका २४:३४) त्यसपछि ती दुई जनाले पनि येसु तिनीहरूकहाँ कसरी देखा पर्नुभयो भनी बताउँछन्‌। हो, तिनीहरू पनि प्रत्यक्षदर्शी हुन्‌।

अब येसु त्यसै कोठामा देखा पर्नुहुन्छ! यो देखेर सबै जना जिल्ल पर्छन्‌। यो त हुनै नसक्ने कुरा जस्तो देखिन्छ किनभने तिनीहरू यहुदीहरूको डरको कारण ढोका थुनेर बसेका छन्‌। तर येसु तिनीहरूकै माझ खडा हुनुहुन्छ। उहाँ भन्‍नुहुन्छ: “तिमीहरूलाई शान्ति होस्‌।” तर तिनीहरू तर्सिन्छन्‌। पहिलाजस्तै यसपटक पनि तिनीहरू ‘स्वर्गदूत देख्यौँ भन्ठान्छन्‌।’—लुका २४:३६, ३७; मत्ति १४:२५-२७.

तिनीहरूले सोचेजस्तो आफू स्वर्गदूत होइन, आफूसित हाड-मासुको शरीर छ भनेर प्रमाणित गर्न उहाँ आफ्नो हातखुट्टा देखाउनुहुन्छ र भन्‍नुहुन्छ: “तिमीहरू किन आत्तिन्छौ अनि किन हृदयमा शङ्‌का गर्छौ? मेरा हातखुट्टा हेर त, म नै हुँ। मलाई छामेर हेर किनकि मेरो हाड र मासु छ तर स्वर्गदूतको त हुँदैन।” (लुका २४:३६-३९) तिनीहरू खुसी हुनुका साथै अचम्ममा पनि परेका छन्‌। तर तिनीहरूलाई यो कुरा पत्याउन अझै गाह्रो लाग्छ।

आफू साँच्चै येसु हुँ भनेर तिनीहरूलाई अझ विश्‍वस्त बनाउन उहाँ यस्तो प्रश्‍न गर्नुहुन्छ: “के तिमीहरूसित केही खानेकुरा  छ?” तब उहाँ तिनीहरूबाट एक टुक्रा पोलेको माछा लिनुहुन्छ र खानुहुन्छ। त्यसपछि उहाँ यसो भन्‍नुहुन्छ: “मोसाको व्यवस्था, भविष्यवक्‍ताहरूको लेखोट र भजनहरूमा मेरो विषयमा लेखिएका सबै कुरा पूरा हुनै पर्छ भनेर म तिमीहरूसित हुँदा [आफ्नो मृत्युअघि] मैले तिमीहरूलाई बताएको थिएँ।”—लुका २४:४१-४४.

येसुले क्लेओपा र तिनको साथीलाई धर्मशास्त्रको अर्थ बुझ्न मदत गर्नुभएको थियो र अहिले यहाँ भेला भएकाहरूलाई पनि उहाँ धर्मशास्त्रको अर्थ खुलाउँदै यसो भन्‍नुहुन्छ: “यस्तो लेखिएको छ, ख्रिष्टले दुःख भोग्नेछ र मृत्युबाट तेस्रो दिनमा ब्युँतनेछ। अनि पापको क्षमा पाउन उसको नाममा पश्‍चात्ताप गर्नुपर्छ भन्‍ने सन्देश यरुसलेमबाट सुरु गरेर सबै जातिमा प्रचार गरिनेछ। तिमीहरू यी कुराहरूको साक्षी हुनेछौ।”—लुका २४:४६-४८.

कारणवश प्रेषित थोमा यहाँ छैनन्‌। यसपछिका दिनहरूमा अरू चेलाहरू खुसी हुँदै तिनलाई यसो भन्छन्‌: “हामीले प्रभुलाई देख्यौँ!” तर थोमा यस्तो जवाफ दिन्छन्‌: “उहाँको हातमा किलाहरूको डोब नदेखेसम्म र त्यो डोबमा मेरो औँला नघुसारेसम्म अनि उहाँको कोखामा मेरो हात नहालेसम्म म पत्याउँदै पत्याउँदिनँ।”—युहन्‍ना २०:२५.

आठ दिनपछि चेलाहरू फेरि बन्द कोठाभित्र भेला भएका छन्‌। यसपटक भने थोमा पनि त्यहाँ छन्‌। येसु हाड र मासुको शरीरमा तिनीहरूसामु देखा पर्नुहुन्छ र यसो भनेर अभिवादन गर्नुहुन्छ: “तिमीहरूलाई शान्ति होस्‌।” त्यसपछि थोमातिर फर्कँदै येसु यसो भन्‍नुहुन्छ: “तिम्रो औँला यहाँ घुसार अनि मेरो हात हेर। तिम्रो हात यता ल्याएर मेरो कोखामा हाल। अनि शङ्‌का गर्न छोड बरु विश्‍वास गर।” तब थोमा यस्तो उद्‌गार व्यक्‍त गर्छन्‌: “हे मेरा प्रभु, मेरा परमेश्‍वर!” (युहन्‍ना २०:२६-२८) अब भने येसु जीवित हुनुभएको छ भनेर थोमा पक्का हुन्छन्‌। थोमाले येसुलाई “मेरा परमेश्‍वर” भनेर उहाँलाई एक मात्र साँचो परमेश्‍वर यहोवाको प्रतिनिधिको रूपमा स्विकारिरहेका छन्‌।

येसु थोमालाई भन्‍नुहुन्छ: “के तिमीले मलाई देखेको हुनाले विश्‍वास गऱ्‍यौ? आनन्दित हुन्‌ ती, जसले नदेखीकनै विश्‍वास गर्छन्‌।”—युहन्‍ना २०:२९.