တမန်တော်တွေ​နဲ့ နောက်ဆုံး​ရှိခဲ့တဲ့ ညမှာ ယေရှု​က “ကျွန်တော် သေ​ရာ​ကနေ အသက် ပြန်ရှင်​လာတဲ့အခါ ဂါလိလဲ​နယ်​ကို ခင်ဗျားတို့ထက်​အရင် သွား​နှင့်​မယ်” လို့​ပြောခဲ့တယ်။ (မဿဲ ၂၆:၃၂။ ၂၈:၇၊ ၁၀) ဒါကြောင့် အခု တပည့်​အများကြီး ဂါလိလဲ​နယ်​ကို သွား​နေတယ်။ အဲဒီမှာ သူတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ။

အဲဒီကို​ရောက်​ပြီး သိပ်​မကြာခင်မှာ ပေတရု​က တမန်တော် ခြောက်ယောက်​ကို “ငါးဖမ်း​ထွက်​မယ်” လို့​ပြောတော့ “ငါ​တို့​လည်း လိုက်မယ်” ဆိုပြီး ပြော​ကြတယ်။ (ယောဟန် ၂၁:၃) တစ်ညလုံး ငါးဖမ်း​ပေမဲ့ တစ်ကောင်​မှ မရဘူး။ မိုးလင်း​ခါနီး​တော့ ကမ်း​စပ်​မှာ ယေရှု ရပ်နေ​တာ​ကို တွေ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယေရှု​မှန်း မသိကြဘူး။ ယေရှု​က “ချစ်သားတို့၊ စားစရာ​တစ်ခုခု ရှိသလား” ဆိုပြီး မေးတဲ့အခါ “မရှိဘူး” လို့​ဖြေကြတယ်။ ဒါနဲ့ “လှေရဲ့​ညာဘက်မှာ ပိုက်ကွန်​ချ​လိုက်ပါ။ ငါး​တွေ​ရလိမ့်မယ်” လို့​ပြောတယ်။ (ယောဟန် ၂၁:၅၊ ၆) ဒီ​အခါ ပိုက်​ကိုတောင် မ​ဆွဲတင်​နိုင်လောက်အောင် ငါး​တွေ​အများကြီး ဖမ်းမိ​တယ်။

ယောဟန်​က “ဒါ သခင်​ပဲ” လို့ ပေတရု​ကို ပြောတယ်။ (ယောဟန် ၂၁:၇) ပေတရုလည်း အင်္ကျီ အမြန်​ကော​က်​ဝတ်၊ ရေ​ထဲ ခုန်ဆင်း​လိုက်ပြီး ကိုက်​တစ်​ရာ​လောက်​ဝေး​တဲ့ ကမ်း​စပ်​ကို ရေကူး​သွားတယ်။ လှေ​ထဲမှာရှိတဲ့ သူတွေကတော့ ငါး​တွေ​အပြည့်​ပါတဲ့ ပိုက်ကွန်​ကို​ဆွဲ​ရင်း ကမ်း​ကပ်​လာကြတယ်။

ကမ်း​ပေါ်​ရောက်တော့ “မီး​သွေး​မီး​ပုံ​ပေါ် ကင်​ထားတဲ့ ငါး​တွေ​နဲ့ မုန့်​ကို” တွေ့တယ်။ ယေရှု​က “ဖမ်း​လာတဲ့ ငါး​တချို့ ယူလာခဲ့” လို့​ပြောတာနဲ့ ပေတရုလည်း ငါး​ကြီး ၁၅၃ ကောင်​ပါတဲ့ ပိုက်ကွန်​ကို ကုန်းပေါ်​ဆွဲတင်​လိုက်တယ်။ ယေရှု​က “မနက်စာ လာ​စား​ကြ” လို့​ခေါ်တယ်။ ယေရှု​ပဲ​ဆိုတာ သိနေတဲ့​အတွက် “ခင်ဗျား ဘယ်သူ​လဲ” ဆိုပြီး တပည့်တစ်ယောက်မှ မ​မေး​ရဲ​ဘူး။ (ယောဟန် ၂၁:၁၀-၁၂) တပည့်​အုပ်စု​လိုက်​ရှေ့မှာ ကိုယ်ယောင်​ထင်ရှားပြ​တာ အခု​နဲ့​ဆို သုံးကြိမ်​ရှိပြီ။

ယေရှု​က တပည့်​တွေကို မုန့်​နဲ့​ငါး ဝေပေး​တယ်။ ပြီးနောက် ဖမ်း​လာတဲ့ ငါး​တွေကို ကြည့်ရင်း “ယောဟန်ရဲ့သား ရှိမုန်၊ ဒီဟာတွေထက် ကျွန်တော့်ကို ပို​ချစ်သလား” လို့​မေးတယ်။ ယေရှု​လုပ်​စေချင်တဲ့ အလုပ်​ထက် ငါးဖမ်း​လုပ်ငန်းကို ပေတရု ပို​တွယ်တာ​နေလို့​လား။ ပေတရု​က “ချစ်တာ​ပေါ့။ ကျွန်တော်​ချစ်​မှန်း သခင်​သိပါတယ်” လို့​ဖြေတဲ့​အခါ “ကျွန်တော့်​သိုးသငယ်​တွေကို ကျွေးမွေး​ပါ” လို့​မှာတယ်။—ယောဟန် ၂၁:၁၅။

ယေရှု​က “ယောဟန်ရဲ့သား ရှိမုန်၊ ကျွန်တော့်ကို ချစ်သလား” လို့​ထပ်​မေးတယ်။ ပေတရုလည်း စိတ်ရှုပ်​သွား​ပုံပဲ။ ဒါနဲ့ “ချစ်တာ​ပေါ့။ ကျွန်တော်​ချစ်​မှန်း သခင်​သိပါတယ်” လို့ ချက်ချင်း​ဖြေ​တော့ “ကျွန်တော့်​သိုးကလေးတွေ​ကို ထိန်းပါ” လို့​ထပ်​မှာတယ်။—ယောဟန် ၂၁:၁၆။

ဒီ​နောက် “ယောဟန်ရဲ့သား ရှိမုန်၊ ကျွန်တော့်ကို ချစ်သလား” လို့ တတိယ​အကြိမ် မေးတယ်။ ပေတရုလည်း သူ့ရဲ့ သစ္စာရှိ​မှု​ကို ယေရှု သံသယဝင်​နေတယ်လို့ ထင်​သွားပြီး “သခင်၊ သခင်ဟာ အရာခပ်သိမ်း​ကို သိပါတယ်။ သခင့်​ကို ကျွန်တော်​ချစ်​မှန်း​လည်း သိပါတယ်” လို့ ပြတ်ပြတ်သားသား ဖြေတယ်။ ဒီ​အခါ ပေတရု လုပ်​ရမယ့်​အရာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး “ကျွန်တော့်ရဲ့ သိုးကလေးတွေ​ကို ကျွေးမွေး​ပါ” လို့ ထပ်​အလေးပေး ပြောတယ်။ (ယောဟန် ၂၁:၁၇) မှန်ပါတယ်၊ သိုးတော်စု​ကို ဦးဆောင်နေသူ​တွေဟာ ဘုရားသခင့်​သိုးခြံ​ထဲ ရောက်လာ​သူတွေကို ကျွေးမွေး​စောင့်ရှောက်​ဖို့ တာ​၀န်​ရှိတယ်။

ယေရှုဟာ ဘုရား​စေခိုင်း​တဲ့ အလုပ်ကို လုပ်တဲ့​အတွက် အဖမ်း​ခံရပြီး အသတ်ခံခဲ့ရ​တယ်။ ပေတရုလည်း အဲဒီလို​အဖြစ်မျိုး ကြုံရ​မယ်​ဆိုတာ အခုလို ပြောတယ်– “ခင်ဗျားဟာ ငယ်​တုန်း​မှာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အဝတ်​ဝတ်​ပြီး သွားချင်တဲ့​နေရာကို သွား​တတ်တယ်။ အသက်ကြီး​လာ​ရင်​တော့ ကိုယ့်​လက်နှစ်ဖက်​ကို ဆန့်​ပြီး တခြားသူ​က ဝတ်​ပေးလိမ့်မယ်၊ ကိုယ်​မသွား​ချင်တဲ့ နေရာကို ခေါ်သွား​လိမ့်မယ်။” ဒါပေမဲ့ “ကျွန်တော့်​နောက် ဆက်ပြီး​လိုက်ပါ” လို့ ပေတရု​ကို အားပေးတယ်။—ယောဟန် ၂၁:၁၈၊ ၁၉။

တမန်တော်​ယောဟန်​ကို ပေတရု မြင်​တော့ “သခင်၊ သူကျတော့​ကော” ဆိုပြီး မေးတယ်။ ယေရှုရဲ့​အချစ်ဆုံး တမန်တော်​အတွက်​ကော ဘယ်​အနာဂတ် စောင့်ကြို​နေသလဲ။ ယေရှု​က “ကျွန်တော်​လာတဲ့​အချိန်​ထိ သူ့ကို အသက်ရှင်​စေချင်တယ်​ဆိုရင်လည်း ခင်ဗျား​နဲ့ ဘာမှ​မဆိုင်​ပါဘူး” လို့​ပြောတယ်။ (ယောဟန် ၂၁:၂၁-၂၃) ပေတရု​အနေနဲ့ တခြား​သူတွေရဲ့​ကိစ္စ​ကို စိုးရိမ်​ဖို့ မလိုဘူး။ ယေရှု​နောက်ကို​ပဲ ဆက်​လိုက်နေ​ရမှာ ဖြစ်တယ်။ ယောဟန်​ကတော့ တခြား​တမန်တော်တွေ​ထက် အသက်ရှည်ရှည် နေရမယ်၊ နိုင်ငံတော်​အာဏာနဲ့ ယေရှု​ရောက်လာတဲ့ စိတ်အာရုံ​ကို မြင်ရမယ်​လို့ ယေရှု​ပြော​နေတာ။

ယေရှု လုပ်ခဲ့တာ​တွေ အများကြီး ရှိပါ​သေးတယ်။ အဲဒါတွေ​ အားလုံး​ကိုသာ ရေး​မယ်​ဆိုရင် ကျမ်းလိပ်​အများကြီး​တောင် လောက်​မယ်​မထင်​ဘူး။