Matapos mabautismuhan, napaharap si Jesus sa isang kaaway na determinadong italikod siya sa Diyos bago pa man magsimula ang kaniyang ministeryo. Oo, paulit-ulit na tinukso ng Diyablo si Jesus. Nang maglaon, sinabi ni Jesus tungkol sa Diyablo: “Ang tagapamahala ng mundo ay dumarating, at wala siyang kontrol sa akin.”—Juan 14:30.

Nakita ni apostol Juan sa pangitain kung ano ang mangyayari sa “malaking dragon, ang orihinal na serpiyente, ang tinatawag na Diyablo at Satanas.” Ang malupit na kaaway na ito ng mga tao ay palalayasin sa langit, at siya ay “may malaking galit, sa pagkaalam na mayroon na lamang siyang maikling yugto ng panahon.” (Apocalipsis 12:9, 12) May matitibay na dahilan ang mga Kristiyano para maniwalang nabubuhay na sila sa “maikling yugto ng panahon” na iyon at na malapit nang igapos sa kalaliman ang “dragon, ang orihinal na serpiyente,” sa loob ng 1,000 taon habang namamahala si Jesus sa Kaharian ng Diyos.—Apocalipsis 20:1, 2.

Sa panahong iyon, ano ang mangyayari sa lupa, ang ating tahanan? Sino ang maninirahan dito, at sa anong mga kalagayan? Sinabi mismo ni Jesus ang sagot. Sa kaniyang ilustrasyon tungkol sa mga tupa at mga kambing, ipinakita niya kung ano ang mangyayari sa matuwid na tulad-tupang mga tao, na nakikipagtulungan at gumagawa ng kabutihan sa mga kapatid ni Jesus. Ipinaliwanag din niya kung ano ang sasapitin ng mga hindi gumagawa nito, ang gaya ng mga kambing. Sinabi ni Jesus: “Sila [mga kambing] ay parurusahan ng walang-hanggang kamatayan, pero ang mga matuwid [mga tupa] ay tatanggap ng buhay na walang hanggan.”—Mateo 25:46.

Kaya maiintindihan natin ang sinabi ni Jesus sa kriminal na nakapako kasama niya. Hindi ito pinangakuan ni Jesus ng katulad ng ipinangako niya sa tapat na mga apostol, na magiging bahagi ng Kaharian ng langit. Sa halip, pinangakuan  niya ang nagsisising kriminal na ito: “Sinasabi ko sa iyo ngayon, makakasama kita sa Paraiso.” (Lucas 23:43) Kaya may pag-asa ang lalaking iyon na mabuhay sa Paraiso—isang napakagandang hardin, o parke. Makatuwiran lang isipin na ang mga tulad-tupang matuwid ngayon na “tatanggap ng buhay na walang hanggan” ay mabubuhay rin sa Paraisong iyon.

Kaayon ito ng inilarawan ni apostol Juan na magiging kalagayan ng lupa sa hinaharap. Sinabi niya: “Ang tolda ng Diyos ay nasa sangkatauhan, at tatahan siyang kasama nila, at sila ay magiging kaniyang mga bayan. At ang Diyos mismo ay sasakanila. At papahirin niya ang bawat luha sa kanilang mga mata, at hindi na magkakaroon ng kamatayan, ni ng pagdadalamhati o ng paghiyaw o ng kirot pa man. Ang mga dating bagay ay lumipas na.”—Apocalipsis 21:3, 4.

Para makapanirahan ang kriminal na iyon sa Paraiso, kailangan siyang buhaying muli. Pero hindi lang siya. Nilinaw ito ni Jesus nang sabihin niya: “Darating ang panahon na ang lahat ng nasa mga libingan ay makaririnig sa tinig niya at mabubuhay silang muli. Ang mga gumawa ng mabubuting bagay ay mabubuhay magpakailanman, pero ang mga gumawa ng masasamang bagay ay hahatulan.”—Juan 5:28, 29.

Ano naman ang gagawin ng tapat na mga apostol at ng limitadong bilang ng iba pa na makakasama ni Jesus sa langit? Sinasabi ng Bibliya: “Sila ay magiging mga saserdote ng Diyos at ng Kristo, at mamamahala sila bilang mga hari na kasama niya sa loob ng isang libong taon.” (Apocalipsis 20:6) Ang mga ito na magiging kasamang tagapamahala ni Jesus ay mga lalaki at babaeng mula sa lupa. Kaya tiyak na magiging maawain at maunawain sila sa mga tao sa lupa kapag namamahala na sila sa langit.—Apocalipsis 5:10.

Gagamitin ni Jesus ang bisa ng kaniyang haing pantubos sa mga tao sa lupa at aalisin ang sumpa ng minanang kasalanan. Tutulungan ni Jesus at ng mga kasama niyang tagapamahala na maging perpekto ang tapat na mga tao. Oo, mararanasan ng mga tao sa panahong iyon ang buhay na orihinal na nilayon ng Diyos sa kanila nang sabihin niya kina Adan at Eva na magpakarami at punuin ang lupa. Mawawala na pati ang kamatayang resulta ng kasalanan ni Adan!

Sa gayon, isasakatuparan ni Jesus ang lahat ng iniatas sa kaniya ni Jehova. Pagkatapos ng Sanlibong Taóng Pamamahala, ibabalik ni Jesus sa kaniyang Ama ang Kaharian at ang perpektong pamilya ng tao. Ganito ang isinulat ni apostol Pablo tungkol sa kapakumbabaang ito ni Jesus: “Kapag ang lahat ng bagay ay naipasakop na sa kaniya, kung magkagayon ay magpapasakop din mismo ang Anak sa Isa na nagpasakop ng lahat ng bagay sa kaniya, upang ang Diyos ay maging lahat ng bagay sa bawat isa.”—1 Corinto 15:28.

Maliwanag, napakahalaga ng papel ni Jesus sa pagsasakatuparan ng napakagandang layunin ng Diyos. At habang patuloy na isinisiwalat ang walang-hanggang layuning iyon, patuloy na gagampanan ni Jesus ang sinabi niya tungkol sa kaniyang sarili: “Ako ang daan at ang katotohanan at ang buhay.”—Juan 14:6.