Si Jesus naa pa sa Jerusalem alang sa Igpapahulay. Samtang siya ug ang iyang mga tinun-an naglakaw sa siyudad, ilang nakita ang makililimos nga natawong buta. Ang mga tinun-an nangutana kang Jesus: “Rabbi, kinsay nakasala nga natawo man siya nga buta, siya o ang iyang mga ginikanan?”—Juan 9:2.

Nasayod ang mga tinun-an nga ang buta walay dili makitang kalag ayha siya gipanganak, pero lagmit nagtuo sila nga nakahimo siyag sala samtang naa pa sa tiyan sa iyang inahan. Si Jesus mitubag: “Siya nabuta dili tungod sa iyang sala o sa sala sa iyang mga ginikanan, apan pinaagi sa iyang kahimtang makita sa mga tawo ang mga buhat sa Diyos.” (Juan 9:3) Busa nabuta siya dili tungod kay siya o ang iyang ginikanan nakahimog sala. Tungod sa sala ni Adan, ang tanang tawo ipanganak nga dili hingpit ug dunay mga depekto, sama sa pagkabuta. Pero ang pagkabuta sa tawo maghatag kang Jesus ug higayon aron ipakita ang mga buhat sa Diyos, sama sa iyang pag-ayo sa mga masakiton.

Gipasiugda ni Jesus nga dinalian kini nga buluhaton. Siya miingon: “Samtang adlaw pa, kinahanglang buhaton nato ang mga buhat sa Usa nga nagpadala kanako; kon moabot na ang gabii, wala nay tawo nga makahimog bisan unsang buluhaton. Samtang ania ko sa kalibotan, ako ang kahayag sa kalibotan.” (Juan 9:4, 5) Ang kamatayon ni Jesus magtambog niya sa mangitngit nga lubnganan diin wala na siyay mahimo pa. Sa pagkakaron, siya ang kahayag sa kalibotan.

Ayohon kaha ni Jesus ang buta? Sa unsang paagi? Giluwaan ni Jesus ang yuta ug gihimo kining lapok. Iya kining gipahid sa mata sa buta, ug miingon: “Lakaw, panghilam-os sa linaw sa Siloam.” (Juan 9:7) Gihimo ni sa tawo. Pagkahuman niyag hilam-os, makakita na siya! Seguradong nalipay siya nga makakita na sa unang higayon!

Nahingangha ang mga silingan ug ang uban nga nakaila sa tawo nga kanhing buta. Sila nangutana: “Dili ba mao kining tawhana kadtong naglingkoran ug nagpakilimos sa una?” Ang pipila nag-ingon: “Mao kana siya.” Pero ang uban dili makatuo ug miingon: “Dili, popareho lang silag nawong.” Ang tawo miingon: “Ako kadto.”—Juan 9:8, 9.

Busa gipangutana nila siya: “Nganong makakita na man ka karon?” Siya mitubag: “Ang tawo nga ginganlag Jesus nagmasa ug lapok ug gipahid kini sa akong mga mata ug miingon, ‘Adto sa Siloam ug panghilam-os.’ Busa miadto ko ug nanghilam-os, ug ako nakakita na.” Dayon sila nangutana: “Hain man ang maong tawo?” Ang makililimos mitubag: “Wala ko mahibalo.”—Juan 9:10-12.

Gidala nila siya ngadto sa mga Pariseo, nga gusto sab masayod kon nganong makakita na siya. Giingnan niya sila: “Iyang gipahiran ug lapok ang akong mga mata, ug nanghilam-os ko, ug ako nakakita na.” Angay untang malipay ang mga Pariseo kay makakita na ang makililimos. Pero ang pipila  nila nagsaway kang Jesus. Sila miingon: “Kining tawhana dili gikan sa Diyos kay wala siya magtuman sa Igpapahulay.” Ang uban miingon: “Makahimo ba ug ingon niana nga mga milagro ang usa ka tawong makasasala?” (Juan 9:15, 16) Busa nagkabahinbahin ang mga tawo.

Kay magkalahig opinyon, ilang gipangutana ang tawo nga kanhing buta: “Unsay imong ikaingon bahin kaniya kay iya mang giayo ang imong mga mata?” Ang tawo wala magduhaduha bahin kang Jesus ug miingon: “Siya usa ka propeta.”—Juan 9:17.

Dili motuo ang mga Hudiyo niini. Nagtuo sila nga kining tawhana ug si Jesus nagkunsabo aron ilaron ang mga tawo. Sila miingon nga aron masulbad ning problemaha, ilang pangutan-on ang ginikanan sa makililimos kon natawo ba gyod siyang buta.