សំណួរទី៤

តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាពេលធ្វើខុស?

លេង

មូលហេតុត្រូវដឹង

បើប្អូនទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន នោះប្អូននឹងទៅជាមនុស្សដែលចេះទទួលខុសត្រូវ និងដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។

តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?

សូមស្រមៃគិតអំពីរឿងនេះ: ប្អូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះធីមកំពុងលេងបាល់ជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិពេលនោះស្រាប់តែគាត់បានគប់បាល់ទៅចៃដន្យបែកកញ្ចក់ឡានអ្នកជិតខាង។

បើប្អូនជាធីម តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?

គិតមុនគូរ!

ប្អូនមានជម្រើសបី:

ក. រត់។
ខ. បន្ទោសអ្នកឯទៀត។
គ. ប្រាប់ការពិតដល់អ្នកជិតខាង ហើយសុំសងថ្លៃខូចខាត។

ប្អូនប្រហែលជាចង់យកជម្រើស ក។ ប៉ុន្តែ ការព្រមទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន គឺជាទង្វើត្រឹមត្រូវជានិច្ច ទោះជាប្អូនបានធ្វើឲ្យបែកកញ្ចក់គេ ឬអ្វីផ្សេងទៀតក៏ដោយ។

មូលហេតុបីដែលប្អូនគួរសារភាពកំហុស

១. គឺជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។

គម្ពីរចែងថា៖ «យើងចង់ធ្វើការទាំងអស់ដោយទៀងត្រង់»។—ហេប្រឺ ១៣:១៨
២. មនុស្សឯទៀតទំនងជាអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលព្រមទទួលស្គាល់កំហុស។

គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកណាដែលគ្របបាំងការរំលងរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនចំរើនឡើងទេ តែអ្នកណាដែលលន់តួ ហើយលះបង់អំពើនោះ នឹងប្រទះបានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាវិញ»។—សុភាសិត ២៨:១៣
៣. សំខាន់បំផុត ព្រះពេញចិត្ត។

គម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សវៀចជាទីខ្ពើមឆ្អើមដល់ព្រះយេហូវ៉ា តែឯមនុស្សទៀងត្រង់ នោះទ្រង់ជាមិត្រនឹងគេវិញ»។—សុភាសិត ៣:៣២

ប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះខារីណា អាយុ២០ឆ្នាំ បានលាក់មិនឲ្យប៉ានាងដឹងទេថានាងបានទទួលបង្កាន់ដៃផាកពិន័យហួសល្បឿនកំណត់។ ប៉ុន្តែ នាងមិនអាចលាក់រឿងនោះរហូតបានទេ។ ខារីណានិយាយថា៖ «ប្រហែលមួយឆ្នាំក្រោយមក ប៉ាខ្ញុំបានដឹងរឿងនោះ ហើយគាត់បានបន្ទោសខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង!»។

តើមានមេរៀនអ្វី? ខារីណាប្រាប់ថា៖ «កាន់តែលាក់ កំហុសកាន់តែធំ។ មុននិងក្រោយគង់តែទទួលផលពីកំហុសនោះដដែល!»។

ចូររៀនពីកំហុសរបស់ខ្លួន

គម្ពីរប្រាប់ថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួល[ធ្វើខុស]ជាញឹកញយ»។ (យ៉ាកុប ៣:២) ម្យ៉ាងទៀត បើប្អូនសារភាពកំហុស ជាពិសេសទទួលស្គាល់កំហុសភ្លាមៗ នេះបង្ហាញថាប្អូនមានចិត្តរាបទាបនិងមានភាពចាស់ទុំ។

បន្ទាប់មក ទាញមេរៀនពីកំហុសរបស់ខ្លួន។ យុវតីម្នាក់ឈ្មោះវីរ៉ានិយាយថា៖ «ខ្ញុំចាត់ទុកកំហុសនីមួយៗរបស់ខ្ញុំថាជាបទពិសោធន៍ ដែលអាចជួយខ្ញុំឲ្យកែប្រែធ្វើជាមនុស្សល្អជាង និងចេះដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យបានល្អជាងនៅពេលក្រោយ»។ ឥឡូវសូមមើលរបៀបដែលប្អូនអាចធ្វើដូច្នេះបាន។

បើប្អូនខ្ចីម៉ូតូរបស់ប៉ាប្អូនជិះ ហើយប្អូនធ្វើឲ្យម៉ូតូគាត់ខូច តើប្អូននឹងប្រាប់គាត់យ៉ាងណា?

មិនប្រាប់ប៉ាទេ ហើយសង្ឃឹមថាគាត់មិនដឹងថាម៉ូតូនោះខូច។
ប្រាប់ប៉ាអំពីការពិតទាំងអស់។
ប្រាប់ប៉ាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង តែទម្លាក់កំហុសទៅលើអ្នកឯទៀត។

បើប្អូនប្រឡងធ្លាក់ដោយសារប្អូនខ្ជិលរៀន តើប្អូននឹងធ្វើអ្វីក្រោយមក?

ដោះសាថាវិញ្ញាសាពិបាកពេក។
ទទួលស្គាល់ថាមកពីខ្លួនឯងទើបប្រឡងធ្លាក់។
ចោទថាដោយសារគ្រូមិនចូលចិត្តប្អូន។

ការចេះតែគិតអំពីកំហុសនៅអតីតកាល គឺប្រៀបដូចជាការបើកឡានដែលមើល កញ្ចក់ក្រោយជានិច្ច

ឥឡូវសូមគិតអំពីរឿងនោះម្ដងទៀត ហើយស្រមៃគិតថាប្អូន (១) ជាប៉ា និង (២) ជាគ្រូបង្រៀនវិញ។ តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណាចំពោះកូននិងសិស្សរបស់ប្អូន បើគាត់ទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន? តើប្អូននឹងគិតយ៉ាងណា បើកូននិងសិស្សនោះលាក់បាំងកំហុសខ្លួនវិញ?

ឥឡូវសូមគិតអំពីកំហុសរបស់ប្អូនក្នុងអំឡុងឆ្នាំមុន ហើយឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ។

តើកំហុសនោះជាអ្វី? តើប្អូនបានដោះស្រាយកំហុសនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?

ខ្ញុំលាក់បាំងកំហុសខ្លួន។
ខ្ញុំបន្ទោសអ្នកឯទៀត។
ខ្ញុំសារភាពថាខ្ញុំបានធ្វើខុស។

បើប្អូនមិនសារភាពកំហុសទេ តើក្រោយមកប្អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?

ខ្ញុំធូរចិត្តព្រោះគេមិនដឹងថាខ្ញុំធ្វើខុស!
ខ្ញុំស្ដាយក្រោយព្រោះខ្ញុំមិនបានប្រាប់ការពិត។

នៅពេលនោះ តើប្អូនគួរធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះឲ្យបានប្រសើរជាង?

តើប្អូនបានរៀនអ្វីខ្លះពីកំហុសរបស់ប្អូន?

តើប្អូនគិតយ៉ាងណា?

ហេតុអ្វីមនុស្សខ្លះមិនហ៊ានសារភាពកំហុសខ្លួន?

តើអ្នកឯទៀតនឹងគិតយ៉ាងណាចំពោះប្អូនបើប្អូនតែងតែលាក់កំហុសរបស់ប្អូន? ប៉ុន្តែ តើពួកគេនឹងគិតយ៉ាងណាបើប្អូនសារភាពកំហុសរបស់ខ្លួន?—លូកា ១៦:១០

លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ

សំណួរពីយុវវ័យ