សំណួរទី៦
តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចយកឈ្នះការបង្ខំពីមនុស្សស្រករគ្នា?
តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?
សូមស្រមៃគិតអំពីរឿងនេះ: ពេលផានិតឃើញសិស្សពីរនាក់ដើរតម្រង់មករកគាត់ គាត់ចាប់ផ្ដើមភ័យបុកពោះ ពីព្រោះក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ពួកគេបានព្យាយាមបង្ខំគាត់ពីរដងហើយឲ្យជក់បារី។ ឥឡូវពួកគេនឹងបង្ខំគាត់ជាលើកទី៣។
ក្មេងប្រុសទី១និយាយថា៖
«ឯងនៅឯកោទៀតហើយអ៊្ហៃ? ចាំគ្នាណែនាំឲ្យស្គាល់មិត្តភក្ដិម្នាក់»។
ក្មេងប្រុសនោះញញឹមលាក់កំណួច កាលដែលគាត់និយាយពាក្យថា«មិត្តភក្ដិ» រួចគាត់បានយកអ្វីមួយចេញពីហោប៉ៅរបស់គាត់ ហើយហុចទៅឲ្យផានិត។
ពេលផានិតឃើញគាត់យកបារីចេញមក ផានិតបុកពោះកាន់តែខ្លាំងឡើង។
ផានិតនិយាយថា៖ «សូមទោស ខ្ញុំប្រាប់ឯងហើយថាខ្ញុំមិន . . . »
ក្មេងប្រុសទី២និយាយកាត់ថា៖ «កុំកំសាកពេក!»
ផានិតខំធ្វើជាក្លាហានដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនមែនកំសាកទេ!»។
ក្មេងប្រុសទី២ដាក់ដៃលើស្មាផានិត ដោយនិយាយយ៉ាងផ្អែមថា៖ «យកទៅ»។
ក្មេងប្រុសទី១ដាក់បារីកាន់តែជិតមុខផានិត ហើយនិយាយតិចៗថា៖ «យើងមិនប្រាប់អ្នកណាទេ។ គ្មានអ្នកណាដឹងឡើយ»។
បើប្អូនជាផានិត តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?
គិតមុនគូរ!
តើមិត្តភក្ដិផានិតបានគិតយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីការជក់បារីឬទេ? តើពួកគេធ្វើដូច្នេះដោយខ្លួនឯងឬ? ប្រហែលជាមិនមែនទេ។ ជាទូទៅពួកគេច្រើនតែទទួលឥទ្ធិពលពីមនុស្សឯទៀត។ ពួកគេចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតរាប់អានខ្លួន ដូច្នេះពួកគេក៏ចេះតែធ្វើតាមគេទៅ។
បើប្អូនជួបស្ថានភាពដូចនេះ តើប្អូននឹងសម្រេចចិត្តបែបណា ហើយតើប្អូននឹងធ្វើអ្វីដើម្បីយកឈ្នះការបង្ខំពីមនុស្សស្រករប្អូន?
-
១. គិតទុកជាមុន
គម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សដែលមានគំនិតឆ្លៀវឆ្លាត គេឃើញសេចក្ដីអាក្រក់មក ក៏ពួនខ្លួនទៅ តែមនុស្សខ្លៅល្ងង់គេចេះតែដើរទៅ ហើយត្រូវមានទុក្ខ»។—សុភាសិត ២២:៣
ជារឿយៗ ប្អូនអាចឃើញបញ្ហាទុកជាមុន។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនឃើញសិស្សរួមសាលាមួយក្រុមកំពុងដើរមកទាំងជក់បារី។ ដោយគិតទុកជាមុនអំពីបញ្ហាដែលអាចកើតឡើង ប្អូននឹងត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះ។
-
២. ពិចារណា
គម្ពីរចែងថា៖ «កុំធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យផ្ដន្ទាទោសឡើយ»។—ពេត្រុសទី១ ៣:១៦
សូមសួរខ្លួនប្អូនថា ‹តើខ្ញុំនឹងស្ដាយក្រោយទេបើខ្ញុំធ្វើតាមមនុស្សស្រករគ្នា?›។ ពិតមែន បើប្អូនធ្វើតាមមនុស្សស្រករប្អូន ពួកគេនឹងពេញចិត្តរាប់អានប្អូនអស់មួយរយៈពេល។ ប៉ុន្តែក្រោយមក តើប្អូននឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? តើប្អូននឹងសុខចិត្តលះបង់គោលការណ៍របស់ខ្លួនដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមិត្តរួមថ្នាក់ឬទេ?—និក្ខមនំ ២៣:២
-
៣. សម្រេចចិត្ត
គម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សមានគំនិតវាងវៃរមែងមើលផ្លូវខ្លួនដោយប្រយ័ត្ន»។—សុភាសិត ១៤:១៥
មិនយូរមិនឆាប់ យើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត ហើយយើងត្រូវទទួលលទ្ធផលដែលមកពីការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួន។ គម្ពីរប្រាប់អំពីបុរសខ្លះដែលបានសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវដូចជា យ៉ូសែប យ៉ូប និងលោកយេស៊ូជាដើម។ ប៉ុន្តែ គម្ពីរក៏ប្រាប់អំពីអ្នកដែលបានសម្រេចចិត្តមិនល្អដែរដូចជា កាអ៊ីន អេសាវ និងយូដាសជាដើម។ ចុះប្អូនវិញ តើប្អូននឹងសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា?
គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកណាដែលស្មោះត្រង់ក្នុងការដ៏តូចបំផុត អ្នកនោះក៏ស្មោះត្រង់ក្នុងការជាច្រើនដែរ»។ (លូកា ១៦:១០) បើប្អូនបានគិតទុកជាមុនអំពីលទ្ធផល ហើយប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ប្អូន នោះការប្រាប់មនុស្សស្រករគ្នាអំពីការសម្រេចចិត្តរបស់ប្អូននឹងងាយស្រួលជាងប្អូននឹកស្មានទៅទៀត ជាលទ្ធផលប្អូននឹងមានអារម្មណ៍ល្អជាង។
ប្អូនមិនចាំបាច់និយាយវែងឆ្ងាយប្រាប់មនុស្សស្រករប្អូននោះទេ។ ប្អូនគ្រាន់តែប្រាប់ថាទេ គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ដើម្បីឲ្យពួកគេដឹងថាប្អូននឹងមិនធ្វើតាមពួកគេទេ នោះប្អូនអាចនិយាយថា:
-
«ខ្ញុំមិនធ្វើទេ!»
-
«ខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ!»
-
«ក្រែងឯងស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ហើយតើ ខ្ញុំមិនធ្វើអ៊ីចឹងទេ!»
អ្វីដែលសំខាន់គឺប្អូនឆ្លើយភ្លាមដោយជឿជាក់។ បើប្អូនធ្វើដូច្នោះ ប្អូនប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលដោយឃើញថាភ្លាមនោះមនុស្សស្រករគ្នាឈប់បង្ខំប្អូនទៀត!
របៀបតបឆ្លើយចំពោះអ្នកដែលចំអកឲ្យប្អូន
បើប្អូនព្រមធ្វើតាមមនុស្សស្រករប្អូន នោះប្អូនប្រៀបដូចជាមនុស្សយន្ត ដែលពួកគេបញ្ជាតាមចិត្ត
តើប្អូននឹងឆ្លើយយ៉ាងណាបើមនុស្សស្រករប្អូនចំអកឲ្យប្អូន? ចុះបើពួកគេនិយាយថា «ឯងកំសាកមែន?»។ សូមចាំថា ការចំអកដូចនេះគឺជាលក្ខណៈនៃការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សស្រករគ្នា។ តើប្អូននឹងតបឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច? យ៉ាងហោចណាស់ ប្អូនមានជម្រើសពីរ។
-
ទី១ ប្អូនអាចទទួលយកពាក្យចំអកនោះ ដោយនិយាយថា «ត្រូវមែន ខ្ញុំមិនហ៊ានទេ!»។ រួចមកប្រាប់មូលហេតុយ៉ាងខ្លី។
-
ទី២ ប្អូនអាចទុកឲ្យពួកគេឆ្លើយវិញដោយនិយាយពាក្យដែលធ្វើឲ្យពួកគេគិតពិចារណា ដោយប្រាប់ថា«ខ្ញុំស្មានថាឯងដឹងហើយថាបារីមិនល្អ!»។
បើមនុស្សស្រករប្អូនបន្តចំអកឲ្យប្អូន សូមដើរចេញ! ហើយសូមចាំថា បើប្អូននៅកាន់តែយូរ នោះប្អូននឹងទទួលការបង្ខិតបង្ខំកាន់តែខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនដើរចេញ នោះបង្ហាញថាប្អូនមិនព្រមឲ្យមនុស្សឯទៀតមកផ្លាស់ប្ដូរគោលការណ៍របស់ប្អូនឡើយ។
ប្អូនមិនអាចគេចផុតពីការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សស្រករគ្នាបានទេ។ ប៉ុន្តែ ប្អូនអាចគិតទុកជាមុននូវអ្វីដែលប្អូនត្រូវធ្វើ ប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីការសម្រេចចិត្តរបស់ប្អូន ហើយប្អូនត្រូវមានម្ចាស់ការលើខ្លួនឯង។ នៅទីបំផុត គឺប្អូនជាអ្នកសម្រេចចិត្ត!—យ៉ូស្វេ ២៤:១៥