Si Jehova naghimo sing hardin nga gintawag Eden. Madamo ini sing bulak, kahoy, kag sapat. Dayon ginhimo sang Dios ang una nga tawo halin sa yab-ok kag ginhuypan ang iya ilong, kag ginngalanan sia nga Adan. Kabalo ka bala kon ano dayon ang natabo? Ang tawo nabuhi! Ginsugo ni Jehova si Adan nga atipanon ang hardin, dayon ginhambalan sia nga ngalanan niya ang tanan nga sapat.

Ginhatagan ni Jehova si Adan sang importante nga sugo. Ginsilingan niya si Adan: ‘Puede mo kaunon ang bunga sang tanan nga kahoy, pero indi lang inang isa ka kahoy. Kay kon magkaon ka sang bunga sini, mapatay ka.’

Sang ulihi, si Jehova nagsiling: ‘Himuan ko sing kabulig si Adan.’ Gani ginpatulog niya sing maayo si Adan kag gingamit ang isa niya ka gusok para himuan sia sing asawa. Ang iya ngalan amo si Eva. Si Adan kag si Eva amo ang una nga pamilya. Ano ang ginbatyag ni Adan sa iya asawa?  Nalipay gid sia amo nga nakasiling sia: ‘Tan-awa ang ginhimo ni Jehova halin sa akon gusok! Salamat gid kay may pareho na sa akon!’

Ginsilingan ni Jehova si Adan kag si Eva nga magbata sila kag pun-on nila ang duta. Gusto ni Jehova nga malipay sila nga duha sa paghimo sang bilog nga duta nga paraiso, ukon matahom nga parke, pareho sang hardin sang Eden. Pero wala ina matabo. Ngaa? Mahibaluan naton ina sa masunod nga istorya.