တစ်ရက်​မှာ၊ ဧဝ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတုန်း မြွေ​တစ်ကောင်က ‘အပင်​အားလုံး​ရဲ့ အသီး​ကို မစား​နဲ့​လို့ ဘုရားသခင် တကယ်ပဲ​ပြော​သလား’ ဆိုပြီး လာ​မေးတယ်။ ဧဝ​က ‘အပင်​တစ်ပင်​ကလွဲလို့ စား​လို့​ရ​ပါတယ်။ အဲဒီ​အပင်​ရဲ့ အသီး​ကို စား​ရင်​တော့ သေ​မယ်’ လို့​ပြန်ဖြေ​တ​ယ်။ မြွေက ‘မင်း​တို့ သေ​မှာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်တော့ အဲဒီ​အပင်​ရဲ့ အသီး​ကို စား​ရင် ဘုရား​လို ဖြစ်မှာ’ လို့ ပြောတယ်။ ဒါ အမှန်​ပဲ​လား။ မဟုတ်ဘူး။ လိမ်ပြော​နေတာ။ ဧဝ​က​တော့ ယုံသွားတယ်။ အဲဒီ​အသီး​ကို သူ​ကြည့်​လေ စား​ချင်​လာ​လေ​ပဲ။ ဒီတော့ သူ​စား​လိုက်တယ်။ အာဒံကိုလည်း ပေးတယ်။ ဘုရား​စကား နားမထောင်​ရင် သေ​မယ်​ဆိုတာ သိလျက်နဲ့ အာဒံ စားလိုက်တယ်။

ညနေ​ပိုင်းမှာ ယေဟောဝါက သူတို့ကို စကား​လာ​ပြောတယ်။ ဘာကြောင့် စကား​နားမထောင်​တာလဲ​လို့ မေး​တော့ အာဒံ​က ဧဝ​ကို အပြစ်​ပုံချ​တ​ယ်။ ဧဝ​က မြွေ​ကို အပြစ်​ပုံချ​တယ်။ အာဒံနဲ့​ဧဝ စကား နားမထောင်​တဲ့​အတွက် ဥယျာဉ်​ထဲကနေ နှင်ထုတ်​လိုက်တယ်။ သူတို့ ဘယ်တော့မှ ပြန်ဝင်​မလာ​နိုင်အောင် ဝင်ပေါက်​မှာ ကောင်းကင်တမန်​တွေကို မီး​ဓား​စက်​နဲ့ စောင့်ကြပ်​ခိုင်း​တ​ယ်။

ဧဝ​ကို လာ​လိမ်​တဲ့​သူ​ကိုလည်း ဒဏ်ခတ်​မယ်လို့ ယေဟောဝါ ပြောတယ်။ တကယ်တော့ စကား​လာ​ပြောတဲ့​သူဟာ မြွေ မဟုတ်ဘူး။ မြွေတွေကို စကားပြော​နိုင်အောင် ယေဟောဝါ မလုပ်​ထားဘူး။ ဧဝ​ကို လှည့်စား​ချင်​လို့ ဆိုး​တဲ့​ကောင်းကင်တမန်​တစ်ပါး​က မြွေ​ကို စကားပြော​စေတာ။ အဲဒီ​ကောင်းကင်တမန်​ရဲ့ နာမည်က စာတန်​မာရ်နတ်။ ယေဟောဝါက စာတန်​ကို မကြာခင် ဖျက်ဆီး​တော့မယ်။ အဲဒီအခါ ဘယ်သူ့ကိုမှ သူ လှည့်စား​နိုင်​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။