Aus Adam un Eva dän Goaden Eden ieescht veloten hauden, hauden dee een schoof Kjinja. Kain, dee äa ieeschta Jung, wort een Foarma un de tweeda, waut Abel heet, wort een Hoad.

Eenen Dach brochten Kain un Abel Jehova een Opfa. Weetst du, waut een Opfa es? Daut es een besondret Jeschenkj. Jehova freid sikj äwa Abel sien Opfa, oba äwa Kain sient nich. Daut muak Kain sea doll. Jehova säd to Kain, hee sull oppaussen, daut siene Wutt am nich bat doa brocht, waut schlajchtet to doonen. Oba Kain horcht doa nich no.

Enne Städ daut säd dee to sienen Brooda: “Komm mol met mie oppe Stap.” Aus see doa auleen oppe Stap  wieren, kjeem Kain no Abel un muak dän doot. Waut wudd Jehova met dit doonen? Jehova bestroft Kain. Dee must wiet fuat von siene Famielje un kunn kjeenmol mea trigjkomen.

Kjenn wie von daut waut lieren? Veleicht woa wie doll, wan nich aules soo es, aus wie ons daut wenschen. Wan wie daut späaren, daut wie doll woaren, ooda wan aundre daut enwoaren un ons dan sajen, wie sellen oppaussen, dan sell wie ons bosich beoabeiden, ea de Wutt ons kontrollen kaun.

Abel leewd Jehova un deed daut rajchte; doawäajen woat Jehova dän kjeenmol vejäten. Dee woat Abel wada toom läwen brinjen, wan dee de Ieed ieescht woat to een Paradies moaken.