Вақт ўтиб ер юзида одамлар кўпайди. Уларнинг аксарияти ёмон эди. Ҳатто осмондаги айрим фаришталар ҳам ёмон бўлиб кетишди. Улар осмондаги маконини қолдириб, ер юзига тушишди. Улар нега бундай қилишганини биласизми? Чунки шунда улар инсон қиёфасига кириб, аёлларга уйлана олишарди.

Ўша фаришталар билан аёллардан ўғиллар туғилди. Бу болалар жуда кучли ва зўравон бўлиб улғайди. Улар одамларга озор беришарди. Яҳова эса бундай давом этишига йўл қўя олмасди. Шу боис У тўфон юбориб, ёмон одамларни йўқ қилишга қарор қилди. Тўфон кучли ёмғир ёққанда ҳамма жойни сув босишини англатади.

Аммо ўша пайтда бошқалардан ажралиб турадиган бир инсон яшарди. У Яҳовани яхши кўрарди. Унинг исми Нуҳ бўлиб, хотини, Сом, Хом ва Ёфас исмли ўғиллари ҳамда учта келини бор эди. Нуҳ ва оиласи Тўфонда омон қолишлари учун, Яҳова унга улкан кема қуришни буюрди. Кема улкан ёғоч қути шаклида бўлиб, сувда суза оларди. Ҳайвонлар ҳам қутқарилиб қолиши учун Яҳова Нуҳга уларни ҳам кемага олиб киришни буюрди.

Нуҳ шу заҳоти кемани қура бошлади. Нуҳ ва оиласи кемани қуришга тахминан 50 йил вақт сарфлашди. Улар кемани айнан Яҳова айтгандай қилиб қуришди. Бу вақт давомида Нуҳ одамларни Тўфон бўлиши ҳақида огоҳлантириб юрди. Лекин ҳеч ким унга қулоқ солмади.

Охири кемага кирадиган вақт келди. Келинг, сўнг нима бўлганини билиб оламиз.