Babil’e yakın bir yerde Ur adında bir şehir vardı. Bu şehirdeki insanlar sahte tanrılara tapınıyordu. Ancak orada, sadece Yehova’ya tapınan bir adam da yaşıyordu. Onun adı İbrahim’di.

Yehova İbrahim’e, “Evini ve akrabalarını bırak ve sana göstereceğim yere git” dedi. Sonra Tanrı İbrahim’e şu sözü verdi: “Senden büyük bir millet meydana gelecek. Dünyanın her yerinde birçok insana senin aracılığınla iyilikler yapacağım.”

İbrahim Yehova’nın onu nereye gönderdiğini bilmiyordu, fakat Yehova’ya güveniyordu. İbrahim, karısı Sara, babası Terah ve yeğeni Lût eşyalarını topladılar ve Yehova’ya itaat ederek hep birlikte uzun bir yolculuğa çıktılar.

 Sonunda, Yehova’nın görmelerini istediği memlekete geldiler. Oraya vardıklarında İbrahim 75 yaşındaydı. Burası Kenan diyarı olarak adlandırılıyordu. Tanrı orada İbrahim’le konuştu ve ona şu sözü verdi: “Etrafında gördüğün bütün bu toprakları senin çocuklarına vereceğim.” Fakat İbrahim ve Sara yaşlıydı ve hiç çocukları yoktu. Peki bu durumda Yehova sözünü nasıl gerçekleştirecekti?