Lût tevî apê xwe Birahîm, ser erdê Kenanê dijît. Axiriyêda pez-dewarên Birahîm û Lût usa zêde bûn, wekî cî têra wan nedikir. Birahîm gote Lût: “Ciyê me teng bûye û têra me nake. Ji kerema xwe xwera deştekê bijbêre, kî alîda tu dixwazî, here, lê ezê jî aliyê dinda herim”. Çawa tê kifşê wê yekêda Birahîm kara xwe nedigeriya!

Lût dîna xwe dayê û nêzîkî şeherê Sodomê erdekî bedew dît, kîderêda kanî dikişiyan û tije şînkayî hebû. Ewî neferê xwe hilda û derbazî wêderê bû.

Cimeta Sodomê û şeherê nêzîkî wî Gomorayê, gelek xirab bûn. Merivên wan şehera usa xirab bûn, wekî Yehowa safî kir qira wan bîne. Lê Xwedê dixwest Lût û malbeta wî xilaz ke, lema jî ewî du melek şand, wekî bêjine wî: “Zû bike! Rabe ji wî şeherî derê! Yehowa dixwaze qira wan şehera bîne”.

Lût lez neket, wekî pêra-pêra ji şeher derê. Lema jî melek destê Lût, jina wî û du qîzên wî girtin û leze-lez ji şeher derxistin û gotine wan: “Birevin! Xwe xilaz kin û pey xwe nenihêrin. Hergê hûn pey xwe binihêrin, hûnê bimirin!”

Çaxê ewana gihîştine şeherê Sohar, Yehowa agir û kirkût ji ezman barand ser Sodom û Gomorayê. Ew du şeher hatine kutakirinê. Lê jina Lût gura Yehowa nekir û zivirî, wê demê ew  bû stûna xwê! Lê Lût û qîzên wî hatine xweykirinê, çimkî gura Yehowa kirin. Rast e, kirên jina Lût dilê malbeta wê êşand, lê ewana şa dibûn, wekî wana gura Yehowa kir.