Birahîm kurê xwe Îshaq hîn dikir, wekî Yehowa hiz bike û baweriya xwe sozên wî bîne. Lê kengê Îshaq weke 25 salî bû, Yehowa şixuleke gelek çetin da Birahîm. Gelo ew çi şixul bû?

Xwedê gote Birahîm: “Ji kerema xwe, kurê xweyî tayê-tenê hilde bive ser çiyayê Morîyayê, û wêderê kurê xwe bike qurban”. Birahîm fem nedikir çira Yehowa gote wî usa bike. Lê dîsa jî ewî gura Yehowa kir.

Roja din sibehê zû, Birahîm kurê xwe Îshaq û du xulamên xwe hilda û çûne ser çiyayê Morîyayê. Sê roj şûnda, ewana gihîştine wî çiyayî. Birahîm gote xulamên xwe, wekî ewana hîviyê bin, heta ku ew û Îshaq herin û qurbanê bidin. Birahîm darên bona şewatê da destê Îshaq, lê xwexa kêr hilda. Îshaq bavê xwera got: “Kanê ew heywan, kîjanî em gerekê qurban kin?” Birahîm caba wî da û got: “Kurê min, Yehowa wê xwexa bona wê yekê xem bike”.

Çaxê ewana gihîştine wî çiyayî, wana gorîgeh hazir kir. Paşê Birahîm dest-nigên Îshaq girêda û wî danî ser gorîgehê.

Gava Birahîm kêr hilda, melekê Xwedê ji ezman gazî wî kir û got: “Birahîm! Ziyanê nede gede! Niha ez îda zanim, wekî tu baweriya xwe Xwedê tînî, çimkî tu hazir bûyî kurê xwe bikî qurban”. Gava Birahîm dîna xwe  dayê, ewî beranek dît, stirûyê kîjanî ketibû nava çiqilên baxê. Ewî pêra-pêra dest-nigê Îshaq vekir, û dewsê ew beran anî kire qurban.

Paşî wê rojê, Yehowa Birahîm nav kir ça dostê xwe. Lê tu zanî çira? Çimkî Birahîm nizanibû, çira Yehowa ewê yekê ji wî dewa dike, lê yeke Birahîm gura wî kir.

Yehowa dîsa derheqa sozê xwe gote Birahîm: “Ezê te kerem kim, û zureta te zêde kim”. Ew yek tê hesabê, wekî Yehowa wê hemû merivên baş kerem ke, çawa malbeta Birahîm.