Исха́ҡ 40 йәшендә Рабиғаға́ өйләнә. Ул уны бик ныҡ ярата. Ваҡыт уҙыу менән уларҙың ике игеҙәк улы тыуа.

Оло улына — Ғая́з, ә кесеһенә Яҡу́п тигән исем ҡушалар. Ғая́з оҫта һунарсы була һәм күп ваҡытын ҡырҙа үткәрә. Яҡу́п иһә өйҙә булырға ярата.

Боронғо заманда, атай кеше үлеп китһә, ерҙең һәм аҡсаның ҙурыраҡ өлөшөн оло улына биргәндәр. Был мираҫ тип аталған. Исхаҡты́ң ғаиләһендә мираҫҡа шулай уҡ Йәһүә Ибраһимға́ биргән вәғәҙәләр ҙә ингән. Ғая́з был вәғәҙәләр хаҡында уйлап та бирмәгән, ә Яҡу́п өсөн улар бик мөһим булған.

Бер көн Ғая́з һунарҙан бик арып ҡайта. Ул, Яҡу́п бешергән аштың тәмле еҫен һиҙеп: «Асыҡтым! Ашарға бир әле!» — ти. Яҡу́п: «Бирермен, тик башта, мираҫты бирәм, тип вәғәҙә ит», — тип яуап бирә. Ғая́з: «Ул мираҫтың ни кәрәге бар? Үҙеңә ал уны! Ә миңә ашарға бир!» — ти. Нисек уйлайһың, Ғая́з дөрөҫ эшләгәнме? Юҡ. Ғая́з бик ҡиммәтле нәмәне бер тәрилкә ашҡа алмаштырған.

Исха́ҡ ҡартая, һәм оло улына фатихаһын бирергә ваҡыт етә. Әммә Рабиға́ бәләкәй улына, Яҡупҡа́, фатиха алырға ярҙам итә. Ғая́з был хаҡта белеп ҡалғас, бик ныҡ  асыулана һәм туғанын үлтерергә була. Яҡупты́ ҡотҡарыр өсөн, Исха́ҡ менән Рабиға́ уға: «Лава́н бабайыңа ҡас һәм, Ғая́з ағайыңдың асыуы баҫылғансы, шунда йәшәп тор», — ти. Яҡу́п, ата-әсәһенең әйткәнен тыңлап, өйҙән сығып ҡаса.