មេរៀនទី១២
យ៉ាកុបបានទទួលមត៌ក
អ៊ីសាកមានអាយុ៤០ឆ្នាំ ពេលគាត់រៀបការជាមួយនឹងរេបិកា។ គាត់ស្រឡាញ់នាងខ្លាំងណាស់។ មួយរយៈក្រោយមក ពួកគាត់មានកូនប្រុសភ្លោះពីរនាក់។
កូនច្បងឈ្មោះអេសាវ ឯកូនប្អូនឈ្មោះយ៉ាកុប។ អេសាវចូលចិត្តនៅខាងក្រៅ ហើយពូកែបរបាញ់សត្វ។ ប៉ុន្តែ យ៉ាកុបចូលចិត្តនៅក្នុងត្រសាល។
នៅសម័យនោះ ពេលឪពុកស្លាប់ទៅ កូនប្រុសច្បងនឹងទទួលបានដី និងមាសប្រាក់ច្រើនជាងកូនឯទៀត។ នេះហៅថាមត៌ក។ សម្រាប់គ្រួសាររបស់អ៊ីសាក មត៌ករួមបញ្ចូលផ្នែកមួយនៃសេចក្ដីសន្យា ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាមួយនឹងអាប្រាហាំ។ អេសាវមិនសូវខ្វល់នឹងសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ យ៉ាកុបដឹងថា សេចក្ដីសន្យាទាំងនោះសំខាន់ណាស់។
ថ្ងៃមួយ បន្ទាប់ពីបរបាញ់សត្វពេញមួយថ្ងៃ អេសាវត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយនឿយហត់ជាខ្លាំង។ គាត់ធំក្លិនឈ្ងុយម្ហូបដែលយ៉ាកុបកំពុងធ្វើ។ រួចគាត់និយាយថា៖ ‹បងហេវណាស់! សូមឲ្យបបរសណ្ដែកក្រហមបងបរិភោគផង!›។ យ៉ាកុបឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងឲ្យបង។ ប៉ុន្តែ សូមបងសន្យានឹងខ្ញុំសិនថា បងនឹងឲ្យមត៌ករបស់បងដល់ខ្ញុំ›។ អេសាវឆ្លើយថា៖ ‹បងមិនខ្វល់អំពីមត៌ករបស់បងទេ! ប្អូនយកចុះ បងគ្រាន់តែចង់បរិភោគប៉ុណ្ណោះ›។ ពេលអេសាវធ្វើដូច្នេះ តើបង្ហាញថាគាត់មានប្រាជ្ញាឬទេ? អត់ទេ។ អេសាវបោះចោលអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុត ជាថ្នូរនឹងបបរមួយចាន។
កាលដែលអ៊ីសាកកាន់តែចាស់ទៅ នោះដល់ពេលដែលគាត់ត្រូវឲ្យពរដល់កូនប្រុសច្បងរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ រេបិកាបានជួយយ៉ាកុបដែលជាកូនប្អូន ឲ្យទទួលពរជំនួសវិញ។ ពេលអេសាវដឹងអំពីរឿងនេះ គាត់ខឹងខ្លាំងណាស់ ហើយរៀបគម្រោងសម្លាប់យ៉ាកុបដែលជាប្អូនប្រុស។ អ៊ីសាកនិងរេបិកាចង់ការពារយ៉ាកុប ដូច្នេះពួកគាត់បានប្រាប់យ៉ាកុបថា៖ ‹ចូរទៅស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ឡាបាន់ដែលជាបងប្រុសម្ដាយកូន រហូតដល់អេសាវស្ងប់កំហឹង›។ យ៉ាកុបស្ដាប់តាមយោបល់របស់ឪពុកម្ដាយ រួចក៏រត់ភៀសខ្លួនទៅ។
«បើអ្នកណាម្នាក់បានអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក តែបាត់បង់ជីវិតខ្លួនវិញ តើនោះមានប្រយោជន៍អ្វី? តើមនុស្សសុខចិត្តយកអ្វីមកប្ដូរនឹងជីវិតខ្លួន?»។—ម៉ាកុស ៨:៣៦, ៣៧
