Izaak ti ena 40 an kan li ti marye ar Rebeka. Li ti bien kontan so madam. Inpe letan apre, zot ti gagn de garson ki ti zimo.

Pli gran garson-la ti apel Ezau, ek pli tipti-la ti apel Zakob. Ezau ti kontan res deor ek li ti enn bon saser. Me Zakob ti kontan res lakaz.

Dan sa lepok-la, kan enn papa ti mor, so premie garson ti gagn pli boukou later ek larzan ki bann lezot zanfan. Ti apel sa enn leritaz. Dan fami Izaak, bann promes ki Zeova ti fer ar Abraam ti osi form parti dan leritaz. Ezau pa ti pran kont sa bann promes-la, me Zakob ti kone ki zot ti vremem bien inportan.

Enn zour, apre enn long zourne lasas, Ezau ti rant lakaz bien fatige. Li ti santi bon manze ki Zakob ti pe kwi ek li ti dir: ‘Mo pe mor-de-fin! Donn mwa inpe sa lasoup rouz la!’ Zakob ti dir: ‘Mo pou donn twa, me avan promet mwa ki to pou donn mwa to leritaz.’ Ezau ti reponn: ‘Mo pa kas latet ar mo leritaz! To kapav gagn li. Mo zis anvi manze.’ Dapre twa, eski Ezau ti azir dan enn bon fason? Non, pa ditou. Akoz enn bol lasoup, Ezau ti abandonn enn kitsoz ki ena boukou valer.

Kan Izaak ti vinn vie, ti ariv ler pou li donn benediksion so premie garson. Me Rebeka ti ed Zakob pou gagn sa  benediksion-la. Kan Ezau ti aprann sa, li ti bien ankoler ek li anvi touy so frer zimo. Izaak ek Rebeka ti anvi protez Zakob. Alor, zot ti dir li: ‘Ale, ek al res kot Labann, frer to mama, ziska ki Ezau kalme.’ Zakob ti ekout konsey so bann paran ek li ti sove pou sap so lavi.