Јеһова Јагуба сөз вермишди ки, Ибраһими вә Исһагы горудуғу кими, ону да горујаҹаг. Јагуб Һарранда јурд салыр, орада евләнир, оғул-ушаг саһиби олур, чох варланыр.

Бир ҝүн Јеһова Јагуба дејир: «Өз өлкәнә гајыт». Она ҝөрә дә Јагуб аиләсини дә ҝөтүрүб өз өлкәсинә гајытмаг үчүн јола чыхыр. Онлар хејли јол гәт етмәлидирләр. Һәлә јолда икән бәзи адамлар ҝәлиб она хәбәр чатдырыр: «Гардашын Ејс сәни гаршыламаг үчүн ҝәлир вә јанында дөрд јүз нәфәр вар!» Јагуб горхур ки, Ејс она вә аиләсинә хәтәр јетирәр. О, Јеһоваја дуа едир: «Јалварырам, мәни гардашымдан гору». Сәһәри ҝүн Јагуб Ејсә чохлу гојун, кечи, инәк, дәвә вә ешшәк һәдијјә ҝөндәрир.

Һәмин ҝеҹә Јагуб тәк оланда бир мәләк ҝөрүр! Мәләк онунла ҝүләшмәјә башлајыр. Онлар сәһәрә гәдәр ҝүләширләр. Јагуб зәдәләнмәсинә бахмајараг, мәләкдән әл чәкмир. Мәләк она дејир: «Бурах ҝедим». Анҹаг Јагуб ҹаваб верир: «Јох, мәнә хејир-дуа вермәјәнә гәдәр сәни бурахмајаҹағам».

Ахырда мәләк Јагуба хејир-дуа верир. Артыг Јагуб билир ки, Јеһова Ејсин она зәрәр вурмасына јол вермәјәҹәк.

Һәмин сәһәр Јагуб узагдан Ејси вә јанындакы 400 нәфәри ҝөрүр. Јагуб аиләсинин гаршысына кечиб гардашынын габағында једди дәфә диз чөкүр. Ејс Јагубун јанына гачыб ону гуҹаглајыр.  Ики гардаш ҝөз јашлары ичиндә барышырлар. Сәнҹә, Јагубун мәсәләни бу ҹүр һәлл етмәси Јеһованын хошуна ҝәлди?

Даһа сонра исә Ејс өз евинә ҝери гајыдыр. Јагуб да өз јолу илә ҝедир. Јагубун 12 оғлу вар. Онларын ады Рубән, Шәмун, Лави, Јәһуда, Дан, Нифталы, Ҹад, Ашир, Јәсакир, Зәбулун, Јусиф вә Бинјаминдир. Јеһова Аллаһ Јагубун оғлу Јусифин васитәсилә халгыны хилас едир. Билирсән неҹә? Ҝәл бахаг.