युसुफ याकुबका छोराहरूमध्ये एक जना थिए। याकुबले युसुफलाई धेरै माया गरेको कुरा युसुफका दाइहरूले याद गरेका थिए। तिम्रो विचारमा तिनका दाइहरूलाई कस्तो लाग्यो होला? तिनीहरूलाई डाह लाग्यो र युसुफलाई देखिसहेनन्‌। एकचोटि युसुफले अचम्मका सपनाहरू देखे र त्यसबारे तिनले दाइहरूलाई बताए। त्यो सुनेर तिनीहरूलाई आफूहरूले कुनै दिन युसुफलाई दण्डवत्‌ गर्नुपर्नेछ भन्‍ने लाग्यो। त्यसपछि तिनीहरूले युसुफलाई झनै घृणा गर्न थाले।

एकदिन युसुफका दाइहरू सकेमनजिकै भेडाबाख्रा चराउँदै थिए। याकुबले युसुफलाई तिनीहरू के गरिरहेका छन्‌ भनेर हेर्न पठाए। तिनका दाइहरूले युसुफ आउँदै गरेको टाढैबाट देखे र एकअर्कालाई भने: “ऊ, हेर त स्वप्नदर्शीको यतैतिर सवारी हुँदै छ! लौ त्यसलाई सिध्याऔँ।” तिनीहरूले युसुफलाई समातेर गहिरो खाडलमा खसालिदिए। तर तिनको एक जना दाइ यहुदाले भने: ‘त्यसलाई नमारौँ, बरु दासको रूपमा बेचिदेऔँ।’ त्यसैले तिनीहरूले युसुफलाई २० टुक्रा चाँदीमा मिश्र गइरहेका मिद्यानी व्यापारीहरूलाई बेचिदिए।

त्यसपछि युसुफका दाइहरूले तिनको लुगा बोकाको रगतमा चोपे। तिनीहरूले आफ्नो बुबालाई युसुफको त्यो लुगासँगै यस्तो खबर पठाए: ‘यो तपाईँको छोराको लुगा होइन?’ याकुबले लुगा देखेपछि युसुफलाई जङ्‌गली जनावरले माऱ्‍यो होला भन्ठाने। तिनलाई धेरै पीडा भयो। कसैले तिनलाई सान्त्वना दिन सकेन।

मिश्रका एक जना अफिसर पोतिफरले युसुफलाई किने। तर यहोवा युसुफको साथमा हुनुहुन्थ्यो। युसुफले राम्ररी काम गरेको र तिनी भरोसायोग्य भएको पोतिफरले याद गरे। त्यसैले चाँडै पोतिफरले आफ्नो सबै थोक युसुफको हातमा सुम्पे।

पोतिफरकी पत्नीले युसुफ हट्टाकट्टा र सुन्दर भएको याद गरिन्‌। तिनले हरेक  दिन युसुफलाई तिनीसित सुत्न फकाउँथिन्‌। तर युसुफले मानेनन्‌ र भने: ‘हेर्नुहोस्‌, यसो गर्नु गलत हो। मेरा मालिकले ममाथि भरोसा गर्नुभएको छ। तर तपाईँ त उहाँकी पत्नी हुनुहुन्छ। त्यसैले यस्तो घोर दुष्ट काम गरेर म कसरी परमेश्‍वरको विरुद्धमा पाप गर्न सक्छु र?’

एकदिन पोतिफरकी पत्नीले युसुफलाई तिनीसित सुत्न जबरजस्ती गर्न खोजिन्‌। तिनले युसुफको लुगा तानिन्‌ तर युसुफ भागे। तिनले पोतिफर घर फर्केपछि युसुफले तिनलाई जबरजस्ती गर्न खोजेको बताइन्‌। तिनले झूट बोलिरहेकी थिइन्‌। पोतिफर रिसले आगो भए र युसुफलाई झ्यालखानामा थुनिदिए। तर यहोवा परमेश्‍वरले युसुफलाई बिर्सनुभएन।